با وجود تکفیر نو روز مردم این جشن باستانی را بسیار با شکوه تجلیل کردند و با رفتن به پارک‌ها و مکان‌های تفریحی از این روز تجلیل کردند.
و اما موردی که در سه روز جشن نو روز توجه‌ام را به خود جلب کرد، اخذ پول به عنوان ورودی به پارک‌ها و مکان‌های تفریحی بود، بند قرغه از هر موتری که وارد این مکان تفریحی می‌شود، ۵۰ افغانی به عنوان وردی دریافت می‌کند؛ حال اگر فرض کنیم که در روز نخست نو روز فقط ۱۰۰۰ موتر وارد این مکان شده باشد، باید چقدر پول جمع‌آوری شده باشد؟
تپه وزیرمحمد اکبر نیز از هر موتری که وارد این مکان تفریحی می‌گردد، ۵۰ افغانی وردی دریافت می‌کند و همین‌طور از کسانی که دراین مکان‌ دست‌فروشی می‌کنند، نیز پول دریافت می‌گردد.
تاق ظفر که در ولسوالی پغمان واقع شده نیز همین داستان را دارد و هر موتر ۵۰ افغانی ورودی دریافت می‌کند.
باغ بابر که یکی از مکان‌ها تفریحی دیگر است نیز از هر نفر ۳۰ افغانی جدایی از پول پارکنیک موتر وردی می‌گیرد و همین‌طور سایر پارک‌ها و مکان‌های تفریحی، البته استفاده از وسایل بازی که دراین مکان‌ها وجود دارد، پول جداگانه‌ی دریافت می‌شود و هیچ نوع نظارتی در خصوص دریافت این پول‌ها از سوی حکومت وجود ندارد.
نکته اصلی این است که‌ پول جمع‌آوری شده به خزانه دولت واریز نمی‌گردد، بل به جیب شرکت‌ها یا رهبرانی واریز می‌شود که حکومت با آنان قرارداد بسته است و این رهبران و شرکت‌ها سالانه میلیاردها دالر به جیب می‌زنند، بدون این‌که حتا یک نهال در این مکان‌ها غرص کنند و یا در بازسازی آن سهم هرچند کوچکی داشته باشند.
وظیفه شرکت‌های طرف قرارداد، فقط دریافت پول از مشتریان و مراجعین است و به گفته کارمندان آنان، وظیفه آنان بازسازی و نهال‌شانی نیست، بل طبق قرارداد با حکومت سالان مقدار معین پول به حکومت بپردازند؛ بنابراین اگر این شرکت‌ها پول‌های دریافت شده را در بازسازی و نهال‌شانی‌ مصرف کنند، سودی نخواهد کرد و برای آنان فایده نحواهد داشت.
حال سوال اساسی این‌است که حکومت چرا خود مسوولیت این مکان‌های تفریحی به عهده نگرفته و آن را مدیریت نمی‌کند؟
گفته می‌شود که یا حکومت توانایی مدیریت این مکان‌ها را ندارد و یا هم زورمندان که شریک نظام سیاسی فعلی اند، به نحوه این مکان‌ها را در بدل پول اندک به شرکت‌های که خود در آن شریک اند، واگذار کرده و سالانه میلیاردها دالر پول به جیب می‌زنند، بدون کوچک‌ترین باسازیی این مکان‌ها تاریخی نهایت استفاده را برده و برای ورود مردم قمیت دل‌خواه خود را تعیین می‌کنند؛ اما حکومت دست زیر الاشه نشسته و فقط نظارگره است.
حالا مساله مه دیگر این‌ است که حکومت ۱۰ فیصد از کریدت کارت‌ها مالیات اخذ می‌کند و از معاش مامورین نیز مالیات دریافت می‌شود و بدون شک هدف اخذ مالیات ارایه خدمات به مردم است که یکی از این خدمات ایجاد پارک‌ها، مکان‌ها تفریحی و ساحات سبز برای مردم است, حالانکه حکومت، مکان‌های تفریحی را به شرکت‌ها، قوماندانان و معافیا اقتصادی که در درون حکومت حضور دارند، به اجاره می‌دهد و آنان هم بدون در نظرداشت این‌که کوچک‌ترین خدماتی را بدون پول به مردم ارایه کند، به گرفتن تاجای( جای نشستن) ورودی موتر، پارکنیک موتر و افراد پول دریافت می‌کنند، گذشته از این‌که پول استفاده از وسایل بازی برای کودکان براساس قیمت تعیین شده توسط صاحبان شرکت‌ مشخص می‌گردد و حکومت در آن هیچ دخالتی نمی‌کند.
اکثریت شهروندان کابل که در جشن نو روز به این مکان‌های تفریحی رفته بودند، با انتقاد از حکومت می‌گویند: محمد اشرف‌غنی به فکر زد و بندهای سیاسی خود است و هیچ برای‌اش مهم نیست که شرکت‌های طرف قرار داد حتا از نشست افراد در این مکان‌ها پولی به نام تاجای( مکان نشستن) پول دریافت می‌کند و از هر موتری داخل این مکان‌های می‌شود، ۵۰ افغانی بدون پول پارکنیک پول دریافت می‌کنند، در حالی‌که با عناونین مختلف از مردم مالیات اخذ می‌کند.
و اما برعکس افغانستان در اکثریت کشورهای دنیا، ورود به پارک‌ها رایگان است مردم برای رفتن به پارک و مکان‌های تفریحی هیچ پولی پرداخت نمی‌کنند و تنها استفاده از وسایل بازی پول مشخص معین دارد. در حقیقت حکومت‌ها مکلف است که برای مردم مکان‌های تفریحی و ورزشی ایجاد کند.