این روزها از هر گوشۀ کشور، صدای اعتراض و هشدار از وضعیتِ بحران‌آلودِ کشوربلند است. در هر محفل و مجلسی و در هر جمع و انجمنی، نارسایی و بی‌کفایتیِ دولت و حکومتِ موجود، آماجِ انتقادهای مردم و نخبه‌گانِ آن‌هاقرار دارد. همه هشدار می‌دهند که کشور در پرتگاهِ بحران قرار گرفته و حکومتِ موجود نه‌تنها توانِ بیرون‌رفت از این ورطه را ندارد که خود باعثِ این آشفته‌گی شده است، از این‌رو خودِ مردم برای نجاتِ افغانستان باید چاره بجویند!
اگرچه این اعتراض‌ها و هشدارها از آدرس‌های گوناگون و شخصیت‌های رنگارنگ، با پس‌زمینه‌های سیاسی ـ اجتماعیِ متفاوت بلند شده، اما همه در یک نقطۀ واحد و یک دردِ مشترک به یکدیگر پیوند می‌خورند و آن همانا:نارضایتی از سیاست‌هایِ آقای غنی و عبدالله و مسیری که آنان برای خود و کشور انتخاب کرده‌اند، است.
با نگاهی به سه سالِ پسین و شکل‌گیریِ دولتی مسما به «وحدت ملی» به‌خوبی می‌توان به مسیری که سرانِ دولتِ موجود، افغانستان را در مدارِ آن قرار داده‌اند پی برد و به پوشالی‌بودنِ دولت‌داریِ آن‌ها رهنمون شد. این دولت و حکومت، حدود سه سال را در تقسیمِ مناصب و جدالِ قدرت و صلاحیت سپری کرده و نه‌تنها آیینه‌دارِ«وحدت ملی» و «اصلاحاتِ بنیادین» نشده، که به نمادِ بزرگِ «نفاق ملی» و «تخریبِ اساسیِ بنیادهای اجتماعی» تبدیل شده است.
در محافل و نشست‌هایی که در روزهای هفتۀ گذشته به مناسبت‌های گوناگون در پایتخت برگزار شد،اکثرِ شخصیت‌های سیاسی و جهادیِ کشور حکومتِ موجود را حکومتی پریشان‌حال و وضعیتِ جامعه را بحرانی ارزیابی کردند. این اشخاص که اغلب خود از حمایت‌گرانِ آقای غنی در روزهای انتخابات بودند، از سیاست‌هایِ ناکامِ آقای غنی و شکاف‌های خطرناکِ سیاسی، قومی و حتا مذهبیِ ایجاد شده در دورۀ زمام‌داریِ وی انتقاد کردند و حتا به سرانِ دولتِ موجود از جمله آقای غنی، به‌دلیلِ ناتوانی در ادارۀ کشور و مدیریتِ چالش‌ها پیشنهاد استعفا دادند. در این جمع‌، اشخاصی مانند آقای کرزی، صبغت‌الله مجددی، استاد کریم خلیلی، عمر داوود زی و… قرار دارند. اما خلایِ آشکاری که در سخنرانی‌هایِ انتقادیِ این عده نسبت به وضعِ موجود مشاهده می‌شود، نداشتنِ برنامه و نقشۀ جامع و مدون برای عبور از مشکلات و ارایۀ بدیلِ متناسب باموزاییکِ سیاسی ـ اجتماعی افغانستان است.
چندی پیش از این‌ها امـا نهاد آجندای ملی به رهبریِ آقای احمدولی مسعود ـ بنیان‌گذارِ طرحِ آجندای ملی و ریفورم سیاسی در افغانستان ـنشست و فراخوانِ بزرگی را به منظورِاعلامِ قطعِ امید از دولتِ موجود و ارایۀ نکاتی مهم برای عبور دادنِ کشور از انبوهِ مشکلات و نابسامانی‌ها در سایۀ حمایتِ مردم و عملیاتی‌ساختنِ برنامۀ «آجندای ملی» برگزار کرد. آقای مسعود و تیمِ نخبه‌گانیِ آجندای ملی در این نشست به‌وضوح اعلام کردند که: دولتِ موجود قابلیتِ اصلاح و بازسازی را ندارد؛ از این‌رو از همۀ طیف‌های مختلف و معترضِ سیاسی دعوت می‌شود که در یک چترِ واحد برای تغییر مثبت در رأس و قاعدۀ بازیِ سیاست در افغانستان جمع شوند و برنامه‌یی جامع و مدون را برای نجاتِ کشور حمایت کنند.
اگرچه آقای مسعود و نهاد آجندای ملی سال‌هاست که طرح‌ها و راهکارهای‌شان پیرامونِ حلِ معمایِ قدرت و سیاست در افغانستان را در اتاق‌های فکر و مشورت،‌ مکتوب و مدون ساخته‌اند؛ اما همچنان برای برآورده ساختنِ آرزوهای انباشتۀ مردم، از همۀ جریان‌ها و جنبش‌های سیاسی ـ مردمی دعوت می‌کنند تا با مشارکت و هم‌فکری و شریک‌ساختنِ نکته‌نظرها و راهکارهای‌شان، بر غنای این ایده و برنامه بیفزایند.
نهاد آجندای ملی تأکید دارد که دردهای مشترکِ جامعۀ ما برای یافتنِ پاسخ و درمانِ لازم، اراده و فریادِ مشترک می‌طلبد. زمانی که اراده‌ها و فریادها برای اصلاح جمع شوند و از دلِ آن‌ها برنامه‌ و راهکاری واحد بیرون گردد،هیچ نیرویی در برابرِ آن تاب نخواهد آورد. اما انتقادگریِ پراکنده و بدون برنامه و راهبرد، چرخیدن در دورِ باطلِ ناکامی‌های گذشته است.
امید است در این بزنگاهِ مشکلات،پیـامِ آجندای ملی هر روز فراگیرتر از دیروز شود و ما در سایه‌سارِ آن، شاهد حلِ اساسیِ معمایِ قدرت و سیاست در افغانستان باشیم!