در حالی که کمتر از صد روز به پایان عمر حکومت وحدت ملی باقی مانده است، لغزش و دست‌و پاچه‌گی در سخنان محمد اشرف غنی رییس حکومت وحدت ملی نیز افزایش یافته است.

هرچند آقای غنی در این امر فرد با پیشینه است و لغزش‌ سخنان او هر ازگاهی سوژۀ رسانه‌‌ها بوده است. اما اخیراَ گفته که «کل مردم افغانستان اولاد ماست، وقتی پارچه پارچه می‌شوند و خون‌شان ‌جاده‌ها را می‌گیرد، این امتحان الهی است.» آقای غنی گفته به این معنا که وقتی مخالفان ما را می‌کشند، جواب ما جنگ است یا صلح؟ او گفته که به اساس آیه کریمه جواب شر را به خوبی بدهید. صلح بر جنگ افضل است. رییس حکومت وحدت ملی این سخنان را در حالی بیان می‌کند که پس از حملات ‌پیهم خونین در کابل که منجر به کشته و زخمی شدن شمار زیاد شهروندان شد و واکنش‌های تند جهانی را به دنبال داشت. دونالد ترمپ رییس جمهور امریکا گفت که دیگر با طالبان صلح نمی‌شود و شکست این گروه را با جنگ دستور داد. اما آقای غنی که پیش از آن طالبان را به عنوان مخالفان سیاسی دولت می‌دانست، پس از موقف ترمپ با تغییر “یکصدو ۸۰ درجه” گفت: طالبان فرصت‌ها را از دست داده‌اند و حکومت افغانستان صلح را در میدان جنگ جستجو خواهد کرد. اما این سخنان محمد اشرف غنی اخیراَ تغییر کرده با لغزش مواجه شد. حتا آقای غنی کشته و پارچه شدن فرزندان افغانستانی را در جاده‌ها توسط حملات انتحاری امتحان الهی می‌داند. اگر به محتوای این پیام توجه شود. گروه‌ تروریستی طالبان فرشته‌های کشتار فرزندان و نیروهای امنیتی ما شناخته شده‌اند و به اساس گفته‌های آقای غنی ملت باید در برابر این جان باختن‌ها تمکین کند و آن را امر الهی تصور کند. در حالی در هیچ ادیان استدلالی برای کشتن افراد بیگناه وجود ندارد و اسلام نیز این عمل را مردود شمرده است. آقای غنی با نزدیک‌ شدن زمان انتخابات در تلاش یک معاملۀ دیگر با گروه طالبان است. چنانچه او با معامله گلبدین حکمتیار را توانست وارد افغانستان کند، اما آقای غنی شاید نمی‌داند که معامله با گروه طالبان ممکن نیست و اگر ممکن شود به نفع او نخواهد بود. در حالی که در ۱۷ سال گذشته حکومت افغانستان همواره التماس‌گونه به طرف  گروه تروریستی طالبان دست صلح دراز کرده، اما جواب جنگ دریافت کرده است. بیش از ۲۰ مرتبه رییس جمهور پیشین به نیت صلح به پاکستان سفر کرد. حکومت وحدت ملی گروه شش نفری نظامیان کشور جهت جلب توجه پاکستان به این کشور برای آموزش اعزام کرد. تمام این تلا‌ش‌های به اصطلاح خیرگونه در برابر شر بود. اما نتیجه‌اش چه‌شد؟ افزایش حملات و کشتار فرزندان ما حتا کبوترهای که در حومۀ جاده‌های کابل پرواز می‌کردند به حالت قربانیان در چهارراه صدارت، هوتل انترکانتننتال، شش‌درک و…، ناله سر دادند. آقای غنی کمی به خود بیاید! می‌دانیم که فشارهای داخلی، بی‌ثباتی سیاسی و تلاش برای منزوی کردن جریان و شخصیت‌های سیاسی از طرف تیم‌ شما بیشتر اوضاع را به‌نفع رقیب‌های سیاسی‌تان مساعد ساخته تا شما، اما دیگر شما قاعدۀ بازی را باخته‌اید و نیاز نیست که معاملۀ را در پیش‌گیرید چون مردم دیگر به شما باور ندارند.

آقای غنی وقتی شما می‌گوید که جواب شر را باید به خیر داد، بدون آن فرق چه خواهد بود که جواب کشتن را به کشتن بدهیم. این شگرد شما تلویحاَ به سخنان گلبدین حکمتیار نزدیک‌ترین رفیق سیاسی‌تان که به اساس معاملۀ صلح وارد افغانستان شد و از مزایایی حکومت‌شما استفاد می‌برد، اما علناَ از حملات انتحاری «استشهادی» پشتبانی می‌کند مُهر تأیید می‌زند. هر چند لغزش‌ سخنان رییس حکومت وحدت ملی بی‌پیشنه نیست، اما اخیراَ ناکامی‌های حکومت او، بی‌ثباتی و افزایش حملات و آغاز شمارش معکوس دقیقه‌ها به پایان عمر حکومت وحدت ملی، او را بیشتر از پیش تحت فشار قرار داده است و سبب شده تا در جریان یک‌ماه بیش از چند مرتبه در یک مورد لغزش‌داشته باشد. آقای غنی با نزدیک‌ شدن به انتخابات که دیگر امید برای پیروزی‌اش وجود ندارد، تلاش می‌کند تا ازگروه‌های مخالف حکومت به عنوان یک‌حربه به موفقیت‌اش استفاده کند و به همین دلیل می‌خواهد جواب شر آنان را به خیر دهد. اما حال مردم میدانند که آقای غنی دست‌وپاچه شده است و دیگر کنش‌ها و واکنش‌های او بی‌تاثیر است.