هدف ورود ایالات متحدۀ امریکا در سال ۲۰۰۱ به افغانستان، جلوگیری از تبدیل شدن این کشور به پناه‌گاه‌امن القاعده و گروه‌های خشونت‌گرا بود، گروه‌هایی که تهدیدی به ایالات متحدۀ امریکا و سایر کشورها هستند. ۱۷ سال می‌شود امریکا مشغول ایجاد و حمایت از نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان است تا با حمایت مردم این کشور با تروریستان بجنگند و برای بازسازی افغانستان، امریکا ۱۳۲٫۳ بیلیون دالر هزینه کرده است.
از ۲۰۰۲ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸، ۸۳٫۱ بیلیون دالر هزینه شده است که ۶۳ درصد آن هزینۀ آموزش و تجهیزات نیروهای امنیتی شده است.
به اساس گزارش مأموریت حمایت قاطع، بیشتر تهدید‌ها در برابر روند بازسازی افغانستان و کمک‌های ایالات متحدۀ امریکا، گروه‌های تروریستی مانند داعش هستند که برخی ولسوالی‌ها را به دست دارند و در دو سال اخیر این ساحات در میان نیروهای امنیتی و دفاعی و گروه‌های تروریستی رد و بدل می‌شود.
با گماشتن زلمی‌خلیل‌زاد نمایندۀ ویژه برای گفت‌وگوهای صلح در سال ۲۰۱۸، ادارۀ ترامپ تلاش می‌کند تا یک راه‌حل سیاسی را برای پایان چالش‌ پیدا کند و زمینه‌ را به گفت‌وگوهای صلح افغانستان و طالبان ایجاد کند، اما در حال حاضر روشن نیست که آیا دولت افغانستان و طالبان به توافق صلح می‌رسند یا نمی‌رسند و توافق صلح چگونه خواهد بود؟ با صلح و بدون صلح یا آتش‌بس میان نیروهای امنیتی و طالبان، ادامۀ حمایت از نیروهای امنیتی از تهدید داخلی و بیرونی مردم افغانستان نیاز است؛ زیرا جلوگیری از سازمان جرمی و مراقبت از مرزهای این کشور است.
در عین حال، این یک سناریو است. افغانستان با پدیدۀ خشونت سازمان یافته تهدید می‌شود که یک قوۀ تهدید برای جامعۀ جهانی است. هر توافق سیاسی می‌تواند ریسکی به گروه‌های تروریستی کوچک، فرعی و سازمان‌‌های بزرگ باشد. در عین حال، نا‌امنی، می‌تواند قوت ایجاد نهادهای جرمی و تروریستی دیگر گردد.
نیروهای امنیتی و دفاعی با چالش‌های بنیادی مواجه هستند در توافقی ممکن طالبان خواستار ساحات آزاد باشند که برای نیروهای امنیتی تهدید است. این موضوع می‌تواند چالش به حمایت‌های نیروهای امنیتی در گذشته و در جریان و پس از گفت‌وگوهای صلح دولت با طالبان باشد.
زمانی که از جنرال جوزف ووتل، فرمانده ستاد مرکزی امریکا در ۷ مارچ ۲۰۱۹ در کانگرس پرسیده شد که آیا نیروهای امنیتی و دفاعی بدون توافق با طالبان می‌توانند افغانستان امن سازند، گفت که نظر من این است که نیروهای امنیتی و دفاعی با حمایت شرکای بین‌المللی مستقل اند. بدون حمایت و مسلکی‌سازی یک نیروهای قوی امنیتی و سرمایه‌گزاری‌ در بخش‌های اقتصادی، اجماعی و پیشرفت‌های امنیتی به ریسک – چالش مواجه است. افغانستان در ریسک بالای امنیتی قرار دارد.
سیگار چه ‌چیزی یافت؟
پس از فهرست نشر تهدیدات امنیتی High-Risk Listدر سال ۲۰۱۷ ایالات متحدۀ علاقۀ برای دوباره‌سازی ارتش و نیروهای پولیس که از تهدید‌های داخلی و بیرونی حفاظت کند، کاهش یافت و از تبدیل شدن دوبارۀ این کشور به مکان امن تروریستان جلوگیری کند.
• کمک‌های چند جانبه به حمایت از نیروهای هوایی افغانستان(AAf) UH-60 به دلیل نداشتن پیلوهای ماهر به چالش مواجه است.
• توانمند سازی نیروهای امنیتی هنوز نیاز به کار بیشتر دارد.
• معلومات کمتر در مورد مشاوران امریکایی در وزارتخانه‌های دفاع و داخله روشن نیست.
• مدیریت و تفتیش اسناد امریکایی و معلومات در مورد تجهیزات موثریت نداشته است.
• نیروهای امنیتی هنوز در ساختمان‌های آسیب‌پذیر سپری می‌کنند.
چه چیزی پس از ۲۰۱۷ تغییر یافت؟
در جریان دو سال گذشته کمک‌های امریکا برای امن‌سازی افغانستان افزایش یافته است.
از ۸۳٫۱ بیلیون دالری که در ۳۰ دسامبر سال ۲۰۱۸ برای حمایت از نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان تعهد شده بود، ۷۷٫۸ بیلیون بیشتر برای تجهیزات، آموزش و سازمان‌دهی نظامیان افغانستان هزینه شده است.
کانگرس امریکا کمک‌‌ها را از ۳٫۹ بیلیون دالر در آغاز کار حمایت قاطع در سال ۲۰۱۵ به ۴٫۹ بیلیون در ۲۰۱۹ افزایش داد. به علاوه آن شرکای ناتوبه حمایت از «ماموریت حمایت قاطع» در افغانستان تأکید کرده‌اند. در جولای ۲۰۱۸ ناتو در نشست برُکسل دوباره به حمایت از نیروهای امنیتی تا ۲۰۲۴ تأکید کرد.
پیش از این و در نبود یک تعهد نظامی سرنوشت نظامیان امریکایی در افغانستان روشن نبود.
در آگست ۲۰۱۷ ایالات متحدۀ امریکا استراتژی جدید را در جنوب آسیا اعلام کرد که دو گزینه را پیش بود:
۱ – ایالات متحدۀ امریکا ازنیروهای نظامی برای حل چالش افغانستان استفاده می‌کند. ۲ – شرکای ناتو و امریکا به حمایت، مشورت و توانمند سازی نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان ادامه می‌دهند.
سربازگیری نیروهای امنیتی
چنانچه در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۸ نیروهای امنیتی ۳۰۸ هزار و ۹۳ تن بوده است که ۱۹۰ هزار و ۷۵۳ تن آن ارتش و امنیت ملی و ۱۱۷ هزار و ۹۴۰ تن پولیس، اما معلومات اخیر نشان می‌دهد که پس از جنوری ۲۰۱۷ استخدام سربازان ۹٫۰۱۶ تن رو به کاهش بوده است. در حالی که هدف حذب نیروهای امنیتی به اساس اطلاعات آگست ۲۰۱۶ تا اکبر ۲۰۱۸ از ۸۷٫۷ درصد- ۹۳٫۵ درصد بوده است.