آنگونه که بیشیر احمد تینج نماینده فاریاب در صفحه فیسبوکش نوشته است شماری از محافظان فرمانده قیصاری ۹ روز قبل توسط نیروهای امنیتی اول دست بسته و سپس تیرباران می‌شوند.
نشر تصاویری منصوب به محافظان قیصاری که دست شان بسته و کشته شده در زمین افتاده اند، در شبکه های اجتماعی واکنش گسترده‌یی را خلق کرده است. اگرچه ریاست جمهوری گفته است که این تصاویر هنوز تایید نشده اند اما آن نماینده مجلس درستی آن تصاویر را تایید کرده است. حالا این مساله به تنهایی خود می تواند در صورتی که تایید شود، یکی از بدترین اتفاقات ممکن و یک جنایت آشکار از جانب ارگان های امنیتی کشور قلم داد شود. بعد از کشته شدن محافظان قیصادی که دولت تعداد آن را پنج تن گفت و اما حالا گزارش ها مشعر اند که بیش از بیست نفر بوده اند، و سپس بازداشت قیصاری، انتقادات شدیدی را در پی داشته است و مردمان چندین ولایت در شمال کشور دست به اعتراض زده اند. آن گونه که به نظر میرسد، وضعیت کشور چندان عادی نیست و این بار دولت دست به تحرکاتی زده است که به عمد کشور وارد یک مرحله دیگری از خطر گردد. اما رییس جمهور غنی اصلا توجهی به این همه اتفاق ها و ترس ها و مشاجره هایی که وجود ندارد. ظاهرا بعد از همین اتفاق بود که بیرق ها و پرچم ها مختفی که در شمال کشور به اهتزار درامد و مردمان زیادی آمدند و صدای جدایی طلبی شان را بلند کرده اند و ظاهرا این رژیم دارد مسیری بسیار خطرناکی را طی می کند که ممکن به جنگ هایی بسیار گسترده و خطرناک و بی اعتمادی عظیم منجر شود. چنانکه وقتی برافراشتن پرچم هـاى رنگارنگ طى چند روز اخیر، صداهـاى تجزیه، اعتراضات مردم و سرکوبگری حکومت، را مطالعه کنیم در میابیم که این اتفاقات همه و همه مسیری وحشتناک تباهی را به پیش گرفته اند و این در پی یک سلسله سیاست‌های ترویج گررعب و حشتی است که دستگاه حاکمیت پیشه کرده است.
اگرچه همان گونه که بار ها گفتیم و نوشتیم در بدترین شرایط دهۀ هفتاد، که افغانستان از چارسو تهدید میشد و قوى‌ترین مراکز قدرت در گسترهء کشور خود نمایى میکرد، اما کشمکش هـا و جنگ هـا در محدوده و محور کابل پایتخت میچرخید و هیچ یکى از رهبران مناطق با وجود توانمندى‌ها، پرچم تجزیه و صداى مخالفت با افغانستان را بر زبان نیآوردند. هرچند در میان رهبران جهادى آقاى حکمتیار هرازگاهى مسأله کنفدراسیون با پاکستان را مطرح مینمود، اما دیگران هـمه به افغانستان یکپارچه وفادار ماندند. امروز راهبرد آقاى غنى برخلاف روند طبیعی گذار به ثبات، بگونهء عمدى، برنامه ریزى شده و آگاهى کامل حامیانش، با استفاده از هـمهء امکانات داخلى و خارجى تحت عنوان قانون تؤام است با بی ثبات سازی و نفاق افگنی. رویهمرفته آنچه او در محاسبات خود به غلط رفته است، عواقب وخیم این مأموریت غیر ملی میباشد. از جمله وقتی او برای به زیر کشیدن یک فرمانده محلی که صدای سیاسی مخالف بلند کرده است و در برابر طالبان میرزمد را با چنین شویه خاصی بازداشت می کند و سرکوب می نماید به نظر میرسد که در آینده هم چنین اقداماتی را سامان بدهد و این اقدامات سرانجام مردم را در برابر این دولت حساس تر میسازد. از این رو، به نظر میرسد که جریان های سیاسی در کشور در برابر این اقدامات آقای غنی سکوت نکنند و سرانجام کار به جایی برسد که جریان های سیاسی سنتی و جدید در کشور در برابر آقای غنی موضع بگیرند و حتا در تلاش برچیدن رژیم او باشند با این حال اگر آقای غنی سیاست های وحشتناکی که در پیش گرفته است که تعویض نکند او هم خود و هم کشور و هم مردم را در یک مصیبت تازه خواهد انداخت و همه امیدهای مردم بر باد خواهد رفت.