بخش دوم و پایانی/

خوردن هستۀ زردآلو ممنوع!
خیلی‌ها عادت دارند که پس از خوردن زردآلو، هستۀ آن را بشکنند و مغزِ آن را میل کنند؛ چون بیشترِ این افراد معتقدند که دانه‌های زردآلو، نفخ شدیدِ این میوۀ خوش‌مزه را می‌تواند کنترول کند. البته این اتفـاق در رابطه با هسته‌های آلو کمتر اتفاق می‌افتد. چرا که سختیِ بیش از اندازۀ هسته و تلخ بودن مغز آن، معمولاً مانع از خوردن آن می‌شود؛ اما به هر حال در هستۀ هر دوی این میوه‌های تابستانی خوش‌مزه، مقادیر قابل توجهی سمِ آمیگدالین موجود است که مشابه میکانیسم‌های گفته شده می‌تواند برای بدن مشکل‌ساز باشد.

خوردن گیلاس با هسته ممنوع!
مشابه همان مشکلی که در رابطه با دانه‌های سیب وجود دارد، هستۀ گیلاس هم محتوی آمیگدالین است. آمیگدالینِ موجود در هستۀ گیلاس هم می‌تواند به محض ورود به بدن، با آزادسازی آنزیم گلوکوزیداز از دستگاه گوارش، متابولیزه شده و به سیانید و گلوکز تبدیل شود. سیانیدِ آزاد شده ترکیبی بسیار سمی، خطرناک و حتا کُشنده است که با اختلال در سیستم اکسیژن‌رسانی به سلول‌ها می‌تواند سبب مرگ تدریجی سلول شده و در مقادیر بالا سبب مرگ فرد شود. پس به یاد داشتن این نکته بسیار حایز اهمیت است که هرگز گیلاس را با هسته نخورید. این اشتباه به ویژه در کودکان بسیار اتفاق می‌افتد و به سبب پایین‌تر بودن قدرت سیستم ایمنی در آن‌ها می‌تواند خطر بیشتری به همراه داشته باشد.

دانه‌های گلابی ممنوع!
در رابطه با مغزِ هسته‌هایِ گلابی هم همان داستان گفته شده است. بسیاری از افراد گلابی را هم مشابهِ سیب تمام قسمت‌هایش را می‌خورند و تنها چوبِ آن را دور می‌ریزند. مغز هسته‌هایِ گلابی هم محتوی مقادیر قابل توجهی از سمِ آمیگدالین است که در بدن تبدیل به سیانید می‌شود. ترکیب سمیِ حاصله می‌تواند با اختلال در سیستم اکسیژن‌رسانی برای بدن مشکل‌ساز باشد. پس فکر نکنیـد که تمام این‌ها از طبیعت آمده است و خوردن تمام قسمت‌های یک خوراکی مشکلی برای سلامتی‌تان به وجود نمی‌آورد.

برگِ ریواس ممنوع!
همان‌قدر که ساقه‌هایِ ترش‌مزۀ ریواس یا رواش می‌تواند اشتهابرانگیز و پُرخاصیت باشد، برگ‌های آن به سبب داشتنِ دو ترکیب به نامِ اکسالیت و آنتراکوینون گلیکوزید، بسیار سمی و خطرناک است و در صورت مصرف طولانی‌مدت و انباشته شدن بیش ‏از حدِ این مواد سمی در بدن، می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

منبـع: مجلۀ سیب سبز