یوسف ۸ سال پیش با خانواده‌اش از شرق افغانستان، از جنگ فرار کرد، اما او نتوانست از یک تراژیدی فرار کند. در پایتخت کابل پنج فرزندش را از دست داد، نه توسط بم، جنگ یا خشونت، به دلیل آلوده‌گی هوا؛ بیشتر به دلیل سردی هوا و فقر. در کمپ یا مکان بی‌جا‌شده‌گانی که او زنده‌گی می‌کنند، برای گرم کردن خانه و آشپزی آشغال جمع‌آوری می‌کنند و می‌سوزانند. یک به یک در چند سال گدشته، کودکانش با درد سینه [سینه و بغل] و دیگر بیماری ناشی از آلوده‌گی هوا مصاب شدند. اما هیچ‌گاه نتوانست از آنان حفاظت کنند. این مرد ۶۰ ساله با ۹ کودک نجات یافته خود به اسوشتید پرش گفت: «ما به اندازۀ پول نداریم که پیش پزشک برویم و یا دارو بخریم». یوسف افزود که به سختی می‌توانم به غذای کودکانم رسیده‌گی کنم، او که در یک فروشگاه ترکاری فروشی کار می‌کنند، کار می‌‎کنندمانند بیشتر شهروندان افغانستا، درآمد روزانه‌اش معادل یک دالر امریکایی است.
آلوده‌گی هوا در افغانستان کشنده‌تر از جنگ ۱۸ سالۀ این کشور بوده است. هیچ آمار رسمی وجود ندارد تا نشان دهد که چه‌تعداد از شهروندان افغانستان به دلیل بیماری ناشی از آلوده‌گی هوا دچار مرگ و میر شده‌اند. اما گروه پژوهشی هوای جهان، می‌گوید که بیش از ۲۶ هزار تن در سال ۲۰۱۷ به دلیل بیماری‌های ناشی از آلوده‌گی هوا مرده‌اند و آمارهای سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که در این سال تنها ۳ هزار ۴۸۳ فرد ملکی به دلیل جنگ‌ها جان باخته‌اند که یک تفاوت را نشان می‌دهد.
کابل نزدیک به ۶ میلیون شهروند یکی از آلوده‌ترین شهرها در جهان است، در تناسب با شهر دهلی جدید مرکز هند و بجینگ چین که نسبت به آن کمتر آلوده‌گی دارند. چند ده‌ها جنگ سبب نابودی منابع زیر بنایی و بی‌خانمانی مردم شده است.
بیشتر روزها آلوده‌گی ناشی از دود در آسمان شهر به چشم می‌خورد، موترهای فرسوده دودزا، استفاده از ابزار دوزایی برقی و منابع بی‌کیفیت، استفاده از سنگ ذغال، اشغالی، پلاستیک و رابر که افراد فقیر برای گرم کردن خانه‌هایشان استفاده می‌کنند، همچنان از منابع آلوده‌ کننده محسوب می‌شوند. مکان‌های عامه، نانوایی‌ها و بیشتر ساختمان‌های که سامانۀ درست برای بهداشت ندارند و اشغال و مواد اضافی خود را کنار جاده‌ها و پیاده روها می‌گذارند، از دیگر منابع آلوده کنند به حساب می‌آیند.
بیشترین قربانی به دلیل فضای خانه‌ها است که زمانی که خانواده‌ها برای گرم سازی در در زمستان از آن استفاده می‌کنند.آنان برای گرم نگهداشتن در کابل با درجۀ بالای سفر و برفی، که برای کودکان و بزرگ‌سالان بیشتر آسیب پذیر است منابع ندارند. به اساس نهاد هواشناسی جهان، نزدیک به ۱۹ هزار ۴۰۰ تن در سال ۲۰۱۷ به دلیل آلوده هوای خانه کشته شده‌اند، بیشتر شان دو سال و دو ماه سن داشته‌‎‌اند.
کمپ یوسف جای برای بودباش نزدیک به ۱۰۰ خانواده است که دسترسی به آب آشامیدنی و سیستم بهداشتی ندارند، احاطه شده با آشغالی است. فرزندان او و دیگر خانواده‌ها در میان آشغال‌ها در جستجوی کاغذ، پارچه، چوپ و پلاستیک و یا هر چیزی که مورد سوخت قرار بگیرد هستند.
او گفت که ما مردمان بسیار فقیر هستیم و مشکلات زیاد داریم، ما برای رفتن به پزشک/ داکتر، خرید دارو، چوب و ذغال سنگ برای گرم کردن خانه پول نداریم، این زنده‌گی ماست، فزندان من اشغالی جمع و در حویلی انبار می‌کنند و ما از آن برای آشپزی و گرم کردن کودکان خود استفاده می‌کنیم.
دهه‌ها جنگ وضعیت محیط زیست افغانستان خراب و به یک چالش جدی مواجه ساخته است. مسایل محیط زیستی یکی از موضوعات پیش پا افتاده برای دولتی است که بیشتر تمرکز روی امنیت، فساد سرسام آور و اقتصاد شکننده دارد.
عزت الله صدیقی، معاون ادارۀ حفاظت از محیط زیست کفت که سه تا چهار دهه پیش این آرزوی یک شهروند بود تا به کابل بیاید و از هوایی آن تنفس کند. اما بعد از سال‌های جنگ ما منابع آبی، برق و ترابری عامه/ ترانسپورت و ساحات سبز تمامش را از دست دادیم.
دفتر حفاظت از محیط زیست کابل برنامۀ جدید کنترل موترهای کهنه که سهم بسزای در آلوده سازی هوا دارند را روی دست گرفته است.
کاظم همایون، مسوول این نهاد گفت که مبارزه با آلوده‌گی مهم‌تر از مبارزه با تروریسم است.
مسوولان هشدار داده‌اند که این زمستان به مراتب سردتر از سال‌های معمول است و برای کاهش منابع آلوده کننده از ذغال سنگ استفاده کنند. شهرداری کابل نیز از باشنده‌گان خواسته است تا بجای سوزانیدن آشغال و مواد دوزای غلیظ از ذغال سنگ استفاده کنند.
نرگش مهمند، سخنگوی شهرداری کابل گفته است که اگر تمام شهروندان از پیشنهاد شهرداری پیروی کنند، آلوده‌گی هوا کنترل می‌گردد. اگر دقت نظر صورت نگیرد، در سال بعدی نیز گرفتار این نگرانی هستیم.
اما ذغال سنگ نیز گران است و بیشتر خانواده‌ها توانایی خرید آن ندارند.
مسوول بیمارستان، اندرا گاندی – کابل، می‌گوید که بیماری ناشی از آلوده‌گی هوا افزایش یافته اند. در زمستان برخی روزها حدود صد کودک به بیمارستان آورده می‌شوند که از بیماری‌های ناشی از سردی رنج می‌برند. حکومت هشدار جلوگیری از آلوده‌گی را از طریق رسانه‌ها آغاز کرده است. در مکتب‌ها، دانشگاه و مهمتر از همه در مساجد در رابطه آلوده‌گی هوا صحبت می‌کنند و همه را برای اقدام کردن در کاهش آن ترغیب می‌کنند.