۲۴ میزان روز جهانی غذا برای دستگیری از نیازمندان و آنانی است که با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند و دسترسی به غذا کافی ندارد.
این روز به دلیل آن جهانی شده است تا کشورهای نادار و ثروت‌مند به این معضل به دید یک‌سان برسند و با عاطفه بشری و هماهنگی در حل آن اقدام کنند.
این روز فرصت و زمینه آن را مساعد می‌سازد که برای جلوگیری از فقر و گرسنگی، جلوگیری از تخریب محیط زیست، جلوگیری از تخریب و نابودی ساحات زراعتی اقدام شود.
امروز فقر دامن‌گیر جوامع بشری است و تا یک میلیارد نفر در جهان یا زیر خط فقر زنده‌گی می‌کنند و یا هم با سوءتغذی مواجه اند.
در حالی که هستند کشورهای که روزانه به هزاران تن مواد غذایی را ضایع می‌کنند و آن را حدر می‌دهند.
غذا یکی از ابتدایی‌ترین نیازهای انسانی است، اشباع غریزه، گرسنگی در وجود هر موجود، زنده، زنده است فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی برای تامین نیازمندی‌های غذایی یک اصل است در حالی که امروز جامعه بشری با این اصل برخورد غیر عادلانه دارد کشورهای اند که مواد غذایی وافر داشته و مقادیری زیادی آن را ضایع می‌کنند و یا به گفتۀ مسلمانان اسراف می‌نمایند در حالی که کشورهای هم هستند که شهروندان‌شان با فقر و ناداری دست و گریبان اند.
پس ۲۴ میزان روز جهانی غذا می‌تواند یک زمان و یک امکان برای بیداری وجدان‌های خفته که خود خوب می‌خورند و زیاد می‌خورند در حالی که همنوعان آنان در کشورهای دیگر بی‌غذا شب و روز را سپری می‌نمایند.
در اینجا در ارشادات دینی، دین انسان‌پرور اسلام در خود اهمیت و دقت است که حکم می‌کند(بخورید و بنوشید مگر اسراف نکنید) اگر ما به این ارشاد دینی دقیق شویم و آن را در زنده‌گی خود یک اصل قرار دهیم بدون شک غذا اضافی کشورهای دارا، فقر را از کشورهای نادار دور می‌کند.
در افغانستان نیز مساله غذا یک مساله حاد است این کشور از نیم قرن به این‌سو با مشکل کمبود غذا مواجه است، جنگ تباه‌گر که حدود چهار دهه می‌شود جامعه افغانستان را متاثر ساخته بر این مشکل افزوده است در این مدت مزارع زیادی تخریب شده، سیستم آبیاری کشور آسیب دیده، شهرها و روستا به گونۀ غیرمعیاری گسترش یافته از آب‌ها به گونۀ غیرمعیاری استفاده صورت گرفته و … باعث گردیده تا حجم تولیدات زراعتی و مال‌داری کاهش یابد و مشکل غذایی کشور بیشتر شود.
افغانستان در حالی که خود یک کشور زراعتی است و ۷۰ درصد نفوس آن به زراعت و مال‌داری اشتغال دارند مگر این کشور ابتدایی‌ترین محصولات زراعتی و غذایی را از بیرون وارد می‌کند و ۳۹ درصد مردم آن در خط فقر زندگی می‌کنند مشکل در این است که ما در صحنۀ زراعت، آب، تجارت و صحت، چندان اداره و مدیریت نداریم.
پس تا زمانی که در این خصوص برنامه، مدیریت و عمل نداشته باشیم ما همچنان فقر و گرسنه باقی می‌مانیم و این یک حرف زشت و ناثواب برای کشور ماست.