محمد ظاهر اغبر رییس کمیتۀ ملی المپیک روز گذشته رسماً از ریاست این کمیته استعفا کرد.
آقای اغبر در نامه‌یی که به رسانه‌ها فرستاده، دلایل استعفای خود را «حسادت و بدخواهی عده‌یی افراد مغرض» عنوان داشته است.
آقای اغبر در این نامه با اشاره به وضعیت گذشتۀ ادارۀ ورزش، نوشته است: وضعیت اسفبار امکانات ورزشی، فرسوده‌گی مدیریت ساختارهای ورزش، خویش خوری و فساد سالاری در روزگارانی نه چندان دور به همه کس معلوم و هویدا بود. اما فرمول موفقی که به کار بسته شد، ما و جامعه ورزشی کشور را فرصت داد تا ظرفیت‌های ورزشکاران و ساختارهای ورزشی را در سطح منطقه‌یی و جهانی آن به نمایش بگذاریم. امروز اکثریت فدراسیون های ورزشی کشور صاحب دفاتر، جمنازیوم‌ها و امکان ورزشی است. ورزش از حاشیه، به متن زندگی مردم برگشته است، دختران و پسران جوان در یک فضای کاملاً اخلاقی همه روزه به تمرینات ورزشی‌شان می پردازند و خانواده‌ها با کمال اعتماد فرزندان‌شان را روانۀ ورزشگاه ها می‌کنند، جایگاه ورزشکاران ملی کشور از شهروندان عادی به سفیران صلح و فرهنگ ارتقا یافته است.
او گفته که متاسفانه دیده می‌شود که هنوز در کشور ما پیشرفت‌ها و کارایی‌ها حسادت و عقده بر می‌انگیزد، به جای این که از چنین
سازندگی‌های حمایت صورت گیرد فرا راه آن سد می‌سازند و سنگ می‌اندازند. برخورد های دوگانه حلقات مشخصی از حکومت که متاسفانه فرصت فراوانی برای حکایت گفتن نزد رییس‌جمهوری کشور دارند، نه تنها مشوره‌های سالمی برای حمایت و تقویت ورزش نیست، بلکه در واقع صدور یک جنگ داخلی و نزاع بالقوه در صفوف جامعه ورزشی افغانستان پنداشته می‌شود. خط کشی‌های ناعادلانه میان ورزش‌های کشور، احتمالاً در بلندمدت هیچ دستاوردی نخواهد داشت و تنها نفاق و دوگانگی را در میان جامعۀ ورزشی کشور فربه خواهد و باعث رکود در روند پیشرفت ورزش خواهد گردید. من باور دارم که بخشی از این سناریو سازی‌های سیاسی که آسیب کلان آن متوجه جامعۀ ورزشی کشور است، شخص مرا هدف گرفته است.
او در این نامه افزوده است: هیچ‌گاهی در مدت بیشتر از ۳۲ سال خدمت و مبارزه برای کشورم، منافع مردم و کشورم را بر منافع شخص خودم ترجیح نداده‌ام و اکنون نیز باور دارم که هیچ ارزشی بیشتر از رفاه، آرامش و عزت جامعه ورزشی افغانستان برایم ارجمند نیست. می‌خواهم به جای این که آرامش و همبستگی جامعۀ ورزشی افغانستان و ساختارهای ورزشی کشور قربانی توطیه ریزی‌های حسادت آمیز و عقده انگیز یک اقلیت بیمار شود، خودم با کمال افتخار این قربانی را بپذیرم و از سمت ریاست عمومی تربیت بدنی و سپورت استعفا بدهم.