فردی در جریان نماز جمعه در هرات به سوی گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی، کفش‌هایش را پرتاب کرد. آقای حکمتیار در نماز جمعه (۳۱ سنبله) در مسجد جامع هرات حضور داشت و در وقت خواندن خطبه، یکی از نمازگزاران به سوی او کفش پرتاب کرد.
منابع به روزنامۀ ماندگار می‌گویند، به دنبال این رویداد، محافظان آقای حکمتیار این فرد را محاصره کرده و به شدت لت‌وکوب کردند.
ادارۀ امنیت ملی نیز آن مرد را به اتهام پرتاب کفش به سوی گلبدین حکمتیار بازداشت کرده است. از روز جمعه به این‌سو در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی افراد و اشخاص زیادی در این زمینه سخن گفتند. عده‌یی رفتار جوان هراتی را نکوهش کردند و عده‌یی هم استقبال.
در این میان، پرسشی که به میان می‌آید، این است که این فرد کی بود و چرا دست به چنین کاری زد؟ منابع به روزنامۀ ماندگار می‌گویند، جوانی که کفش‌هایش را به سوی حکمتیار پرتاب کرد، عبدالواحد دادشانی نام دارد و پسر یکی از فرماندهان پیشین حزب اسلامی می‌باشد.
به گفتۀ آنان: عبدالواحد دادشانی، فرزند سید عبدالجلیل دادشانی، عضو حزب اسلامی در هرات است. جلیل دادشانی، اکنون در بستر بیماری به سر می‌برد اما پسر این فرمانده حزب اسلامی حکمتیار، اکنون منتقدِ عملکردهای گلبدین حکمتیار شده است و خواسته است با پرتاب کفش به سوی حکمتیار واکنشش را نشان بدهد.».
تغییر اجتماعی
حملۀ پسر یکی از اعضای حزب اسلامی به گلبدین حکمتیار، رهبر این حزب یک واقعیت غیر قابل انکار را آفتابی و بیش از پیش روشن می‌سازد و آن این‌که جوانِ آگاه افغانستانی امروز مستقلانه و فارغ از هرگونه غرض و مرض به تاریخ و به پدیده‌های اطرافش نگاه می‌کند.
این قضیه نشان می‌دهد که یک تغییر بسیار بزرگ اجتماعی در سطح جامعه به ویژه در سطح طبقۀ جوان و دانش‌آموختۀ کشور به وجود آمده است. دیده می‌شود که بسیاری از فرزندانِ اعضای حزب اسلامی باور پدران‌شان را نسبت به حزب اسلامی و به ویژه شخص گلبدین حکمتیار ندارند.
در گذشته رسم بر این بود که فرزندان سیاست‌مداران و فرماندهان جهادی، بنابر تعلقات سمتی، قومی، ایدئولوژیک و یا هم مناسبت‌های خانواده‌گی، ناآگاهانه خط و نشانِ پدران‌شان را تعقیب می‌کردند و کسی به خود زحمت نمی‌داد فکر کند که پدر و گذشته‌گانش در موقف مثبت قرار داشتند/دارند و یا منفی، اما خوشبختانه دیده می‌شود که این باور دارد تغییر می‌کند.
پیش از این نیز باورها بر این بود، زمانی که گلبدین حکمتیار وارد افغانستان شود، فرزندان کسانی که عضو حزب اسلامی بودند، وارد این حزب شده و به کارزار سیاسی می‌پردازند و حزب اسلامی صاحب نفوذ می‌شود، اما حوادث و اتفاقات اخیر نشان می‌دهد که این معادله کاملاٌ برعکس شده و تا هنوز حتا یک مورد هم دیده نشده است که فرزند یکی از اعضای حزب اسلامی، به جز نزدیکان اقای حکمتیار، حمایتش را از گلبدین حکمتیار اعلام کرده باشد.
گفته‌ها و تحرکاتِ اخیر گلبدین حکمتیار شماری از چهره‌های با نفوذ و شناخته‌شدۀ این حزب را نیز از او دور کرده است. گفته می‌شود برخی از کدرهای حزب اسلامی که در سال‌های پسین و به ویژه در دورۀ حکومت وحدت ملی تلاش کردند تا زمینۀ پیوستن آقای حکمتیار را به روند صلح آماده سازند، این روزها ناراض اند و در جلسه‌هایی که او برگزار می‌کند، سهم نمی‌گیرند.
کارزارِ خریداری کفش
لحظاتِ بعد از حادثۀ پرتاب کفش به سوی حکمتیار در هرات، هزاران تن از شهروندان در صفحات اجتماعی آغاز به طنزنویسی کردند و در کارزاری، خواستار خریداری کفشِ پرتاب شده به سوی حکمتیار شدند. شهروندان تا یک میلیون دالر امریکایی گویا حاضر به خرید این کفش شدند!
عده‌یی هم تصاویری را به نشر سپردند که در آن، عکس آقای حکمتیار به واسطۀ کمپیوتر حک شده بود. شماری هم عکس آقای حکمتیار را با عکس موترهایی با شکل بوت، دیزاین کرده نشر کردند. متقدان حکمتیار می‌گویند که آقای حکمتیار خسارۀ زبان زشت و تفرقه‌برانداز خود را می‌پردازد و این، اوج ذلت و خواری برای یک رهبر سیاسی است.
گفتنی است که به دنبال ورود رهبر حزب اسلامی به هرات، شماری از فعالان مدنی و مخالفان او دست به تظاهرات زدند و پلاکارت‎هایی که روی آن‌ها شعارهایی علیه او نوشته شده بود، حمل کردند. معترضان او را متهم به «تفرقه‌افگنی» نیز کردند.
پس از ورود آقای حکمتیار به کابل و برگزاری بزرگ‎ترین همایشِ هواداران او در پایتخت نیز ده‌ها نفر علیه او تظاهرات کردند و شعارهای تندی سر دادند. هم‌چنان نهادهای حقوق بشری او را متهم به دست داشتن در جنایات جنگی و نقض حقوق بشر می‎دانند.
نام آقای حکمتیار در شانزده سال گذشته در فهرست سیاه سازمان ملل درج و خودش تحت پیگرد بین‎المللی قرار داشت، اما پس از امضای توافق‌نامۀ صلح بین حکومت وحدت ملی و آقای حکمتیار، اسم او از این فهرست سیاه به درخواست حکومت افغانستان حذف شد.
یک روز پس از امضای توافق‌نامۀ صلح بین حکومت افغانستان و آقای حکمتیار، دیدبان حقوق بشر، امضای این توافق‌نامه را بی‎احترامی به قربانیان جنایات جنگی دانست. آقای حکمتیار اتهامات علیه خود، از جمله نقض حقوق بشر و جنایات جنگی و موشک‎پرانی به شهر کابل در سال‎های نخست دهۀ هفتاد را رد می‎کند.