هنگام مطالعه افکار و آثار پیشینیان بزرگ، گاهى به متونى بر می‌خوریم که از خواندن آن مو در بدن راست مى‌گردد.
امام بخارى مرحوم کتابى به‌نام «رفع الیدین» دارد که در صفحه اول آن مى‌نویسد: «پاسخ به کسی که بلند نمودن دست هنگام رکوع و بعد از رکوع را منکر بوده و این مسأله را بر عجمیان بدون آن‌که این امر به آن‌ها ربطی داشته باشد، به‌صورت مشقت‌باری پیچیده ساخته است. این بلند کردن دست‌ها در نماز از کردار و گفتار پیامبر صلی‌الله علیه و سلم و از عمل‌کرد و روایت یارانِ او ثابت گردیده است، چنان‌چه از فعل تابعین و پیروی پیشینیان صالح و اخبار صحیح و روایات شماری از اهل ثقه و مورد اعتماد و نیکوکاری که پس از آن‌ها آمدند نیز ثابت شده است. خداوند آنان را ببخشاید و آنان را به آن‌چه وعده داده است، مستحق گرداند. این انکار رفع‌الیدین، از کینه‌توزی و بدبینی قلبی ایشان نسبت به سنت پیامبر نشأت می‌کند. ایشان از سنت پیامبر صلی‌الله علیه و سلم گریزان بوده و در برابر پیروان سنت، تکبر و خصومت پیشه نموده و بدعت با گوشت و استخوان و مغز شان عجین گردیده است و (علت مخالفت ایشان با سنت) به این بر می‌گردد که خود به گرد آمدن عجمیان پیرامون خویش و استقبال آن‌ها انس گرفته و فریب خورده اند. پیامبر مىفرماید: هنوز گروهى از امت من بر موقف حق پا مىفشارند، و کسانى که پشت گردانیده و با آنها مخالفت ورزیده اند، نخواهند توانست زیانى به آنان رسانند». پایان سخن بخارى.
این مهم نیست که مخاطب امام بخارى، امام ابوحنیفه بوده است و یا ابوحفص صغیر و یا هم اینکه من و تو در این عصر، بلکه پرسش این است، چطور مىتوان با این ذهنیت هراس انگیز که گاهى از لابه‌لاى صفحات کتب فقهى خود ما هم چشمک مىزند، با مسلمانان زیست، چه رسد با غیر مسلمانان؟
متن سخن امام بخاری: «الرد على من أنکر رفع الأیدی فی الصلاه عند الرکوع وإذا رفع رأسه من الرکوع وأبهم على العجم فی ذلک تکلفا لما لا یعنیه فیما ثبت عن رسول الله صلى الله علیه وسلم من فعله وقوله ومن فعل أصحابه وروایتهم کذلک ثم فعل التابعین واقتداء السلف بهم فی صحه الأخبار بعض الثقه عن الثقه من الخلف العدول رحمهم الله تعالى وأنجز لهم ما وعدهم على ضغینه صدره وحرجه قلبه نفارا عن سنن رسول الله صلى الله علیه وسلم مستحقا لما یحمله استکبارا وعداوه لأهلها؛ لشوب البدعه لحمه وعظامه ومخه وأنسته باحتفال العجم حوله اغترارا، وقال النبی صلى الله علیه وسلم: لا تزال طائفه من أمتی قائمه على الحق لا یضرهم من خذلهم ولا خلاف من خالفهم».