اشرف غنی و اطرافیانش اگر اوضاع را به درستی درک کرده باشند، باید این شب‌ها خواب‌های پریشانی ببینند. اگر شعور آنان کمی بالا باشد، اصلاً نباید خواب به چشمان‌شان راه پیدا کند. سخنان اخیر «شیرمحمد استانکزی» سرپرست تیم مذاکره‌کنندۀ طالبان، ناگفته‌های مذاکرات صلح را فاش کرد. این اظهارات به درستی منعکس نشد و رسانه‌ها، جنبه‌های مثبت آن را تیتر و منتشر کردند اما سخنان او تلویحاً و صراحتاً، بر سرنگونی دولت افغانستان توسط طالبان، اشاره دارد. اگر طالبان نگرانی‌های امریکا را بابت سرنگونی دولت افغانستان، رفع کنند، کاخ سفید از دودلی خارج شده و به سرنگونی دولت کابل، رأی خواهد داد. اکنون برای اداره ترامپ، طالبان و دولت افغانستان تفاوتی ندارد و بین این دو، هرکدام هزینه کمتری برای کاخ سفید داشته باشد، همان مورد تایید است. لذا اشرف غنی با درک این موضوع، از ترامپ خواسته است هزینه‌هایش را در افغانستان کاهش دهد تا ادامه کمک‌های امریکا به افغانستان بر دوش ادارۀ ترامپ سنگینی نکند. طالبان نیز این نکته را درک کرده و اکنون به کمتر از سرنگونی دولت افغانستان راضی نیستند. این گروه پیش از ورود به کابل، با شماری از احزاب و جریان‌های سیاسی افغانستان، به رای‌زنی خواهد پرداخت اما هیچ‌گاه راضی به تقسیم قدرت با احزاب نخواهد شد. طبق سخنان استانکزی، دربارۀ دولت آینده، با احزاب سیاسی و سران قومی افغانستان گفت‌وگو کرده‌اند. به نظر می‌رسد طالبان در نشست مسکو که تا چند روز دیگر برگزار می‌شود، جزییات برنامۀ خود را دربارۀ تقسیم قدرت با نماینده‌گان احزاب سیاسی و سران قومی در میان بگذارند. با این که طالبان گفته‌اند به تنهایی قدرت را نمی‌خواهند اما هیچ جریانی قوی وجود ندارد که پس از سقوط دولت کابل، طالبان را متقاعد به تعهدشان کند. تنها نیرویی که می‌تواند طالبان را از زیاده‌خواهی بازدارد، نیروهای امنیتی افغانستان به خصوص ارتش این کشور است. به همین خاطر، سرپرست تیم مذاکره‌کنندۀ طالبان، از انحلال ارتش افغانستان سخن گفته است. هرچند برای تحقق این کابوس، راه طولانی در پیش است اما تعبیر آن، به دور از حقیقت هم نیست. غرور بی‌جا و لج‌بازی اشرف غنی از یک طرف و اتکای او به بیگانگان از طرف دیگر، دولت او را در موقعیت حساسی قرار داده است. اگر او فرد متواضع و فروتنی می‌بود و خود را از آن مردم می‌دانست، امروز طرف‌داران زیادی داشت. او بدون درک ساختارهای اجتماعی افغانستان، یکی‌یکی را از خود راند تا سرانجام خود یکه و تنها ماند و به انزوا کشیده شد. او اکنون به بیمار خودخواسته‌یی می‌ماند که با پای خود به‌سوی اتاق عمل می‌رود اما مشخص نیست که عاقبتش به کجا می‌انجامد. اشرف غنی و تیم او، محبوب ملت نیستند اما اگر قرار باشد بین طالبان و ادارۀ کابل، یکی را برگزید، اداره کابل را باید انتخاب کرد. امروز ملت افغانستان بین بد و بدتر واقع شده است و انتخاب بد، بهتر از انتخاب بدتر است.