عمران خان، نخستوزیر پاکستان گفته که مهم است تا تمام طرف‌های درگیر در افغانستان گام‌های عملی برای کاهش میزان خشونت بردارند. دفتر نخست‌وزیری پاکستان با نشر خبرنامه‌یی گفته که عمران خان در دیدار با زلمی خلیل‌زاد، نمایندۀ ویژۀ امریکا در امور صلح افغانستان گفته که پاکستان مجدداً حمایت «دوام‌دار و صمیمانۀ» خود را از روند صلح افغانستان اعلام می‌کند.
آقای خلیل‌زاد در روزهای گذشته از کابل دیدار کرده و با مقام‌های ارشد دولت افغانستان و رهبران سیاسی این کشور گفت‌وگو نمود و بعد از آن به اسلام‌آباد رفت. نخست‌وزیر پاکستان همچنین خاطرنشان کرده که باید از روایت‌های منفی و انجام تلاش‌ها برای تضعیف پیشرفت‌های انجام شده، خوداری شود. او افزوده که پاکستان به عنوان دوست صمیمی افغانستان، حاضر است که تمام اقدام‌های لازم را درحد توانش انجام دهد، زیرا ثبات در افغانستان و منطقه خواست پاکستان است.
در یک ماه گذشته این دومین‌بار است که آقای خلیل‌زاد از پاکستان دیدار می‌کند، اوایل ماه جاری نیز آقای خلیل‌زاد از اسلام‌آباد دیدار کرد و همزمان هیأتی از دفتر سیاسی طالبان در قطر نیز به پاکستان سفر کرده بود. نکتۀ اصلی و تکراری در این دیدار خلیل‌زاد با عمران خان، حرف تکراری زمامدار امروز و پیشین پاکستان است و آن این‌که هر زمانی از ایفای نقش صادقانه و فعال پاکستان در به میان آمدن صلح در افغانستان صحبت می‌شود، زمام‌داران این کشور به نصیحت کردن آغاز می‌کنند و دیگران را متوجه می‌سازند تا سهم خود را در به میان آمدن صلح در افغانستان ایفا کنند؛ در حالی که بلند رفتن میزان خشونت‌ها در افغانستان و تربیت و تجهیز گروه‌های تروریستی به شمول طالبان، در این کشور صورت گرفته و هیچ اما و اگری در این زمینه نزد مردم افغانستان و جهانیان باقی نمانده است. پاکستان با پیش کشیدن مسوولیت دیگران در زمینۀ کاهش خشونت‌ها در افغانستان، تلاش می‌کند خود را پرندۀ بی‌آزار معرفی کند و یا استراتژی اصلی خود که حمایت از خشونت‌گری و خشونت‌گستری در افغانستان است را کتمان کند.
در کنار این، اما این سوال در ذهنیت مردم افغانستان همچنان باقی است که چرا امریکا در طی سال‌های پس از مجاهدین، کشوری را حمایت کرد که نقش مستقیم در به وجود آوردن طالبان داشت و تا کنون نیز این حمایت‌ها به صورت مداوم و قاطع وجود دارد؟ در واقع پرسش این نیست که آیا پاکستان از تروریسم حمایت می‌کند یا نه؟ بلکه پرسش این است که چرا ایالات متحدۀ امریکا از کشوری که به صورت آشکارا حامی تروریسم است، حمایت همه‌جانبه می‌کند؟ شاید همین گزارۀ «سهم دیگران» در کاهش خشونت در افغانستان را مسوولان پاکستان ده‌ها بار با مقامات امریکایی گفته اند، اما امریکا کمتر فشار بالای پاکستان وارد کرده و این کشور را متوجه سهم خودش در کاهش خشونت‌ورزی کرده است. اگر تصمیمی هم گرفته شده، کوتاه‌مدت بوده و نتوانسته تأثیر پایدار داشته باشد. ایالات متحده سالِ پیش نیز دربارۀ قطع کمک‌های این کشور به پاکستان سخن گفت؛ اما چنانی که باید، این استراتژی دوام‌دار نبوده و به گونۀ تاکتیکی مطرح و زود پایان یافت.
جنگ نظامیان پاکستان در خاک افغانستان و حمایت همه‌جانبه از تروریسم و همچنین ساختن لانه‌های امن برای تروریستان و افراط‌گرایان در خاک پاکستان، مسایلی نیستند که از چشم ایالات متحده و یا هر کشوری که منافعی در افغانستان دارد، دور بماند. پاکستان طی سال‌های گذشته نشان داده که علناً از پروژۀ ترور و ویران‌گری در افغانستان حمایت می‌کند و در این راه از هیچ تلاشی دریغ نکرده است. همان‌گونه که تروریستان تحت حمایت پاکستان نیز تا کنون از هیچ جنایتی در حق مردم افغانستان دریغ نورزیده اند. بنابراین، نقش پاکستان در جنگ و صلح افغانستان روشن‌تر از آن است که کسی در مورد آن شک داشته باشد؛ اما مهم این است که ایالات متحدۀ امریکا اینک با پیش کشیدن دوبارۀ طرح صلح، چقدر در تحقق آن جدی است.
معلوم نیست که در این دور از دیدارها برای امضای توافق‌نامۀ صلح امریکا و طالبان که آغازین دیدارش در پاکستان اتفاق افتاد، امریکا پاکستان را وادار خواهد کرد تا سهم اصلی خود را در پایان جنگ و خشونتِ چندین دهه‌یی افغانستان ایفا کند یا نه! امریکا باید این‌بار بیشتر با پاکستان صلح کند و زمام‌داران این کشور را وادار به تغییر استراتژی در قبال افغانستان سازد؛ هر زمانی که این استراتژی تغییر کند که همانان ایفای نقش اصلی پاکستان در کاهش خشونت‌ورزی در افغانستان است، صلح پایدار در افغانستان به میان می‌آید.