فاسد و فساد در درون نظام سیاسی و درون دولت افغانستان بدتر از تروریستان انتحارگر و خون ریز است. زیرا فسادِ فاسدان درون نظام و درون دولت است که افراط‌گرایی ستیزه‌جو را که به تروریسم منتهی می‌شود، تقویت می‌کند و موجب ازدیاد لشکر طالب و داعش و هر گروه تروریستی و دسته‌های مافیایی جنایتکار می‌شود.

فاسدان کنار و درون نظام و درون دولت که هیچ‌گونه پاسخ‌گویی برای مسوولیت خود ندارند و در کرسی دولتی و حاکمیت مشغول فساد سیاسی، فساد مالی، فساد اخلاقی و انواع فساد دیگر هستند و با ارتکاب انواع مفاسد از جامعه و مردم دور و بیگانه شده اند، بستر افراط‌گرایی و ستیزه‌جویی،خصومت‌ورزی و تروریسم را میان اقشار مختلف جامعه به‌خصوص جوانان ایجاد و مساعد می‌کنند.
همین دو روز پیش ایشیا فوندیشن در گزارشی گفت که در افغانستان ۷۵ در صد جوانان بیکار هستند و هر سال ۴۰۰ هزار جوان به بازار کار افزاوده می‌شود که اکثراً بیکار می‌مانند. وقتی در چنین حالتی یک جماعت بسیار کوچک فاسد در دولت و در میان احزاب و تنظیم‌های سیاسی و اسلامی مالک همه چیز باشند و به هیچ عدالت و مس.ولیتی تعهد و پابندی نشان ندهند، تأثیر آنها بر صدها هزار جوان بیکار چه می‌تواند باشد؟
هر فاسدی در سیاست و حاکمیت افغانستان و در سایه و کنار این نظام حاکم سیاسی که بدون هیچ نگرانی و بازخواستی به فساد ادامه می‌دهد، تروریست بالقوه، منبع و عامل تروریسم است. بی‌جهت نیست که دیروز نشریۀ نیشنل پالیسی در مورد افغانستان نوشت که فساد با امنیت ارتباط دارد. فساد سبب افراط‌گرایی و تروریسم شده است و جامعۀ جهانی باید هر دالر خود را با دولت افغانستان تصفیه کند و حساب بگیرد.
اما نیشنل پالیسی ننوشت که این جامعۀ جهانی مورد نظر او، میدان این فساد را در افغانستان، هم برای فاسدان خودش و هم برای فاسدان داخلی مورد حمایتش چه در درون نظام و چه در بیرون و کنار نظام حاکم سیاسی هموار کرده است.