بخش اول/

————————
پس از حادثۀ خونین و هولناکِ چهارشنبه ۱۰جوزای ۱۳۹۶ که در آن بیش از ۸۰۰ تن از شهروندان کابل کشته و زخمی شدند، جمع بزرگی از شهروندان کابل با نشر فراخوان در شبکه‌های اجتماعی، قرار گذاشتند تا صبح روز جمعه ۱۲ جوزا (دو روز پس از حادثه) به خیابان‌های کابل بیایند و در برابر حملات سنگین، مرموز و پیچیدۀ رو به افزایش در پایتخت و ناکامی حکومت به‌ویژه رهبری نیروهای دفاعی و امنیتی در تأمین امنیت شهروندان، اعتراض کنند.
بامداد روز جمعه، شهروندان کابل از نواحی مختلف کابل به سوی محل حادثه (چهارراهی زنبق) حرکت کردند. پولیس کابل در تمام نواحی با ایجاد کمربندهای امنیتی مانع حرکتِ معترضین شدند و در برخی نواحی از جمله ناحیۀ سوم، دهم و پانزدهم برخوردهایی میان راهپیمایان و پولیس صورت گرفت. پولیس تنی از مظاهره‌کنندگان را توقیف کرد، اما جمع بزرگی از معترضین همچنان به راهپیمایی ادامه دادند.
حوالی ساعت ۱۰ صبح، هزاران‌تن از معترضین به چهارراه زنبق رسیده بودند و با حمل شعارهای «ارگ ارگ، مرگ مرگ» به سوی دروازه‌های قصر سپیدار و ارگ پیش می‌رفتند. قابل ذکر است که دروازه‌های ارگ از پیش در فراخوان شهروندان، محل تجمع اعتراض‌کننده‌گان تعیین شده بود.
اولین موج خشونت‌ها توسط پولیس صورت گرفت. پولیس کابل موظف در کمربند امنیتی چهارراه زنبق با شلیک‌های هوایی متداوم که گویی در برابر جبهه‌یی از نظامیان تا دندان مسلح قرار دارد، فضای رعب و ترس را در محل حاکم کرد. پاسخ مظاهره‌کننده‌گان اما ادامۀ راهپیمایی بود. سپس موترهای آب‌پاش به میدان آمد و معترضین تشنه و روزه‌دار را با آب کثیف و متعفن زیر گرفت. گاز آشک‌آور و استفاده از باتوم‌ها نیز بدون تفکیک به سر و صورتِ زن و مرد فرود می‌آمد.
شهروندان خشمگین دقایقی بعدتر با گلوله‌های نظامیان گارنیزیون کابل و گارد ویژۀ رییس‌جمهوری هدف قرار گرفتند. گلوله‌ها درست به سر و سینۀ مظاهره‌کننده‌ها نشست و در نهایت منجر به شهادتِ ۶ تن و جراحت ۲۱ تنِ دیگر شد.
سپس جمعیت متفرق شدۀ اعتراض‌کننده‌گان با تانک‌های زرهی و جنگی متواری شدند و خیمه‌یی که قرار بود در نزدیکی محل حادثۀ روز «چهارشنبۀ سیاه» برافراشته شود، با تانک‌ها گارنیزیون کابل تخریب شد.
دیگر از صف‌های منسجم و منظم اعتراض‌کننده‌ها اثری نبود، بلکه اعتراض‌کننده‌گان در گروه‌های چند نفری و پراکنده در طول جادۀ وزیر اکبرخان با پولیس و نظامیان گارنیزیون کابل با سنگ و چوب درگیر بودند.
شماری دیگر از اعتراض‌کننده‌گان پس از رساندن زخمی‌ها به بیمارستان، در چهارراه شیرپور خیمه برافراشتند، و روز بعد در اعلامیه‌یی، جنبش رستاخیر تغییر به صورتِ علنی اعلام موجودیت کرد.
رستاخیزِ تغییر در اولین اعلامیۀ خود که روز شنبه ۱۳ جوزای ۱۳۹۶ به صورتِ زنده از رسانه‌ها پخش می‌شد، با تأکید بر مسالمت‌آمیز بودن اعتراض شهروندان که از سوی شخصیت‌های مستقل، فعالان مدنی، دانشمندان، استادان دانشگاه، دانشجویان و شهروندان کابل به‌راه انداخته شده بود، حکومت را به دلیل اعمال خشونت و بی‌رحمی در برابر شهروندان معترض مورد نکوهش قرار داد و این عمل را جنایت‌کارانه و مستبدانه عنوان کرد که از سوی حلقاتی توطیه‌گر در حکومت که حضور مسالمت‌آمیز و دموکراتیکِ شهروندان را تهدیدی به بقای حکومتِ ناکاره و فاسد خود می‌دانند، حمایت می‌شود.
خواسته‌ها و مطالباتِ این جنبش در اعلامیه‌یی ۵ فقره‌یی به صورتِ خلاصه چنین تذکر داده شد: همکاری جامعۀ جهانی در سرکوب و برخورد قاطعانه در برابر حامیان داخلی و خارجیِ تروریسم بین‌المللی و پیگیرد عاملان جنایت ضد بشری، استعفای رهبران حکومت وحدت ملی به دلیل بی‌کفایتی و ناتوانی‌شان در پاسداری از ارزش‌های حقوق بشری و ناتوانی در تأمین امنیت شهروندان، برکناری رهبری نیروهای ملی دفاعی و امنیتی به شمول مشاور شورای امنیت حنیف اتمر و محاکمۀ آن‌ها، پیگرد و به دادگاه کشیدن عاملان گلوله‌پراکنی به شهروندان در اعتراض روز جمعه.
ادامه دارد…