اخیراً مذاکرات میان امریکا و طالبان به مرحله حساسی رسیده است و قرار است که دور جاری گفت‌وگوهای صلح در قطر به عنوان آخرین دور مذاکرات میان طالبان و امریکایی‌ها باشد و سپس زمینه برای امضای توافقنامه میان دوطرف مساعد شود و بعد گفت‌وگوهای بین‌الافغانی آغاز گردد. چنانی که دو طرف مذاکره هم اکنون از نتایج دلخوش کننده در این مذاکرات خبر داده اند، اما این طرف دولت آقای غنی و عبدالله هنوز موضعی خاصی در برابر آن توافقات اتخاذ نکرده؛ اما هشدارهایی در برابر یک صلح ناقص از طرف ارگ داده شده است. با این حال مردم افغانستان و نامزدان انتخابات ریاستجمهوری در حالی که سر گرم کار برای انتخابات اند، دغدغه دارند که اگر انتخابات در افغانستان دایر نشود، چه چیزی سرنوشت آنان را تعیین خواهد کرد. تا جایی که از فحوای موضع گیری های طالبان بر می‌آید، آن گروه یه تعویق انتخابات پیش رو تاکید دارد و امریکایی‌ها هم در اولویت خودشان بحث صلح را قرار داده‌اند و نیز با بحث انتخابات هم کنار می‌آیند. این دو مساله اکنون برای مردم افغانستان به یک نگرانی عمده تبدیل شده است. این را همه می‌دانند که صلح در معنا پایان بخش جنگ و الهام بخش آرامش، آسایش و امنیت می‌باشد و به همین دلیل مردم افغانستان از آن استقبال می کنند؛ زیرا صلح در ذات خود خیر و ضرورت ملی و اجتماعی است. اما از آن‌جایی که در زنده‌گی مردم افغانستان که نقش جنگ بیشتر از صلح موثر بوده‌است، مفهوم صلح بسیار غریب و ترساننده شده است. زیرا برخی‌ها فکر می‌کنند که صلح مبهم جاری در افغانستان، تسلیم کردن کشور به طالبان معنا می‌دهد. به این خاطر برخی‌ها به شدت از انتخابات در برابر یک صلح مبهم و مشکوک حمایت می‌کنند. اما در عین حال، نگرانی از انتخابات هم وجود دارد؛ از جمله ترس از تقلب برای بقای آقای غنی و قرار گرفتن او یک دورۀ دیگر در قدرت و شکل گرفتن پای استبداد. بنابراین برخی‌ها به این باور اند که باید صلح با طالبان مقدم‌تر بر انتخابات نادرست باشد.
اما تا جایی که به نظر می‌رسد، صلح و انتخابات برای مردم افغانستان نیاز اساسی است. صلحی که در آن انتخابات وجود نداشته باشد صلح نیست و انتخاباتی که صلح را به عقب بیندازد و جنگ را شعله‌ور کند که نیز انتخابات نخواهد بود و منفعت مردم و کشور در آن دیده نمی‌شود. بنابراین، انتخابات و صلح باید نقبی مشترکی را برای مردم افغانستان به هدف رسیدن به رفاه بزنند تا به یک صلح پایدار دست یابیم البته در این شکی نیست که صلح باید مثبت و تآمین کننده خیر و صلاح جامعه باشد. اما از آنجایی که صلح پیشرو در هاله‌یی ابهام و پشت دروازههای بسته است، به یک کابوس تبدیل شده و انتخابات به کابوس دیگر. زیرا آقای غنی به عنوان رییس دولت و یکی از نامزدان بر سر اقتدار، سعی دارد که از صلح و انتخابات به عنوان ابزارهایی برای بقای خودش استفاده کند.
در عین حال، خارجیان به خصوص امریکایی‌ها که با طالبان با اولویت بحث صلح گفت‌‎وگو می کنند، چنان می‌نمایانند که برای رسیدن به تفاهم با طالبان ممکن است که انتخابات قربانی‌شود. در حالی که اگر صلح و انتخابات هر دو به درستی عملی نشوند، برای مردم افغانستان بحران‌آفرین اند. اما اگر هر کدام از این دو روند مهم به شکل درست تطبیق و عملی شوند، ثبات و خیر افغانستان را در پی خواهند داشت. بنابراین، پیشنهاد ما به آقای غنی این است که با توجه به شرایط حساس کشور، انتخابات و صلح ر ا به عنوان ابزاری برای بقای خودش به کار نگیرد و نیز پیشنهاد ما به طرف امریکایی‌ها این است که نباید صلح به معنای قربانی کردن انتخابات و ارزش‌های مدرن انسانی در جامعه شود و نیز به طرف طالبان پیشنهاد می‌کنیم که از وضعیت موجود استفاده کرده، خودشان را برای جامعه‌یی آماده سازند که در آن صلح و انتخابات به معنای یک زنده‌گی باهمی و رفاه آسایش وجود داشته باشد. در غیر این سه شرط، نمی‌شود به صلح رسید.