اگر قیام امام حسین (ع) را در مقابل یزید از منظر دینی ببینیم، به یک مفهوم بزرگ، رویارویی دو جبهۀ عزت و ذلت را نظاره می‌کنیم که در این معرکه، حسین میرود و عزتش ماندگار می‌شود، یزید می‌ماند و ذلتش آشکار می‌گردد.
حسین فقط با بار معنوی و ارزشی به مصاف لشکریان یزید حاکم تبهکار و مستبد می‌رود، ظاهراً در میدان جنگ شکست می‌خورد، اما برای آنچه به خاطرش رفته بود، ایثارگری، وفا به عهد، عزت نفس و آزاده‌گی، این همه ارزش‌ها با شهادتش ماندگار می‌شوند. امام حسین به تنهایی بر مسند عزت تکیه می‌زند، یزید با همۀ هیاهو بر نمد ذلت می‌نشیند.
همینکه می‌گویند روح‌های بزرگ وقتی از قفس فیزیکی جسم بیرون میجهند، عالمی برپا می‌کنند و جاویدانه می‌شوند و مردان بزرگ با مرگ شان ماندگار میگردند، آموزه‌یی است بسیار دقیق.
امروزه قیام حسینی فقط در چارچوب ارزش های دینی مان محدود نمیماند، بلکه ارزش های مشترک جامعۀ انسانی را نیز میسازد.
از خدای عزوجل میطلبیم که شهدای سرزمین ما را که همه روزه حسین وار به شهادت میرسند یکجا با شهدای کربلا حشر نماید.
احمدولی مسعود،
رییس عمومی بنیاد شهید مسعود