اگر هـمین امروز به خود اعتماد کنیم، از خیانت و جفایی که در حق مردم ما گذشت مأیوس نشویم، بالعکس از آنچه برما رفت، بیآموزبم و به آینده برنامه‌ریزى کنیم، بى‌هـیچ شکى، رژیم اشرف غنى احمدزى بعنوان آخرین مدل حکومت قومی در ویترین تاریخ قرار خواهد گرفت.
با زوال حکومت موجود، نمادی از دورۀ تعصب و تفرقه، قوم بازی و وابستگی، فساد و مافیا پروری، خشونت و سلطه‌گری به سر خواهـد رسید. امروز برای همۀ نیروهای وفادار به یکپارچگی و سلامت خانۀ واحد افغانستان است تا بقول قهرمان ملی، روى ایجاد سیستمی توافق کنیم که هم بتوانیم با خود زندگی کنیم و هم با دنیای بیرون» نظامی که برپایۀ عدالت سیاسى، ارزش‌های اسلامى و اخلاقى، حقوق شهـروندى و روش دیموکراسی تهداب گذاری گردد و از مطالبات، خواست‌ها واقعى و باور های مردم کشور بتواند نمایندگى نماید.
بدبختانه طی چهار سال حکومتدارى آقای غنی آنچه هـمه با همۀ وجود تجربه نمودیم، در مسیر معکوس آن، یاد آور برگشت به گذشته هـاى تلخ و ناکام تاریخى میباشند. زنده ترین مثال امروز آن، پایمال نمودن توافقنامۀ که حاصل رأی میلیون ها شهـروند و جانمایۀ آن تغییر نظام سیاسی از یک سیستم مطلقه، فساد پرور و بحران آفرین به یک نظام هـمه شمول میباشد، تا استبداد تاریخى بار دیگر قایم گردد. در این راستا آقاى غنى از همۀ گزینه ها و افزار داخلی و خارجی استفاده و سؤ استفاده نمود.
حریف انتخاباتی خود، اصلاحات و همگرایی را با بی برنامگی، ندانم کاری، پراگندگی، سکوت و عقب نشینی به حاشیه راند، با سیاست تفرقه اندازی قومی ـ زبانی میان مردم شگاف ها و بی اعتمادی خلق کرد. افزون برآن از طالبان، داعش و تروریزم به حیث وسیلۀ تهدید استفاده کرد، از صلح روپوشی ساخت برای انحراف افکار عامۀ جهانی، با تبلیغ جنگ‌سالار در یک سیاست دوگانه هـرازگاهـى به نفع خود و بر ضد دیگران تا توانست استفاده برد. سیاست های ناشیانۀ که به قیمت بزرگترین ضربات بر پیکرهء افغانستان، هـمانند حزب خلق براى همفکران ایدیولوژیک شان نشانه های از پیروزی گروهـى مینمود.
با وجود همۀ این تلاش‌هاى خصمانه، عقبگرایانه، لجوجانه، عقده گشایی‌ها، به اطمینان می‌گویم که برگشت افغانستان به گذشته ناممکن است. امروز با حضور پُرشور و پُرشعور جوانان پرسشگر و حق طلب با توکل به خدا، می‌توانیم در چارچوب یک نقشه راه جامع میان نیروهـاى معتقد و متعهـد به ارزش‌هـاى امروزى با توافق در محور یک نظام باقاعده و متعادل، از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب گذار نماییم. اتفاقات تلخ چند سال اخیر به جاى مأیوس کردن، آموزه‌یی شود ماندگار براى کار امروز و افق آینده. آمرصاحب شهـید در کتابچۀ یادداشت خود جملۀ می‌نویسد: «از شکست پیهـم راه پیروزى را دریافتم» أین عبارت براى هـمۀ نیروهـاییکه داعیۀ به آن بزرگى دارند، سرمشق ارزنده‌یی است که از هـمین امروز بلند شویم با هـر راهـکارى که افکار خود و مطالبات مردم را در آن میبینیم و احساس اعتماد می‌نماییم نزدیک شویم. به جاى مصرف بى‌جهـت وقت و انرژى، فعالیت هـاى بى‌حاصل نمایشى-پوپولیستى، افتخار فروشى و خود راضى نگهـداشتن، در مسیر راهـى که هـدف آن مشخص و رسیدن به آن عملى است قرار گیریم. با دیدگاه روشن، استراتیژى مدون، روابط عامه، شبکه‌سازى، راه‌اندازى گفتمان، إیجاد مشترکات، مدیریت تفاوت‌هـا، اعتماد سازى و تفاهـم برنامهء خود را آماده سازیم، وارد عمل شویم. تا اینکه خدا بخواهـد رژیم موجود در جایگاه آخرین صحنۀ نمایشنامۀ دروغ و فریب و فساد براى هـمیش در حافظۀ تاریخ سپرده شود، تا دیگر هـیچ نیرو و عنصرى بنام قوم، در یک وابستگى برنامۀ بیرونی، با آجنداى شخصى، ذهـنیت مریض استبدادى خویش را بالاى یک ملت هـرگز تحمیل نتواند.