بخش بیســت‌وپنجـم/

۲٫ ارایۀ آمار و واقعیت‎های تکان‎دهنده: یک روشِ ساده و قدرتمند برای جلب توجه مخاطبان این است که آمار و واقعیت‎های تکان‎دهنده‎یی را ارایه کنیم. این موضوع به‌خصوص زمانی بیشترین اثربخشی را دارد که غافل‎گیرکننده یا برخلافِ انتظار باشد. نکتۀ مهم این است که این آمار باید به موضوع سخنرانی مرتبط باشد و صرفاً جهت جلب توجه و تفریح نباشد. مطمئناً باید از اعداد معتبر و منابع معتبر استفاده کرد. این شیوۀ آغاز سخن در ایجاد ارتباط با مخاطب، بسیار مؤثر است و ذهن را تکان می‎دهد و در واقع نوعی تکنیکِ شوک است. وقتی انسان مسایل غیرمترقبه‎یی را مطرح می‎کند، توجه مخاطب به حرف‎های دیگرش هم جلب می‎شود. شروع قدرتمندی داشته باشید و با ارایۀ یک سخنرانی بی‎نظیر، سکوی پرشِ خود را ساخته و در نتیجه زمینۀ ارتقا شغلی خود را فراهم کنید.
۳٫ ارایۀ تضمین یا ادعایِ جسورانه: یک قول یا ادعایِ جسورانه در ابتدای سخنرانی، حتماً توجه مخاطبان را جلب می‎کند. یکی از دوستانم در یکی از سخنرانی‎هایش در جمع دانشجویانِ یکی از دانشگاه‎های خوب کابل اعلام کرد: اگر دانشجویی روزی ۵ساعت وقت بگذارد و همۀ آن تمرین‎های ساده ولی مهمی را که می‎گویم انجام دهد، تضمین می‎کنم که بعد از یک سال بدون سرمایه حداقل ماهی ۲۰۰۰ دالر درآمد داشته باشد و اگر به چنین درآمدی دست نیافت، او را با همان دستمزد ۲۰۰۰ دالر با روزی ۵ ساعت کار استخدام می‎کنم.(البته دوست من چندین‌برابر آن درآمد داشت.) این باعث توجه زیاد مخاطبان به سخنران گردید. اگر ما هم به عنوان سخنران، قول یا تضمینی را به مخاطبان بدهیم، قطعاً آن‎ها هم با انگیزه و نشاط بیشتری به ما گوش می‎کنند. اما این قول‎ها باید دارای چند شرط باشند:
اول: قول‎های ما منطقی و قابل ‎باور باشند؛
دوم: به آن‌ها عمل کنیم؛
سوم: قولِ ما سودی برای مخاطب داشته باشد.
۴٫ با یک نقل قول از افراد مشهور شروع کنید: در کشور ما افغانستان، نقل قول از بزرگان بسیار به صحبتِ گوینده اعتبار می‎بخشد، به خصوص نقل قول از بزرگان دینی در حکم دلیل و برهان نیز به‌کار می‎رود و نقل قول از مفاخر سرزمین ما مثل مولانا و… بسیار اعتباربخش است. سخنرانانِ موفق همیشه مثل نقل و نبات از این نقل قول‎ها در جیب دارند. این نقل قول‎ها بسیار سخنرانی را پُربرکت کرده و مزیت رقابتیِ بعضی از سخنرانان شده است.
در استفاده از نقل قول‎ها چند نکته را باید رعایت کنیم:
اول: اطمینان حاصل کنیم که نقل قول‎های ما معتبر، مربوط به موضوع و مناسب برای حضار است.
دوم: به حضار بگویید که نقل قول از چه کسی است. اگر نمی‎دانید این را هم بگویید.
سوم: حرفی که از خودتان نیست را از قول خودتان بیان نکنید چون ممکن است مخاطبان متوجه این موضوع شوند و در نتیجه سخنران همۀ اعتبار خود را از دست بدهد.
چهارم: نقل قول‎ها هرچه کوتاه‎تر و بدیع‎تر باشند، بهتر است.
پنجم: سعی شود نقل قول‎ها فقط از یک دسته از بزرگان نباشند، به گونۀ مثال: فقط شاعران گذشته مثل مولانا نه بلکه از کلیۀ بزرگان نقل قول گردد، از بزرگان دینیِ خودمان تا فلاسفۀ غربی، از اندیشمندان خودمان تا اندیشمندان غربی، چه در گذشته و چه در زمان حال.
ششم: زیاد هم از نقل قول استفاده نکنید. با توجه به موقعیت‎های مختلف تعداد نقل قول‎ها می‎تواند متفاوت باشد؛ اما برای یک سخنرانی معمولیِ حدوداً ۲۰ دقیقه‎یی، گفتنِ ۲ تا ۳ نقل قول عادی و طبیعی است.