یکی از مهم‌ترین مزیت‎ها و زیبایی‌های جامعۀ افغانستان، تکثر قومی، نژادی، زبانی و مذهبیِ آن است. سوگ‌مندانه اما به‌دلیلِ برنامه‎های نفاق‌افکنانه و قوم‌پرستانۀ عناصر معلوم‌الحال، این نقطۀ قوت و مزیتِ جامعۀ ما به نقطۀ ضعف بدل گشته است. با گذشتِ هر روز، حلقات و چهره‎هایِ مشخص در تلاش گرم نمودنِ بازار قومیت، زبان، تبار و مذهب هستند و در نتیجۀ برنامه‎های خصمانۀشان، افغانستان با تهدیداتِ تازه‌یی مواجه شده است.
با در نظرداشتِ شرایط حاکم در کشور و ناکامی‌های حاکمان در حکومت وحدت ملی در ارا.ئۀ چنین آرمانی و ضرورتِ ایحاد باهمی و زدودنِ تعصبات و کدورت‎های قومی، نژادی، تباری و مذهبی، شانزدهمین سالروز شهادت قهرمان ملی و گرامی‌داشت از هفتۀ شهید را «مسـعود و وفاق ملی» نام‌گذاری کرده‌ایم. آرزوی قلبیِ ما این‌ است که در میانِ این‌همه آشفته‌گی و بی‌اعتمادی‌، با ارج‌گزاری به مقامِ شامخِ شهدای افغانستان، بتوانیم جلوه‌های وفاق، همبسته‌گی، همدلی و همزبانی را به نمایش بگذاریم.
مسلماً شهدا و آرمان‌های والایِ آنان می‌تواند حلقۀ وصلِ تمامِ مردم افغانستان و رشتۀ ترمیمِ همۀ بی‌اعتمادی‌ها و رویارویی‌هایِ به‌میان آمده واقع شود. حضور گرم و شکوهمند مردم‌مان از هر تبار و قشر و مذهب و زبان در مراسم ۱۸ سنبله و هفتۀ شهید از یک‌سو حقانیتِ مبارزاتِ دوران جهاد و مقاومت را صحه می‌گذارد و از سویی هم روحیۀ وفاق ملی را در میان‌‎مان تقویت می‌بخشد. آن‌چنان‌که در دوران جهاد، با وجود تفاوت‌های سیاسی، قشری، قومی، زبانی و مذهبی همه در یک صفِ واحد در مقابل دشمن متجاوز ایستادیم؛ امروز نیز با الهام از آن دورانِ پُرافتخار و بهره‌گیری از آموزه‌های شهید مسعود، در چارچوب وفاق ملی می‌توانیم در مقابل دشمنان مردم و کشورِ خویش بایستیم.
در تلخ‌ترین روزگاری‌که سرزمینِ ما را سایۀ ظلمت، تاریکی، ترور و تباهی فرا گرفته بود و بسیاری‌ها آیۀ یاس می‌خواندند، قهرمان ملی یک‌جا با مقاومت‌گرانِ شجاع و با ایمان، با روحیۀ بلند و ارادۀ محکم از منبرِ جهاد و مقاومت، قامت برافراشت و صدا زد:«آی مردم، اگر به اندازۀ کلاهم جایی باقی‌ست، من در این وطن باقی خواهم ماند و در مقابل دشمنانِ این سرزمین می‌رزمم و تا آخرین قطرۀ خون مقاومت خواهم کرد». او به جهانیان فریاد زد: «امروز تروریسم مشکل ماست، اما فردا دامنِ شما را نیز خواهد گرفت.»
همان گفت و همان شد!… اما آن مقاومتِ تاریخی و وفاق ملی بود که روزنه‌های امید را گشود، جانمایه‌یی گشت برای حفظ استقلال کشور، منبعی گردید برای تداومِ راه و میراثی شد ماندگار در حافظۀ ملیِ مردم‌مان. مسعود با عهـدی‌ که با خدا، وطن و مردم بسته بود، ایستاد و با قطراتِ خونِ خود حافظ استقلالِ افغانستان گردید.
دربارۀ ویژه‎گی‎های شخصیتی قهرمان ملی بسیار گفته‎اند و نوشته‎اند. مهم‌ترین بخش شخصیتِ او این بود که همواره به جغرافیای افغانستان و تمامیتِ آن می‌اندیشید. شهید مسعود هرگز در دامنِ قوم و قبیله‎ سقوط نکرد و به‌صراحت خویشتن را مدافع کشور و مردمش می‌پنداشت. قهرمان ملی، در راه دفاع از آزادی، استقلال و تمامیت ارضی افغانستان، از جانِ خویش مایه گذاشت و تسلیم هیچ زورگو و اجنبی‌یی نشد. او برای همۀ ما درس ایثار، فداکاری، آزاده‌گی و شجاعت داد و بر اصول و باورهای درست، مستحکم و پولادینِ خویش تا پایان عمر، استوار و متین باقی ماند.
با گذشت هر سال، حقانیت مواضعِ شهید مسعود دربارۀ افغانستان روشن‌تر و آشکارتر می‌گردد. اگرچه نسل جوان افغانستان به گونۀ شاید و باید، در جریان حوادث و وقایعِ چهار دهۀ پسین نبوده‌اند و سلامت و ملامتِ اتفاقاتِ چند دهۀ گذشته به آنان به‌درستی روشن نشده است؛ اما خوشبختانه با ظهور واقعیت ها و روشن شدن حقایق از آدرس های مختلف و اذعان ها و اعتراف ها بر حقانیت احمدشاه مسعود، بسیاری از معما ها در یک و نیم دهه اخیر واضح شد و همه‌چیز آهسته‎آهسته روشن و آفتابی می‌گردد.امروزه جهان در اداه راه احمدشاه مسعود در افغانسنان سنگر گرفته و لنگر انداخته اند و نظام های پس از او همه قدم بر جای قدم های او گذاشته اند.
اکنون عاملان اصلیِ جنگ‎های کابل، کشتار غیرنظامیان و آواره‎ساختن مردم مظلوم پایتخت نیز، برای همه به‌ویژه نسل جوانِ افغانستان آشکار شده است. جوانان به‌خوبی می‎دانند چهره‎هایی‎که مسایل قومی، زبانی، مذهبی و حتا منطقه‎یی را دامن می‎زنند تا بحران و خشونت‎ را تداوم ببخشند و ماهی مرادِ خویش را صید کنند، همان روسیاهانِ آزمون‌های گذشته‌اند که قهرمان ملی پیوسته می‎گفت که تاریخ دربارۀ عملکرد آنان قضاوت خواهد کرد. به‌راستی هم چنین شد. از دید تاریخ، هیچ چیز پنهان و مستور نمانده و نخواهد ماند. اکنون چیزی که روشن شده، این است که مبارزه در راه راست و تکیه بر منافع ملی، مسعود را به اسطوره‌یی بی‎بدیل و شخصیتی ماندگار در تاریخ افغانستان مبدل ساخته است.
در موج ناکامی‌ها و پراکنده‌گی‌های سیاسیِ این روزها، مسعود و کارنامه‌اش به الگویی همه‌شمول برای جبران اشتباهاتِ گذشته و رسیدن به پیـروزی تبدیل شده است. هدفِ ما از نام‌گذاری سالروز شهادت قهرمان ملی و هفتۀ شهید به نامِ «وفاق ملی»، بهره‌گیری از این منبعِ عظیم و روحانی است. باید به تأسی از قهرمان ملی، وفاق ملی و انسجامِ سیاسی را سرلوحۀ افکار و برنامه‌های‌مان قرار دهیم. باید در برابر گروه‎ها، افراد و چهره‎هایی ‎که در داخل و بیرون نظام، ادبیاتِ نفرت و خشونت را پخش می‎کنند و در پی ایجاد شکاف و چندپارچه‌گی در افغانستان هستند، بایستیم.
وفاق ملی، جوهرِ مبارزاتِ شهید مسعود را شکل می‌داد و همۀ افتخارات و پیروزی‌های قهرمان ملی در این دایرۀ طلایی رقم خورده است. وفاق ملی، درسی‌ست نه‌چندان دور از تاریخِ مقاومت‌گری‌ها و قهرمانی‌های مردم افغانستان که باید سینه به سینه به نسل جوان انتقال یابد.
با الهام از اخلاق و اندیشه‌های قهرمان ملی و معنویتِ جهادگران راستین؛ این روزها را باید زیر نامِ هفتۀ شهید، در یک فضای معنویت، وحدت و همدلی و برقراری پیوند روحی با تمامِ شهدای راه آزادی سپری نمود. این روزها به دور از افتراق‌ها و تقابل‌های سیاسی، باید فراخوانی به سمتِ همصدایی، همگرایی، وفاق ملی و رسیدن به صلح و سعادتِ همه‌گانی باشد.
از آدرس بنیاد شهید مسعود و به نماینده‎گی از خانوادۀ قهرمان ملی، به تمام اقشار و گروه‎های قومی، جریان‎های سیاسی، شخصیت‎های ملی ـ مذهبی، جوانان، روشن‌فکران، جامعۀ مدنی، رسانه‏‎ها و نهادهای اجتماعی ـ فرهنگی صدا می‎کنم تا با همگرایی و وحدتِ سرتاسری محکم بایستند و اجازه ندهند چند چهرۀ عقده‎مند و متعصب، با سیاست‌های قومی و برتری‎جویی‌های‎ تباری‌، افغانستان را به ورطۀ سقوط و فروپاشی سوق دهند. زیرا افغانستان امروز به فریاد دیروز احمدشاه مسعود نیاز دارد؛ عدالت اجتماعی و وفاق ملی.