اشرف‌غنی رییس حکومت وحدت ملی به‌صورتِ کم‌سابقه طی سفری به هرات به بهانۀ گشایش پروژۀ تاپی، برای چهار روز در این شهر مسکن‌گزین شد. هدف باقی ماندنِ آقای غنی در هرات، دیدار با اقشار مختلفِ مردم و توجه به حوزۀ غربِ کشور عنوان شد؛ اما سوای این هدفِ رسمی، او هدف‌های سیاسیِ ویژۀ خود را در هرات دنبال کرد.
ماندن رییس جمهوری در یک ولایت، تبعاتِ خود را دارد که از آن جمله باید به مسالۀ امنیتی توجه نشـان داد. ارگ ریاست جمهوری امکاناتی دارد که هیچ جایِ دیگری در داخلِ افغانستان نمی‌تواند جایگزینِ آن شود. این امکانات به کمکِ نیروهای خارجی طی بیشتر از شانزده سال ایجاد شده تا برای مقامِ رییس جمهوری مکانی امن و مرفه به شمار رود. وقتی رییس حکومت بخواهد به هر شهر دیگرِ افغانستان سفر کند، باید امکاناتی از نوعِ ارگ برای تأمین امنیت و آسایشِ او فراهم شود. این امکانات از نظر مالی، بسیار گزاف است و به همین دلیل به‌صرفه نمی‌نماید که رییس حکومت برای مدت طولانی در یک ولایت باقی بماند.
آقای غنی در مراسم گرامی‌داشت از سربازان کشور، وقتی بحث به توزیع کمک‌های مالی به خانواده‌های شهدای نیروهای امنیتی و دفاعی رسید، گفت که این کمک‌ها بسیار کم است و نشان می‌دهد که ما به یک کشـورِ فقیر تعلق داریم. در این‌که کمک‌های دولت به خانواده‌های بازمانده‌گانِ نیروهای امنیتی بسیار ناچیز بود، هیچ شک و حـرفی وجود ندارد. واقعاً دولت افغانستان با اهدای ده هزار افغانی به هر خانوادۀ شهید و پنج هزار افغانی برای هر زخمی، زخمی ناسور بر دردهای آن‌ها اضافه کرد. در این‌هم جای شک نیست و رییس حکومت راست می‌‌گوید؛ اما آیا کسی هست که از آقای غنی بپرسد که مصارفِ جنابِ شما در هرات به چند میلیون دالر رسیده بود؟
حداقل بر اساس برخی گزارش‌ها، هزار سرباز از کابل به این ولایت اعزام شده بودند و کمربندهای مختلف امنیتی در اطراف اقامتگاه و ولسوالی‌های هرات تشکیل شده بود. صدها نیروی امنیتی طی چهار روز مصروفِ مراقبت‌های ویژه از آقای غنی و تیمِ او بودند که اگر این مصارف برای خانواده‌های شهدای نیروهای امنیتی اختصاص می‌یافت، بودن شک مبالغ قابل توجهی می‌بود. اما آقای غنی چنین نکرد و به صورتِ عوام‌فریبانه تلاش کرد که خود را حامی نیـروهای امنیتی نشان دهد.
از جانبی سفر هرات، یک سفر پُردستاورد برای آقای غنی و باشنده‌گانِ این شهر به هیچ صورت نبود. باشنده‌گان هرات طی چهار روز اقامت آقای غنی، بار سنگینِ تدابیر امنیتی را به دوش کشیدند و از بسیاری کارهای روزمرۀ خود عقب افتادند. آقای غنی در سفر به هرات، علاوه بر بحث افتتاح پروژۀ تاپی، چند هدفِ موازیِ دیگر را نیز دنبال می‌کرد. او در آستانۀ برگزاری دومین نشست روند کابل، می‌خواست به جامعۀ جهانی نشـان دهد که هنوز فرد پُرقدرتِ این کشور است و می‌تواند آزادانه میانِ مردم برود و با آن‌ها گفت‌وگو کند.
سفر هرات به عنوان مسکّن برای آقای غنی بود. او که دیگر جایگاهی در ولایت‌های شمالی کشور به دلیل حضور مخالفانی چون عطا محمد نور و جنرال دوستم؛ در ولایت‌های جنوبی کشور به دلیل سـیطرۀ حامد کرزی رییس جمهوری پیشین و خانواده اش و ولایت‌های شرقی کشور به دلیل حضور افراد با نفوذی چون ظاهر قدیر ندارد، هرات را به عنوان روزنۀ تنفس و مانورهای سیاسیِ خود انتخاب کرد. آقای غنی در این سفر آن گونه که گفته می‌شود، با هیچ گروه و جریان مردمی و منتقد دیدار نداشت. اکثر دیدارهای آقای غنی از قبل تنظیم شده بود و او با کسـانی دیدارکرد که عملاً در خدمت سیاست‌های او و تیمش قرار دارند.
فراموش نباید کرد که وضعیت در شمال، جنوب و شرق به هیچ صورت به نفع تیم ارگ نیست و مخالفت‌هایی که با آقای غنی از این ولایت‌ها به دلیل سیاست‌هایش به وجود آمده، حتا جامعۀ جهانی را نسبت به مدیریت سیاسیِ او دچار تردید کرده و به همین دلیل، آقای غنی تلاش کرد که در سفر به هرات به جامعۀ جهانی نشـان دهد که هنوز پایگاه مطمینی در میان مردم افغانستان دارد. نوع پوشش خبری سفر هرات، عملاً این هدفِ آقای غنی و تیمِ او را آشکار می‌سازد.
هدف دیگرِ آقای غنی از سفر به هرات، رساندن این پیام به ولایت‌های جنوبی، شرقی و شمالی افغانستان بود که او می‌تواند جایگزین‌های مناسب برای خود در این ولایت‌ها دست‌وپا کند. آن‌چه که منابع بی‌طرف در هرات می‌گویند، آقای غنی هیچ برنامۀ عام‌المنفعه و زیربنایی در هرات نداشته و نه در این عرصه اقدامی کرده است. در دیدارهای مختلف و متعددی هم که در این سفر داشته، به گفتۀ منابع فقط بلی قربان شنیده و از کارکردهای بی‌مثالش! در عرصۀ مدیریت سـیاسی و اقتصادی کشور تمجید شده است.
آقای غنی با چنین سفری به کابل برگشت و در دومین نشستِ موسوم به روند کابل شرکت کرد. سیمایِ او پس از سفر هرات، بازتر و روشـن‌تر از گذشته به نظر می‌رسید و بار فشاری را که در ماه‌های اخیر از جانبِ مخالفان سیاسیِ خود در درون حکومت متحمل می‌شد، به میزان زیادی کاهش داده بود. شاید برای چند روزِ دیگر نیز آقای غنی هنوز در حال و هوایِ سفر هرات و تحسین‌های برنامه‌ریزی‌شده در این شهر باشد، ولی بدون شک پس از چندی دوباره با افزایش فشارها و بالا رفتن میـزان مخالفت‌ها روحیه و عملکرد او همان چیزی خواهد شد که قبلاً بود.
تیم ارگ و به‌ویژه آقای غنی برای کاستن از فشارهایِ جاری بر خودشان، باید از برنامه‌های انحصارطلبانه و حذف‌گرایانۀ قومی و تباری‌ دست بکشند و وفاق ملی را جایگزین بازی نفاق قومی و جناحیِ حاکم بر اذهان و رفتارشان بسازند. در غیر این صورت، این فشارها تا سر حدِ انفجار و فروپاشی حکومتِ موجود پیش خواهد رفت.