بخش دوم و پایانی/

۶) معما
خنده یکی از رفتارهای انسان است که درک بسیار اندکی از آن وجود دارد. دانشمندان دریافته‌اند که در خلال یک خنده از ته دل، سه قسمت از مغز فعّال می‌شود: بخش تفکّر که به شما کمک می‌کند معنی شوخی یا فکاهه را درک کنید، بخش حرکت که به عضلات‌تان دستور حرکت می‌دهد، و ناحیۀ هیجانات که حس “شادی” را بیرون می‌کشد. امّا چیزی که هنوز ناشناخته مانده، این است که چرا یک نفر به یک فکاهۀ احمقانه می‌خندد در حالی که فرد دیگری موقع تماشای یک فیلم ترس‌ناک خنده‌اش می‌گیرد. به گفتۀ یکی از پژوهش‌گران، خنده واکنشی است به ناهم‌خوانی و ناسازگاری (داستان‌هایی که از انتظارات متعارف پیروی نمی‌کنند). تنها چیزی که مشخص است این است که خنده حال ما را بهتر می‌کند که همین مسأله حالت معمایی این موضوع را از بین می‌برد.
۷) طبیعت درمقابل تربیت
در جدال دیرپای مربوط به این که آیا افکار و شخصیت، توسط ژن‌ها کنترل می‌شود یا محیط، دانشمندان به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد پاسخ این سوال یکی یا هر دوی آن‌هاست! قابلیت مطالعۀ ژن‌های یک فرد، بسیاری از خصوصیات و ویژه‌گی‌های انسان را نشان داده است که ما کنترل اندکی بر روی آن‌ها داریم و در عین حال، در بسیاری از زمینه‌ها، نشان داده شده است که تربیت، تأثیری قوی بر این‌که ما که هستیم و چه می‌کنیم، داشته است.
۸) میرایی
به‌راستی سوال این است که چرا انسان پیر می‌شود؟ همۀ ما با یک جعبۀ ابزار عالی به دنیا می‌آییم که پر است از سازوکارهای مقابله با بیماری‌ها، به نحوی که ممکن است فکر کنیم می‌تواند ما را در مقابل انواع بیماری‌ها محافظت کند. امّا با افزایش سن، سازوکار ترمیمی بدن از فُرم خارج می‌شود. در واقع، مقاومت ما در برابر صدمات جسمی و استرس کاهش می‌یابد. نظریه‌هایی که در مورد علّت سال‌خورده‌گی انسان وجود دارد را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: اول این‌که پا به سن گذاشتن مانند سایر ویژه‌گی‌های انسان، ممکن است بخشی از ژنتیک انسان باشد که طبق برنامه‌ریزی خاصی اتفاق می‌افتد و دوم این‌که در یک دیدگاه کم‌تر خوش‌بینانه، پا به سن گذاشتن، علّت خاصی ندارد و در نتیجۀ صدمات سلّولی که در طول زنده‌گی به وقوع می‌پیوندد، پیش می‌آید. تعداد زیادی از دانشمندان فکر می‌کنند که علم نهایتاً پا به سن گذاشتن را به تأخیر خواهد انداخت و حداقل طول عمر را به دو برابر طول عمر فعلی خواهد رساند.
۹) انجماد
زنده‌گی جاوید ممکن است واقعیت نداشته باشد، امّا یک رشتۀ جدید به نام کرایونیکس (Ceyonics) می‌تواند به برخی از انسان‌ها دو بار حیات اعطا کند. در مراکز کرایونیکس، بدن انسان‌ها را پس از مرگ در خمره‌هایی پر از نایتروژن مایع در دمای منهای ۷۸ درجۀ سانتیگراد قرار می‌دهند. ایده‌یی که وجود دارد این است که فردی که بر اثر یک بیماری که فعلاً لاعلاج است فوت شده، می‌تواند در آینده هنگامی که درمان آن بیماری کشف شد، یخ‌گشایی و احیا شود. هم‌اکنون بدن تد ویلیامز، بازیکن شاخص و معروف بیس‌بال در یکی از مراکز کرایونیکس در آریزونا منجمد شده است. البته فعلاً هیچ‌یک از بدن‌هایی که بدین ترتیب منجمد شده‌اند، احیا نشده‌اند؛ زیرا این فناوری هنوز به وجود نیامده است، ولی دانشمندانی که در این زمینه کار می‌کنند، امیدوارند در آینده به این فناوری دست یابند.
۱۰) هُشیاری و آگاهی
هنگامی که صبح از خواب برمی‌خیزید، متوجه می‌شوید که خورشید طلوع کرده است، صدای پرنده‌گان را می‌شنوید و هوای تازه را بر روی پوست صورت خود حس می‌کنید. به عبارت دیگر، هوشیار هستید. این موضوعِ پیچیده از دیرباز در جوامع علمی مطرح بوده است. اخیراً دانشمندان علم اعصاب، هشیاری را به عنوان یک موضوع پژوهشیِ واقعی مورد توجه قرار داده‌اند. بزرگ‌ترین معما در این حوزه توضیح این مسأله بوده است که چه‌گونه فرایندها در مغز به تجربیات ذهنی می‌انجامند. تا کنون دانشمندان توانسته‌اند فهرست بلندبالایی از پرسش‌ها را تهیه کنند.

نویسنده: علی
منبع: انترنت