اخیراً وزات داخله، دستورات جدیدی را بر منسوبان پولیس اعمال کرده‌است. این دستورات شامل یک سلسه روش‌های عملی بازدارنده است. این دستورها که به محض ورود امرالله صالح به وزارت داخله صادر شده‌اند، برای پولیس و صاحب‌منصبان این وزارت‌خانه، تازه و ناآشنااند؛ اما به گونه بسیار جدی می‌توانند سبب ایجاد یک نظم و اعتبار در میان پولیس گردد.
دستور اول این وزارت، بیشتر افراد پولیس را از حضور با لباس نظامی در شبکه‌های اجتماعی منع می‌کند و نیز آنان را از نشر عکس‌های پاسگاه و مواضع‌شان در شبکه‌های اجتماعی باز می‌دارد در عین حال از آنان فرصت انتقاد از مقامات پیشین و برحال وزارت داخله را می‌گیرد که این مورد آخر شاید شامل اخلاق و آداب نظامی گردد. دستورات دوم وزیر جدید، افراد پولیس به خصوص افسران را از حضور در سفارت‌خانه‌ها باز میدارد و نیز مانع حضور پولیس با لباس نظامی در محافل خوشی و تفریحی و حتا خریداری می‌شود. این دو رویه دستوری، اگرچه در مورادی سخت‌گیرانه‌اند؛ اما به عنوان آغاز حرکت‌هایی به هدف ایجاد یک انضباط و نظم در میان پولیس، قابل تایید‌اند؛ زیرا این اصلاحات می‌‍تواند به عنوان اوامر ساده اما موثر، چوکات منظمی را برای پولیس معرفی کند؛ چیزی که در گذشته به‌آن توجه نمی‌شده‌است.
اما وزارت داخله، نیاز به اصلاحاتی دارد که بنیادی‌تر به نظر می‌رسد؛ چنانکه مبارزه با فساد مالی، اداری، سیاسی و قومی در وزارت داخله، یکی از این اولویت‌ها است. این مشکلات از گذشته‌ها به این طرف ادامه داشته‌است و هیچ‌گاهی هم هیچ وزیری به درستی به آن نپرداخته است. در وزارت داخلۀ کشور، افرادی حضور دارند که از سال‌هاست در بخش‌های مهم حضور دارند. آنان به شاهرگ‌ها و کانال‌های درامدهای سیاه تبدیل شده‌اند و بلد اند که چگونه درامدهای سیاه شان را بالا ببرند و چگونه خودشان را در هر شرایطی حفظ کنند تا برای بلندپایگان هم منفعت شان را برسانند.
همین امر سبب شده‌است که این وزارت، طی همه این سال‌ها تغییرات لازم را در خود شاهد نباشد. شاید هر وزیر، به قدر توان خود، کارهای درستی در این وزارت انجام داده باشد؛ اما هیچ کدام شان به اصل و ریشۀ مشکلات در وزارت داخله نپرداخته است. از این رو، انتظار می‌رود که آقای صالح به عنوان وزیر داخله، که سال‌ها تجربۀ کار در سمت ریاست عمومی امنیت ملی را داشته است، با تکیه به آن تجربه این وزارت را از بنیاد اصلاح کند و افراد مشخص و حلقه‌های زنجیره‌یی آنان را که به درخت‌های فساد و تباهی مانند‌ اند از بیخ بکند و جای آن را با نهال‌های تازه شکل‌یافته از حضور افراد جوان و پاک پر بکند تا بیخ فساد در این وزارت خشکیده شود.
از طرف دیگر سرپرست وزارت داخله، باید شهامت آن را داشته باشد که این وزارت را حد اقل در یک حد نسبی به خانه همه اقوام شریک در افغانستان تبدیل کند و نیز فرصت آن را مساعد سازد تا افراد توانمند و باتجربه اما بی‌واسطه و رشوت‌نپرداز که سال‌هاست از نظر افتاده‌اند را به مناصب و رتبه‌های لازم بالا ببرد. این اصلاحات می‌تواند پولیس ملی کشور را از یک جایگاه افتاده به جایگاه بلند اعتبار دهد و بایستاند. بنابراین آقای صالح در کنار هدایت‌هایی که صادر کرده‌اند، باید چشم‌هایش را به جاهایی بدوزد که دیگران از آن بسته بودند و اینگونه توجه به آن موارد مهم باید شامل اولویت‌های آقای صالح دروزارت داخله گردد.