درحالی‌که شهروندانِ کابل از نبود جاده‌های سالم و استندرد برای رفت‌وآمد شکایت دارند، مسوولان در شهرداری کابل از برنامۀ راه‌اندازی متروبس در پایتخت سخن می‌گویند. بر بنیاد گفته‌های مسوولان در شهرداری کابل، با توجه به افزایش جمعیت و گسترده‌گی شهر کابل، برای بهبود و ارتقایِ وضعیتِ ترانسپورتِ شهری و کاستن از فشار ترافیک، به ترانسپورتِ عمومىِ شهرى نیاز جدى احساس می‌گردد و در این راستا و در گامِ نخست، برنامۀ احداث متروبس در شهر کابل، از مسیر ده‌افغانان الی سرای شمالی، به منظور کاهشِ راه‌بندان‌ها روی دست گرفته شده است.
بر بنیاد گفته‌های مسوولانِ این اداره، این متروبس ۱۱۱ کیلومتر امتداد دارد و طی سه سال تکمیل خواهد شد. شهرداری کابل می‌گوید که مطالعات ابتدایی این روند، سال ٢٠١٣ تکمیل گردیده و در حال حاضر، متخصصان داخلی و خارجیِ شهرداری کابل تحت رهبری “گیدو براگمن” از کشور هالند، مطالعات امکان‌پذیریِ سیستم متروبس را در شهر کابل انجام داده‌اند. به گفتۀ براگمن، بر اساس این بررسی‌ها، متروبس از مسیر سراى شمالى الى بره‌کى تحت کار ساختمان است و تطبیقِ آن در این مسیر، ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر است. مسیر ده افغانان الی سرای شمالی، اولین پروژۀ متروبس انتخاب گردیده و دیزاین ابتدایىِ آن تکمیل شده و سپس این سامانه به تمامِ نقاط مزدحم شهر کابل امتداد می‌یابد.
بدون شک کابل به راه‌اندازی سیستم متروبس، نوعی سیستم حمل‌ونقل شهریِ مجهز به فناوری‌های نوین، نیازمند است اما مهم این است که بدانیم به‌راستی چنین پروژه‌یی در کابل عملیاتی خواهد شد و یا خیر، در حدِ وعده و شعار باقی خواهد ماند!
اگرچه این برنامه و طرح را به فالِ نیک باید گرفت و از آن استقبال کرد، اما متأسفانه تجربه نشان داده که وعده‌های شهرداری کابل بسیار بالاتر از ظرفیت و تواناییِ این اداره بوده است. طی این ده سال، وعده‌های زیادی مبنی بر احداث پارک‌ها و ساحاتِ سبز تفریحی و نیز اعمار شهر جدید کابل داده شده است؛ اما سیر کارهای صورت‌گرفته در این راستا نشان می‌دهد که وعده‌های شهرداری همانند وعده‌های دهان‌پُرکنِ نامزدان انتخاباتی، جهتِ نمایشِ لیاقت و جلب توجه مردم در مقطعی خاص صورت می‌گیرد و در دنیای واقعیت ریشۀ محکمی ندارد و نمی‌یابد.
روی این حساب است که گفته می‌شود اگر شهرداری کابل به اعمار و اسفالتِ جاده‌هایِ نیمه‌کاره و آسیب‌دیده اقدام کند و در نگهداشت و صفاییِ جاده‌های اصلی و مهمِ پایتخت بکوشد و همچنین سیستم‌های کهنۀ ترانسپورتیِ گذشته را احیا نماید نیز کارِ کلانی را از پیش برده است. احداثِ متروبس و یا وعده‌هایِ بزرگِ از این دست، زمانی قابلِ باور می‌نماید که شهرداری کابل حداقل‌ترین کارها و وظایفش را موفقانه به پیش برده باشد. اما درحالی‌که هنوز سرک‌های اصلی و مهمِ شهر پُر از چاله‌وکپر و منبع تولیدِ راه‌بندی و گردوخاک و بیماری برای مردم است، چگونه می‌توان باور کرد که شهرداری توانایی برای احداثِ مسیرهای جدیدِ شهری و راه‌اندازیِ متروبس را یافته است؟
ایجاد متروبس در کابل، یک خبرِ خوش اما غیرقابل باور است و این ناباوری، محصولِ ناکامی‌های مکررِ شهرداری پایتخت در پروژه‌های شهری است. اسفالتِ برخی جاده‌ها با پایین‌ترین کیفیت و آغاز روند فرسایشِ آن‌ها در زودترین زمانِ ممکن، انباشتِ کثافات در کنارۀ سرک‌ها، داخل جوی‌ها و دریای کابل، از جمله مظاهرِ این ناباوری و نااُمیدی است.
مردم از شهرداری کابل انتظار دارند که به‌جای نشان دادنِ باغ‌های سرخ‌وسبز و دادنِ وعده‌های سرخرمن و بالاتر از توانایی خود، ظرفیت‌های موجودِ خویش را دریابد و بر اساس آن، به طرحِ برنامه و استراتژیِ عملی همت گمارد.
باور داریم که شهرداری کابل، امکانات و ظرفیتِ لازم برای ترمیم و بازسازیِ جاده‌های مهمِ شهر کابل، برداشتنِ تپه‌های کثافات از سرک‌ها و احیای سیستمِ ترانسپورتیِ سابقه را دارد. روزی که شهرداری این توانایی را موفقانه به فعلیت رساند، باور خواهیم کرد که این اداره ظرفیتِ ایجاد متروبسِ مدرن در کابل را نیز یافته و آن را عملی خواهد کرد!