«زوزه می‌کشم نرم
مبادا یادم برود
بیشه‌یی هست
و من تنها گرگرش!»
میـدان هوایی نخستین مجموعۀ شعری عارف حسینی‌ است که بهار امسال در ۱۱۴ صفحه و ۵۵۰ نسخه از سوی انتشارات تاک نخست در نمایشگاه کتاب تهران منتشر شده ‌است. پنجاه شعر این مجموعه در قالب شعر نو و بیشتر با مضامین اجتماعی و عاشقانه سروده شده ‌است. به نقل از خود شاعر، این مجموعه از بین سیصد شعر و در بازۀ سال‌های ۹۳ تا ۹۷ برگزیده شده است.
عارف حسینی شاعری تصویرگرا و تجربه‌گراست که میدان هوایی بازتاب روشنِ این مدعاست. عارف حسینی در گذشته تجربۀ کوتاهی در غزل و رباعی نیز داشته که به قول خودش صرف جهت آشنایی بیشتر با نظام موسیقایی زبان پارسی بوده است. علاوه‌ بر شعر نو، او تجربۀ شعر فراسپید را نیز دارد که شامل این مجموعه نمی‌شود. یعقوب یسنا، شاعر، منتقد ادبی، و استاد دانشگاه البیرونی، در مقاله‌یی که چندی قبل در روزنامۀ ماندگار به چاپ رسانده ‌بود، تلویحاً عارف حسینی را شاعر پیشرو می‌داند. یسنا در بررسی ‌شعری از عارف حسینی، شعر او را تجربۀ موفقی از شعر پساسپید دانسته ‌بود.
میدان هوایی در سی‌ودومین نمایشگاه کتاب تهران، جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های انتشارات تاک بوده است. این نشان می‌دهد که این‌ مجموعه در نخستین روزهای نشر، جایگاه ویژه‌یی را در میان آثار منتشر شدۀ اخیر به‌ خود اختصاص داده ‌است.
عارف حسینی، دهم نوروز ۱۳۶۶ در اطراف شهر تبریز (مراغه) در ایران به دنیا آمده و از شش‌ساله‌گی تا کنون ساکن تهران است. او نویسندۀ پُرکاری است که نوشته‌های بسیاری در مجله‌‌های ادبی، سایت‌ها و نیز چند کتاب در ایران و افغانستان منتشر کرده است. او علاوه بر شعر، منتقد ادبی نیز هست و رد پای نقدهایش را بر اکثر مجموعه‌های جدی شعر نوِ افغانستان می‌توان دنبال کرد. در فضای مجازی و انترنت نیز شاهد حضور مستمر و جدی او می‌توان بود. در سال‌های اخیر کارگاه شعر تماشا را مدیریت کرده است، شب شعر سپید افغانستان را با حضور سی شاعر از سراسر زمین برگزار نموده و در تعامل همیشه‌گی با شاعران جوان هست. وی یکی از مؤسسان گروه سپیدار «کارگاه شعر نو افغانستان» می‌باشد که در زمینۀ نقد و راهنمایی شاعران جوان افغانستان، کارنامۀ درخشانی را با خود دارد.
گویا عارف حسینی یک مجموعه‌ نقد شعر را نیز زیر دست دارد که روی بررسی شعر نو افغانستان متمرکز است. عارف حسینی در زمینۀ نقد و شعر، از شگردهای تازه‌یی بهره می‌برد که با این ویژه‌گی وی را می‌توان یکی از پیشگامان شعر امروز افغانستان قلمداد کرد. امیدوار هستم این شاعر چیره‌دست افغانستان همچنان پیشرو باقی بماند و از او شاهد کارهای درخشان‌تر و جدی‌تری در زمینۀ ادبیات نیمه‌جان کشورمان باشیم.