برخی سفرای افغانستان به دلیل کهولت سن و شماری دیگر هم به دلیل بی‌تجربه‌گی بیش از حد، توانایی کار را ندارند.
شماری از آگاهان با اظهار این مطلب می‌گویند، برخی از دیپلومات‌های ما بیشتر از ۷۰ و ۷۵ سال سن دارند و به دلیل کهولت سن حتا اگر تجربه و دانش کافی هم داشته باشند، توانایی کار را ندارند.
آنان تاکید می‌کنند، گماشتن سفرای کهن‌سال و  کسانی‌که بر اساس روابط به عنوان سفیر گماشته می‌شوند، سبب آسیب‌‎پذیری روابط دیپلماتیک افغانستان با کشورهای جهان گردیده است.
هفتۀ گذشته نشست سالانۀ سفیران و سرقنسول‌های افغانستان با حضور حامد کرزی رییس‌جمهور کشور در کابل برگزار گردید. آقای کرزی در این نشست گفت که حکومت افغانستان در یازده سال گذشته توانسته با کشورهای زیادی در منطقه و جهان روابط دیپلماتیک و استراتژیک خوبی را بر قرار کند.
اما محمود صیقل معین پیشین وزارت خارجه می‌گوید، تعدادی از دیپلمات‌های ما با آنکه دارای تجربه و دانش کافی هستند، اما به دلیل کهولت سن دیگر توانایی کار را ندارند؛ ولی براساس روابط به عنوان سفیر گماشته شده‌اند.
او تاکید کرد، یک تعداد از دیپلمات‌های ما بیشتر از ۷۵ سال سن دارند و این افراد حتا اگر تجربه و دانش کافی هم داشته باشند، به دلیل کهولت سن توانایی کار را ندارند، بنابراین وزارت خارجه باید این افراد را تقدیر کرده و آنان را تقاعد بدهد تا افراد جوان و با دانش جای آنان را پر کند.
صیقل اضافه کرد: «گروه دوم کسانی هستند که براساس خویشاوندی بزرگواران به حیث سفیر ایفای وظیفه می‌کنند و این افراد که شاید پسر کاکا، عمه و یا هم عضو تنظیم این بزرگواران باشند، نه از دیپلماسی چیزی می‌دانند و نه با زبان‌های زنده دنیا آشنایی دارند.»
وی همچنان گفت، این افراد زمانی‌که به نماینده‌گی‌های سیاسی افغانستان در بیرون از کشور فرستاده می‌شوند، به جای اینکه مفید واقع شوند، ضربۀ جبران‌ناپذیری به دیپلماسی کشور وارد می‌کنند.
به باور صیقل، عملکرد بسیار ضعیف دیپلمات‌ها و نماینده‌گان سیاسی افغانستان سبب ایجاد شورای عالی صلح و عملکرد ضعیف این شورا باعث ایجاد کنفرانس‌های مانند برلین، ترکیه و فرانسه گردیده است.
در همین حال، داکتر محمد داوود راوش استاد دانشگاه کابل می‌گوید، اکثر سفرای ما مصروف کارهای شخصی خود هستند و کمتر توانسته اند روابط دیپلماتیک با کشورهایی‌که در آن به عنوان سفیر فعالیت دارند، برقرار نمایند.
او افزود، نماینده‌گان سیاسی افغانستان نتوانسته‌اند همکاری کشورهای جهان را نسبت به افغانستان جلب نمایند.
به گفتۀ استاد راوش، بعضی از دیپلمات‌ها آن قدر پیر و کهن‌سال هستند که توانایی کار را ندارند، اما بعضی از سفرا آن قدر جوان و بی‌تجربه هستند که حتا تجربۀ یک روز کار در بخش دیپلماسی را ندارند.
داکتر راوش تاکید کرد: «بعضی افراد از کشور‌های بیرونی می‌آیند و به عنوان سفیر تعیین می‌شوند و یا هم در برخی موارد در همان کشوری که مقیم است، به عنوان سفیر انتخاب می‌شوند، به طور مثال از امریکا در خود امریکا و یا از فرانسه در فراسنه.»
این استاد دانشگاه همچنان افزود، در حالی‌که دیپلمات باید از طریق وزارت خارجه به عنوان سفیر انتخاب شود، اما متأسفانه در کشور ما براساس روابط و یا مسایل دیگری، این موارد در نظر گرفته نمی‌شود.
چمن شاه اعتمادی عضو مجلس نماینده‌گان می‌گوید، دیپلمات‌ها و سفرای ما در خارج از کشور و به خصوص کشورهای همسایه مسوولیت‌های لازم را نتوانسته اند انجام دهند.
این عضو مجلس نماینده‌گان تاکید کرد، دیپلمات‌ها و نماینده‌گان سیاسی ما در کشورهای همسایه با مهاجرین افغانی رفتار بسیار ناشایستی دارند.
به باور او،  سفرای ما، نماینده‌گان فعال در کشورهای بیرونی نبوده‌اند و نتوانسته‌اند افغانستان را به صورت واقعی آن به مردم دنیا بشناسانند.
به گفتۀ اعتمادی، تعیین سفرای کهن سال و  کسانی‌که براساس روابط به عنوان سفیر گماشته می‌شوند، سبب آسیب پذیری روابط دیپلماتیک افغانستان با کشورهای جهان گردیده است.