پس از افزایش اعتراض‌ها در برابر حکومت، جاده‌های کابل دچار ترافیک سنگین شده و این مسأله مشکلات زیادی را برای باشنده‌‎گان پایتخت ایجاد کرده است.
اکثریت شهروندان کابل روزانه برای رسیدن به دفاترشان شاید کیلومترها راه را پیاده می‌روند و شاکی اند که باید حکومت به خواست‌های معترضان پاسخ داده و هرچه زودتر این مشکل را حل کند.
حبیب یکی از شهروندان کابل مجبور است هر روز برای رسیدن به دفتر کارش که در وزیراکبرخان موقعیت دارد، کیلومترها راه را پیاده برود.
او می‌گوید: از یک سو گرمای هوا و از سوی دیگر مسدود بودن راه مردم را به ستوه آورده است و باید هرچه زودتر این مشکل حل شود.
شبانه باشنده دیگر شهر کابل که در یک دفتر خصوصی در وزیراکبرخان کار می‌کند، با انتقاد تند از برگزار کننده‌گان خیمه‌های تحصن و بی تفاوتی حکومت نسبت به مشکلات مردم می‌گوید: دراین ماه رمضان و گرمای شدید هوا، مجبورم کیلومترها راه را پیاده بروم.
او گفت: از یک سو حکومت بخشی از راه‌ها به دلایل نامعلوم توسط کانتینرها مسدود کرده و از سویی هم در چهار راه‌ها خیمه‌های تحصن برپا است و مشکلات زیادی به شهروندان کابل ایجاد کرده است.
شبانه از حکومت می‌خواهد که هرچه زودتر با معترضان وارد مذاکره شده و مشکلات را حل کنند تا مردم دراین ماه رمضان از مشکلات راه بندان و سرگردانی نجات پیدا کنند.
بااین حال، شماری از مکاتب کابل از جمله لیسه امانی که در موقعیت خاصی قرار دارد به دلیل مسدود بودن راه نیمه تعطیل است و شاگردان نمی‌توانند به دروس‌شان سر وقت برسند.
از سوی دیگر، راننده‏ گان و دکانداران در شهر کابل می‌گویند که بسته بودن بسیاری از جاده‏ها در شهر، آنان را با ورشکسته‌گی مواجه ساخته است.
مساله راه بندان با خیمه‌های تحصن ختم نمی‌شود، بسیاری از راه توسط حکومت کانتنیر و موانع دیگر گذاشته شده و به ازدحام شهر افزوده است.
گفته می شود که حکومت عمداً و بدون هیچ دلیلی راه ها را بسته است تا مردم از معترضین شکایت کرده و معترضین را مجبور سازند تا خیمه‌های شان را بردارند.
از طرفی هم، هم‎زمان با پر رنگ شدن اعتراض‎ها و انتقادهای ضد حکومتی، شماری از احزاب و والی‎ها از موقف حکومت دفاع کرده اند و در کنار رییس جمهور ایستاده اند و به این مشکلات افزوده اند.
در روزهای اخیر، کشور گواۀ صف‌ بندی‌های مخالفان سیاسی حکومت و نیز طرف داران حکومت، در برابر یک دیگر بوده اند. اکنون شماری از اعضای مجلس نماینده‎گان این رویارویی را بسیار خطرناک توصیف می‎کنند و از به سر نرسیدن دورۀ حکومت در چنین شرایط هشدار می‎دهند.
این همه پس از رویداد هراس‌افگنانه در پایتخت که اعتراضات گستردۀ مردمی را هم به دنبال داشت، شروع شد.
اما، رفته رفته صف‌بندی‌های شماری از احزاب و گروه‌های ضد حکومتی که در میان شان چهره‌های شناخته‌شده‌یی هم حضور دارند، رنگ سیاسی گرفت.
این اعتراضات که از سوی فعالان سیاسی راه اندازی شد مورد تأیید حزب جمعیت اسلامی قرار گرفته و چهره های عمده حزب جمعیت مانند صلاح الدین ربانی، عطا محمد نور و اسماعیل خان نیز با پشتیبانی از خواسته‌های مردم خواهان تغییرات در نهادهای دولتی افغانستان شدند.
در مقابل، حکومت هم صف طرف‌دارانش را آهسته آهسته شکل داد.
گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی، سید منصور نادری رهبر حزب پیوند ملی و سران حزب حق و عدالت، از چهره‌ها و احزابی هستند که در این کشمکش‌ها، از موضع رییس جمهور غنی پشتیبانی کرده‌اند.
این بار نخست نیست که حکومتی در افغانستان، با احزاب، گروه‌ها و حتا مردم، چنین درگیر می‌شود.
اما باورهایی وجود دارند که این بار، عمق این تنش‌ها بیشتر از پیش است و برای حل این‌همه، باید گسترده‌تر از گذشته‌ها، تلاش شود.
درحال حاضر چهار راه میدان هوایی تا چهار راه شهید، چهار راه تایمنی تا سلیم کاروان، مسیر کارته پروان، مسیر قوای مرکز تا باغ زنانه، چهار راه انصاری تا طره بازخان، مسیر چهار راه طره بازخان تا چهار راه شیرپور و چهار راه شیرپور تا حاجی یعقوب به علت برپا شدن چادرهای تحصن کننده‏گان بسته است.
به همین ترتیب، مسیرهای سرک وزرات خارجه تا چهار راه زنبق، چهار راه شیرپور تا زنبق و سرک پانزده وزیراکبرخان، با گذاشته شدن کانیتینرهای توسط دولت بسته شده است.
این وضعیت سبب شده است که باشنده‏گان کابل، بخش‎های زیادی را پیاده رفت و آمد کنند.

و اما پس از وقوع سه انفجار در مراسم خاک‌سپاری سالم ایزدیار پسر محمد علم ایزدیارمعاون اول مجلس سنا، محمد اشرف غنی، در پیامی گفت می‌پذیرد نهادهای امنیتی نیاز به اصلاحات اساسی دارد؛ چیزی که خواست معترضین است؛ اما این‌که این اصلاحات چه زمانی و چگونه به میان خواهد آمد تا هنوز مشخص نیست.