نجیب آقا فهیم، وزیر دولت در امور رسیده‌گی به حوادث، به روزنامه ماندگار گفت: سال پیش‌ رو، اوج بحران خشک‌سالی در کابل است.
وزیر دولت در امور رسیده گی به حوادث، به ماندگار گفت: صدها ملیون دالر نیاز است تا به حل معضل خشک سالی پیش رو، در کابل رسیده‌گی شود؛ اما توان مالی حکومت در اوضاع کنونی، به کمتر از ده میلیون دالر می‌رسد.
این مقام حکومتی می گوید که ادامۀ حفر چاه‌های عمیق در کابل، تمامی منابع آبی پایتخت را تا ده سال دیگر خشک خواهد ساخت.
او گفت که در ولایت کابل، در یک سال ۳۲ میلیون متر مکعب آب، برداشت می‌شود؛ در حالی ‌که ظرفیت آبی پایتخت در یک سال، ۲۹ میلیون متر مکعب است.
او هشدار داد که اگر این وضعیت (ادامۀ حفر چاها عمیق) به همین شکل ادامه یابد، در ده سال آینده، تمامی آب‌های زیر زمینی کابل از بین می‌رود.
در همین حال، وزارت انرژی و آب در صفحه انترنتی خود نوشته است: شهر کابل دارای ۲۹ میلیون متر مکعب آبی که دوباره قابل استفاده است، می‌باشد؛ در حالی‌که مصرف آب شهر کابل، ۳۱ میلیون متر مکعب است. بر این اساس، کابل سالانه با کمبود دو میلیون متر مکعب آب روبرو است.
این وزارت با ابراز نگرانی اعلام می‌کند: سطح آب در دیگر نقاط افغانستان نیز پایین آمده است. در وبسایت وزارت انرژی و آب آمده است که بر اساس یک تحقیق که از سوی موسسۀ ( دبلیو ایس یو) از ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲ میلادی در مناطق شمال شرق کشور انجام شده، در شمال افغانستان؛ به خصوص در نقاط شرقی آن، در برخی جاها، سطح آب شش متر و در برخی جاها هشت متر پایین آمده است.
همپجنان رهبری وزارت زراعت، مالداری و آبیاری به طلوع نیوز گفته است که امسال افغانستان با کمبود ده میلیارد مکعب آب رو برو خواهد شد و پانزده ولایت با تهدید شصت درصدی خشک‌سالی رو به‌رو خواهند بود.
نصیراحمد درانی، وزیر زراعت و آبیاری می‎گوید: برای رسیده‎گی به این خطر به ۵۴۶ میلیون دالر نیاز است.
او گفت: ولایت‎‌های جوزجان، بادغیس، فاریاب، غور، ارزگان، زابل، کندهار، هلمند، سمنگان، بلخ، بغلان، کندز، هرات، فراه و نیم‌روز، مناطقی‌اند که زیر تهدید شصت درصدی خشک‌سالی قرار دارند. این یعنی پانزده ولایت کشور، در رتبۀ اول تهدید خشک‌سالی اند.
محمد تنها، تحقیق کننده در دانشگاه هانور آلمان و استاد دانشکدۀ ساینس دانشگاه/ پوهنتون کابل به رادیوآزادی گفت: موضوع بندهای آبی ای که مورد نظر وزارت‌خانه‌ها اند، برای ازدیاد آب دریا ها مفید است؛ اما به تنهایی مشکل کم آبی را رفع نمی کند.
او گفت: «مشکل ما تنها در تغییر مسیر آب حل نمی‌شود. زیرا چاه‌های غیر مسلکی که در خانه‌های مردم حفر شده اند، همه آب زیر زمین را به خود جذب می‌کنند و از سوی دیگر استفادۀ نادرست آب و ضایع کردن آب زیاد، همه باعث می‌شود که با کمبود آب روبرو شوییم»
به باور این استاد دانشگاه، اگر مردم نل‌های شکسته در خانه‌های شان را ترمیم و آب چاه‌ها را بیجا مصرف نکنند، مشکل آب تا حدی زیاد می‌تواند حل شود.
همچنان شهروندان کابل که آز آینده کم‌آبی و بی‌آبی نگران اند، راه جلوگیری از گسترش این خطر طبیعی درزنده‌گی و کمبودی منبع حیاتی (آب) را در کمپاین «حفاظت از آب، حفاطت از زنده‌گی» مطرح کرده اند.
آنان از تمام شهروندان کشور و مقامات حکومتی می‌خواهند تا برای نجات از خشک‌سالی درکشور، همه باید مسوولانه عمل کنند و از مصارف بیجای آب جلوگیری شود.
در همین حال وزارت انرژی و آب کاهش آب‌های زیرزمینی را در کابل بسیار نگران کننده می‌داند و بر مجازات شرکت‌هایی تأکید می‌ورزد که آب‌های کابل را به گونۀ غیرقانونی بیرون می‌کشند.
به گفتۀ این وزارت، ادامۀ حفر چاه‌های عمیق و نیمه عمیق، زنگ خطری است برای کابل و همین اکنون ده‌ها شرکت به گونۀ غیرقانونی سرگرم بیرون کشیدن آب‌های زیرزمینی کابل هستند.
مسولان وزارت انرژی و آب به رسانه‌ها گفته اند که نگران کاهش آب‌های زیرزمینی شهر کابل اند و تاکید می‌کند که کمپنی‌ها و نهادهایی که به گونۀ غیرقانونی، چاه حفر می‌کنند، باید مورد پی‌گرد قانون قرار گرفته و مجازات شوند تا دست از این کار بردارند.
شهروندان کابل نیز از این معظل و بحران به شدت در هراس اند و آینده کابل را نظر به پیشبینی‌هایی که از سوی مقامات حکومتی و اگاهان محیط‌زیستی صورت گرفته است، خطرناک می‌خوانند.
یک کارشناس محیط زیست، با تایید نگرانی‌های کابل‌نشینان در مورد خشک‌سالی به روزنامۀ ماندگار گفت: این بحران متوجه تمام شهروندان است و اگر در قسمت نگهداری آب و مدیریت آن بابرنامه پیش نروییم، ممکن است طی سال‌های نزدیک خطر بی آبی به شکل جدی دامن کابلیان را بگیرد.
شرافت کریمی آگاه محیط زیست می‌گوید: چاه‌های سبتیک باید به‌طور معیاری در فاصلۀ بیست تا چهل متر دور از هم موقعیت داشته باشند. اما در برخی نقاط کابل این‌گونه نیست.
این کارشناس مسایل زیست‌محیطی، بی‌برنامه‌گی حکومت و غیر معیاری بودن چاه‌های سبتیک را عامل بروز خشک‌سالی در آینده میداند.
خشک‌سالی‌های پی در پی بیست سال گذشته در افغانستان و حفر غیر مسلکی چاه‌های عمیق باعث پابین آمدن سطح آب‌های زیر زمینی شهر کابل و دیگر شهرهای کشور شده است.
گقتنی‌ست که اگر آب‌های زیرزمینی که از منابع بسیار مهم و ارزشمند کشور به شمار می‌روند، درست مدیریت نشود و حکومت در این قسمت بابرنامه و اقدامات عملی دست به ‌کار نگردد؛ خطرات بیشتری متوجه مردم و حیوانات خواهد شد. این خطر بدتر وکشنده‌تر از تهدیداتی چون انتحارها و انفجارها خوانده می‌شود.