یک مقام وزارت خارجۀ امریکا روز جمعه گفت: ما از نقش مثبت روسیه، چین و کشورهای دیگر در روند گفت‌وگوهای صلح افغانستان استقبال می‌کنیم. این یک نظر غیر منتظره، پس از افزایش تنش‌ها میان چین و امریکاست که واشنگتن به ارزش بیلیون‌های دالر کالاهای وارداتی چین، به ‌صورت یک‌جانبه، تعرفه وضع کرد.

با این تقلا ممکن است، احساس رُخ دهد که چرا دونالد ترمپ تجارت چین را محکوم کرد، زمانی که یکی از دیپلومات‌های‌ آن روی نقش این کشور در روند صلح افغانستان تأکید می‌کند.
این تنها نشانۀ همکاری‌های راهبردی میان دو کشور است که هنوز نشان می‌دهد منافع مشترک منطقه‌یی مهم است با وجود مخالفت‌ در جاهای دیگر، این سخنان می‌تواند به عنوان یک حسن و نیت معنا شود.
چین از سال‌های پیش به شکل خاموشانه در روند صلح افغانستان همکاری داشته است. اما در گفت‌وگوهای اخیر این نقش موفق‌تر عمل کرده است.
بدون طرف‌ها دخیل در روند گفت‌وگو، چین یکی از بازیگران اصلی است که هیچ مداخلۀ نظامی – سیاسی در تاریخ این کشور [افغانستان] نداشته است.
این نقش بی‌نظیر چین در میان تمام بازیگران دخیل در این معضل می‌تواند قابل لمس باشد و روی نتیجۀ گفت‌وگوها تأثیر گذارد و با رسیدن طرف‌های درگیر به توافق، چین می‌تواند نقش موثر در بازسازی افغانستان بازی کند. تجربه چین – پاکستان در ایجاد کریدور [راه تجارتی] برای بازسازی شاهراه و خط آهن به عنوان یک نیاز احساس می‌شود. بازسازی مکتب‌، بیمارستان و برنامه‌های تولید برق، یکی از راه‌های پایان جنگ است.
این نمی‌تواند فراموش شود که تروریستانی علاقه‌مند برگشت به فکتور‌های تجارتی باشند که به نحوی از انحا، برگشت از رادیکال شدن است. بنابراین، ایجاد راه مناسب انکشافی برای مردم افغانستان، می‌‎تواند تیوری کاهش تروریسم را ترسیم کند که نیاز به زمانی طولانی دارد. ایجاد شغل و زنده‌گی محترمانه برای شهروندان می‌تواند فرصتی بی‌پیشینه باشد.
انکشاف از یک‌طرف و ایجاد مشارکت با شور شعف در زنده‌گی می‌تواند با صلح ایجاد گردد.
این برگشت با گفت‌وگوی قدرت‌مند ملی ارتباط دارد. مشارکت مساعی و سرنوشت مشترک با کشورهای بزرگ، یکی از این راه‌هاست که در حال حاضر ایجاد راه ابریشم در آن قرار گرفته است.
در حالی که ادارۀ کنونی امریکا به صورت کُل در تلاش ایجاد روابط با چین است، به نظر می‌رسد که افغانستان یکی از استثناأت قابل انعطاف برای این پیشنهاد باشد. در حالت کنونی که نگرانی در ارتباط به موضوع امنیت (به‌ویژۀ توافقی که با تروریستان صورت می‌گیرد) نسبت به اقتصاد بیشتر است.
اما این منطق قابل مشاهده است، به‌ خاطری که دونالد ترمپ یک تجار موفق است که بیشتر سرمایه خود را یکی از فروشگاه‌های نیویارک قرار داده است و مسلماً تلاش می‌کند تا موضوعات اقتصادی را به اساس یک منشور از ابتدا ببیند. نظامی‌گری او؛ درحالی آموخته است، مبارزه با تروریسم دشوار و ملت‌سازی چالش برانگیز است. باورمند بر راهبرد برُد – بُرد شده، اگر تمام طرف‌ها موافق باشند.
با در نظر داشت این کانسپت، چرا یک عضو وزارت خارجۀ امریکا از نقش مثبت چین در روند صلح افغانستان حمایت می‌کند، مسلماً جلوگیری از کشمکش تجاری میان دو کشور است.
به نظر می‌رسد که ایالات متحدۀ امریکا اهمیت همکاری‌های بُرد – برُد چندجانبه را[در روند صلح با طالبان] درک کرده است که سبب ایجاد صلح در افغانستان می‌شود، اما چیز مهمتری که برای رسیدن به توافق میان طرف‌های درگیر به نظر می‌رسد، چگونه‌گی نقش چین و توان‌مندی تجزیه جنگ و همکاری در بازسازی و انکشاف‌ است.
درک موقعیت استراتژیک جادۀ «یک کمر بند و یک راه» به شکل موثر می‌تواند مسیر طولانی را برای پیشرفت داشته باشد و برای مردم اطمینان بدهد که یک آیندۀ روشن در پیش دارند با آسیب‌پذیری کمتر و محفوظ از پروپاگندای تروریسم، مسیری برای وارد شدن در منافع جهان که خود ارزش قابل درک در امتیاز جهانی است.