به دنبال یک حمله مرگبار انتحاری بر تماشاچیان یک مسابقه ورزشی در هلمند، ساکنان این ولایت خیمه‌های اعتراض برپا کردند و از طرف‌های درگیری خواستند که به جنگ پایان دهند. این اعتراض با حمایت بی‌سابقه‌ای مواجه شده است.
حرکت صلح خواهانه ساکنان هلمند در نوع خود بی‌پیشینه است. این اعتراض به تاریخ سوم حمل آغاز شد و ساکنان هلمند از دولت و طالبان خواستند به جنگ و خشونت پایان دهند. این اعتراض «جنبش مدنی صلح» نام دارد و بیشتر افرادی که در آن شرکت کرده خانواده‌های قربانیانی است که در انفجار روز سوم حمل جان شان را از دست دادند.
خیمه اعتراض تنها در هلمند محدود نمانده است. چنانچه فعالان مدنی در روزهای اخیر در ولایات هرات، بلخ، بامیان، خوست و ننگرهار از خواست صلح خواهانه ساکنان هلمند پشتیبانی کرده‌اند.
پس از آن که خواست معترضان از سوی طالبان پذیرفته نشد، آن‌ها دست به اعتصاب غذا زدند و این اعتصاب سه روز ادامه یافت. هرچند اعتراض کنندگان پس از سه روز به اعتصاب غذا پایان دادند؛ ولی اعتراض‌ها در خیمه جنبش مدنی برای صلح همچنان ادامه دارد.
شهروندان افغانستان با حمایت از حرکت ساکنان هلمند می‌گویند در هیچ مکانی احساس امنیت نمی‌کنند و مردم از ناامنی خسته شده‌اند. محمد یونس که در شهر کابل دکان سلمانی دارد گفت: «نظر من این است که این حرکت همگانی شود. همه مردم در ولایات مختلف خیمه تحصن برپا کنند. ما هم از این وضعیت جنگ و بدبختی خسته‌شده‌ایم. حکومت باید با طالبان نشست کنند.»
یونس می‌گوید پس از افزایش حمایت انتحاری و کشته شدن جوانان، امیدش نسبت به زندگی در افغانستان را از دست داده است و در این کشور احساس آرامش و امنیت ندارد: «اگر شرایط خراب باشد من به عنوان یک جوان در این مملکت زندگی کرده نمی‌توانم. این جا انتحاری شد ما متضرر شدیم. شیشه‌ها شکست و همسایه‌های ما شهید شدند. خودم هم نزدیک بود از بین بروم بخاطری که انتحاری صبح وقت بود من در دکان نبودم زنده ماندم.»
حمید باشنده یک شهروند دیگر افغانستان با استقبال از حرکت صلح خواهانه ساکنان هلمند گفت: «ما فعلا از این شرایط راضی نیستیم. بسیار ناامنی است در کشور. جوانان هلمند یک راه بسیار خوب را در پیش گرفتند.» او افزود پس از هر جنگ و انفجار و انتحار، صدها خانواده بدبخت می‌شوند و سرنوشت غمباری در انتظار آن‌ها است: «زندگی برای این خانواده ها هیچ معنی ندارد دیگر چیزی برای آن‌ها نمانده است. در کابل هم امنیت نیست ما هیچ امیدی نداریم وقتی از خانه بیرون می‌شویم دوباره به خانه می‌رویم و یا خیر.»
در همین حال تحلیلگران می‌گویند حرکت‌و اعتراضات مردمی تاثیر مستقیم بر عملکرد دولت و گروه‌های مخالف دارد و این حرکت‌ها سبب می‌شوند تا گروه‌های مخالف دولت در برابر افکار عمومی قرار گیرند.
اسد وحیدی تحلیلگر مسایل سیاسی می‌گوید هر حرکت صلح‌خواهانه باید مستقل باشد و بر تمام طرف‌ها درگیری به شمول دولت، نیروهای امریکایی و طالبان فشار وارد کند. به باور او در صورتی که این حرکت‌ها تنها یک طرف جنگ را مخاطب قرار دهد، در آن صورت استقلالیت آن زیر سوال می‌شود و تاثیری بر صلح و پایان جنگ نخواهد داشت.
آقای وحیدی به دویچه وله گفت: «نیاز است که این حرکت باید کاملا بی‌طرف باشد. با بسیار وضاحت و روشنی از طرف های جنگ خواهان صلح شود و به همان اندازه که بر دولت فشار وارد می‌کند، طالبان و امریکایی‌ها نیز مخاطب قرار گیرند.»
این آگاه امور سیاسی می‌گوید هر زمانی که جنبش مدنی صلح هلمند بتواند ثابت کند که بی‌طرف است و جز صلح هیچ هدفی ندارد، در چنین صورتی است که به هدف خود می‌رسد و بر طرف‌های جنگ فایق می‌آید.
اعتراض کنندگان در نهمین روز اعتراض می‌خواستند تا مسیر لشکرگاه تا موسی قلعه را که زیر کنترول طالبان است، با پای پیاده راهپیمایی کنند و از طرف های درگیر بخواهند تا به خواست صلح خواهانه آن‌ها پاسخ مثبت دهد. اما طالبان با رد این درخواست هشدار داد که امنیت اعتراض کنندگان را در مناطق تحت تسلط این گروه ضمانت نمی‌کند.
داکتر فیاض سافی تحلیلگر مسایل سیاسی به این نظر است که شماری از افراد برای بدست آوردن منافع شخصی و رای تحقق اهداف دیگران جنگ افغانستان را دوام می‌دهند و از وضعیت کنونی سود می‌برند. به باور آقای سافی جنگ افغانستان تا زمانی ادامه می‌یابد که طرف‌های جنگ منافع شان را در ادامه خشونت جستجو می‌کنند.