درحالی‌که هنوز یک هفته به روز برگزاری انتخاباتِ نماینده‌گان مجلس باقی مانده، هنوز نگرانی‌هایی از آیندۀ این انتخابات وجود دارد؛ پس‌لرزه‌هایی که ممکن است بعد از برگزار شدنِ یک انتخاباتِ ناسالم و غیرشفاف بار دیگر جامعۀ سیاسیِ افغانستان را با بُن‌بست مواجه سازد. یکی از مواردِ مبهمی که همین اکنون پیش ‌رویِ انتخابات قرار دارد این است که: انتخابات با چه میکانیسم‌هایی برگزار خواهد شد؟
بایومتریک کردنِ انتخابات که بر اثر فشارهای جریان‌های سیاسی قبول شده است، همچنان در هاله‌یی از ابهام قرار دارد؛ به‌خصوص که گفته می‌شود ماشین‌هایی که برای بایومتریک کردنِ اطلاعاتِ فرد رای‌دهنده وارد شده‌اند، دچار مشکلاتی‌اند که نمی‌توانند یک انتخاباتِ شفاف را رقم زنند. گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر این‌که ماشین‎‌های ثبت‌کنندۀ نشانِ انگشت و چهره به‌درستی کار نمی‌کنند و یا قدرتِ تشخیصِ عکس و چهرۀ رای‌دهنده‌گان را ندارند. افزون بر این، می‌توان گفت که از یک‌طرف این ابزارها برای نخستین‌بار در انتخاباتِ افغانستان به کار برده می‌شوند و مردم و کارگزاران استفادۀ درست از آن را بلد نیستند و از جانب دیگر، هنوز این ایده به حالِ خودش باقی‌ست که انتخاباتِ آینده با شفافیتِ لازم همراه نخواهد بود.
قصه هرچه که باشد، در نهایت مردم باید به پایِ صندوق‌های رای بروند و از میان نامزدان یکی را انتخاب کنند؛ اما دغدغه‌ها‌یی که فرارویِ مردم قرار دارد، همین اکنون پاهایِ آنان را در رفتن به سمتِ انتخابات لرزان کرده است؛ زیرا گذشتۀ انتخابات در کشورِ ما به‌جای انتخابات، «انتصابات» را نشان می‌دهد؛ به‌خصوص که انتخاباتِ گذشتۀ ریاست‌جمهوری با آن‌همه آبروریزی‌یی که داشت، بار دیگر این نگرانی را برجسته می‌کند که رایِ آنان شمرده نخواهد شد!
تجربۀ تلخی که انتخاباتِ گذشتۀ ریاست‌جمهوری به یادگار گذاشت، سال‎‌ها می‌طلبد که از خاطرِ مردم زدوده گردد. حالا که دولت آقای غنی مکلف به برگزاری یک انتخابات است، باور به یک انتخاباتِ شفاف و صادقانه مشکل به نظر می‌رسد؛ اما نفسِ این‌که ابزارهای الکترونیک و بایومتریک وارد صحنۀ انتخابات شده، به معنایِ آن است که می‌توان به‌تدریج یک بستر و تهدابِ درست برای الکترونیک ساختنِ انتخابات‌هایِ افغانستان گذاشت.
به هر صورت، یک هفته بعد در همین روز، مردم به سمتِ انتخابات می‌روند و اگر کمیسیون انتخابات بتواند که انتخاباتِ آن‌روز را بدون تقلب و مهندسیِ خاص برگزار کند، بارقۀ اُمیـدی برای برگزار کردنِ یک انتخاباتِ شفاف و قابلِ قبول برای ریاست‌جمهوری خواهد شد. اما اگر قرار باشد که این انتخابات به گونۀ نادرست برگزار شود و بعد هم اعتراض‌های گسترده سبب تأخیر چندین‌ماهه در اعلانِ نتایج گردد، بازهم یک عقب‌گردِ دیگر را شاهد خواهیم بود.
به هر رو، این‌که مردم یک هفته بعد برای انتخاب کردنِ نماینده‌گان‌شان به سمت صندوق‌های رای می‌روند، باید در انتخابِ خودشان دقتِ لازم را به خرچ دهند؛ زیرا انتخابِ خوبِ امروز می‌تواند فـردایِ بهتری را برای کشورمان رقم زند. تجاربِ گذشته در رای دادن به افرادِ مختلف نشان داد که چه کسانی در انتخاب‌های‌شان درست رفتند و چه کسانی اشتباه کردند. خوب است که آن پنـد به‌درستی به‌کار بسته شود تا افسوس و پشیمانی‌ پس از انتخابات، بارِ دیگر به سراغ‌مان نیاید. اما بدون شک دست یافتن به یک انتخابِ کاملاً شایسته از جانب مردم، نیازمند تغییراتِ فکریِ لازم است. اگر اندیشۀ ما بهبود و ارتقا یافته باشد، انتخاب و انتخاباتِ خوبی خواهیم داشت؛ اما اگر در لاکِ تعصب‌ها و جهالت‎‌هایِ دیروزمان اسیر مانده باشیم و دانشِ لازم را کمایی نکرده باشیم، خودمان سرنوشتِ خودمان را به نادرستی رقم خواهیم زد!