برخی از آگاهان روابط بین‌المللی با اشاره به نشست مجمع سازمان ملل متحد در نیویارک، می‌گویند که افغانستان در سیاست خارجی امریکا جایگاه خاصی ندارد.
به باور آنان، امریکایی‌ها به افغانستان به عنوان یک نطقۀ بحران‌زا می‌بینند که می‌تواند چالش‌های جدی را برای ایالات متحده در منطقه ایجاد کند.
دکتر لطیف نظری، استاد دانشگاه و از آگاهان روابط بین‌الملل در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار می‌گوید: افغانستان در سیاست‌های خارجی دولت دونالد ترامپ جایگاه ضعیف دارد، این کشور به عنوان نقطۀ قربانی سربازان امریکایی تلقی می‌شود.
آقای نظری می‌گوید: «نتیجۀ تمام هزینه‌هایی که در مدت ۱۸ سال افغانستان صورت گرفت، برپایی یک نظام فاسد و انحصاری است. این نظام نتوانسته فاصله‌های ایجاد شده میان مردم و نظام را کاهش دهد و از زد و بندهای انحصاری و قومی فارغ شود».
به گفتۀ او، امریکایی‌ها به افغانستان به عنوان یک نطقۀ بحران‌زا می‌بینند که می‌تواند چالش‌های جدی را برای ایالات متحده در منطقه ایجاد کند.
او می‌گوید که امریکایی‌ها از جنگ افغانستان خسته‌اند و در این نبرد چیزی به دست نیاورده‌اند، حتا برای فراهم شدن زمینه‌های گفت‌وگو با گروه طالبان به برخی سران این گروه «رشوه» پرداخته‌اند. او گفت: برخی شواهد نشان می‌دهد تلاش‌های امریکا برای ‌گفت‌وگو با طالبان نتیجۀ‌ مقدماتی در پی‌داشته است.
به باور این استاد دانشگاه، رویکردی یک و نیم دهۀ ایالات متحدۀ امریکا در قبال افغانستان به دلیل در نظر نگرفتن نقش قدرت‌های مهم منطقه‌یی ناکام بوده است. در حالی که بدون در نظر داشت نقش کشورهای منطقه ایجاد یک افغانستان با ثبات ناممکن است.
او گفت: «در ۱۸ سال گذشته حکومت‌های که به کمک امریکایی‌ها در افغانستان ایجاد شده، برای مردم پاسخ‌گو نبوده است و این کار سبب سرخورده‌گی نیروهای امریکایی و مردم افغانستان شده؛ زیرا مولفه‌‎های دیموکراسی، مبارزه با تروریسم و مواد مخدر و هم‌چنان امنیت در این کشور تحقق پذیر نشد و این موضوع سبب تحت فشار قرار گرفتن دولت امریکا از طرف مردم آن کشور شده است».
به گفتۀ او، امریکایی‌ها در تلاش یک رویکرد تازۀهستند تا به اساس آن طالبان را وارد روند صلح بسازند.
هم‌چنان، محمد جواد رحیمی، آگاه روابط بین‌المللی با اشاره به نشست اخیر، سازمان ملل متحد می‌گوید: نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل به عنوان مهم‌ترین و بزرگترین اتفاقات دیپلوماتیک جهان شناخته می‌شوند که رهبران جهان در این نشست، روی مسایل عمدۀ جهانی و ایجاد فضای بهتر برای همکاری‌ها و هماهنگی بین‌المللی بحث می‌کنند که هدف اصلی و اساسی آن تأمین امنیت، صلح و ثبات جهانی می‌باشد.
آقای رحیمی می‌افزاید: در حالی که اوضاع فعلی افغانستان به شکل بی‌سابقه وخیم و خطرناک است؛ انتظار می‌رفت که در این نشست برای بهبود وضع افغانستان توجۀ خاص صورت گیرد و یکبار دیگر حمایت‌ها و هم‌آهنگی‌ بین‌المللی را برای افغانستان متمرکز شود. اما متأسفانه افغانستان در محراق توجه رهبران جهان قرار نگرفت و توقع و امید مردم افغانستان نیز به یأس و نا امیدی مبدل گردید.
به گفتۀ او، در حالی که امریکا بیش از یک‌ونیم دهه در جنگ و قضایای افغانستان دخیل است و ضمن حضور نیروهای نظامی، میان افغانستان و امریکا، چندین توافق‌نامه به شمول «پیمان امنیتی کابل – واشنگتن» به امضا رسیده است، اما خلاف نشست‌های پیشین سازمان ملل متحد. در این نشست نه تنها رییس جمهور امریکا بلکه سایر رهبران جهان حتا نام از افغانستان نبردند.
به باور او، اختلافات گستردۀ سیاسی در سطح رهبری، عملکردها و تصمیم‌گیری‌های سلیقه‌یی حکومت‌داری، سیاست‌ها و صف‌‌بندی‌های قومی، افزایش فساد مالی و اداری و نارضایتی بخش بزرگ از ملت افغانستان از حکومت وحدت ملی، سبب شده که نه تنها دونالد ترامپ بلکه سایر کشورهایی ‌که در قضایای افغانستان دخیل اند، از رهبران افغانستان دلسرد و روی‌گردان شوند. این دلسردی و بی‌اعتنایی جدی و قوی سبب شد حتا رهبر فعلی دولت امریکا از پذیرفتن ملاقات با رهبران افغانستان شانه خالی کند.
این در حالی است که نشست سازمان ملل متحد در ۲۴ سپتمبر سال روان میلادی در نیویارک، برگزار شده که ۹۲ کشور جهان در آن اشتراک کرده‌بودند، اما هیچ اشارۀ نسبت به اوضاع افغانستان در این نشست صورت نگرفت.