برخی از استادان دانشگاه و سیاسیون می‌گویند که طالبان حکومت فعلی افغانستان را نمایندۀ ملت افغانستان نمی‌دانند و به همین دلیل، آتش‌بس با نظامیان امریکایی را نسبت دولت ترجیح می‌‌دهند.
آنان با اشاره به روند مذاکرات صلح می‌گویند که جایگاه مردم و دولت افغانستان در روند مذاکرات صلح معلوم نیست.
آنان همچنان می‌گویند که روند مذاکرات به دست قدرت‌های منطقه‌یی و جهانی مانند امریکا است و افغانستان تنها نقش یک بازیگر را دارد. در همین حال، اما برخی از مقامات امریکایی گفته‌اند تا زمانی که آتش‌بس به وجود نیاید و گفت‌وگوهای بین‌الافغانی آغاز نگردد، روند مذاکرات موفق نخواهد بود.
این در حالی است که زلمی خلیل‌زاد، نمایندۀ ویژه وزارت خارجۀ امریکا در روند مصالحۀ افغانستان هفتۀ گذشته در کابل گفت که در مذاکره با طالبان در روند صلح افغانستان به مرحلۀ مهم رسیده‌اند.
سهیل شاهین، سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر، در مصاحبه‌یی با شبکه ان بی سی گفته است که ما یک حکومت همه شمول می‌خواهیم که ضامن ثبات در کشور باشد. در غیر آن صورت به جنگ مان ادامه خواهیم داد.
شاهین، افزوده است که پس از امضای توافق‌نامه صلح با امریکا، طالبان در گفت‌وگوهای میان افغانستانی‌ها سهم خواهند گرفت که هدف آن نیز تشکیل یک حکومت همه شمول باشد تا در آن تمام شهروندان افغانستان سهیم باشند.
عبدالمنان دهزاد، استاد دانشگاه، با اشاره به روند مذاکرات صلح میان امریکا – طالبان، در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار می‌گوید: دولت افغانستان از دید طالبان به عنوان نمایندۀ ملت و مردم افغانستان شناخته نمی‌شود؛ به همین دلیل طالبان گفت‌وگو با دولت افغانستان در برنامه‌های خود تا هنوز جای نداده‌اند.
آقای دهزاد گفت که برای طالبان در صلح اولویت برای امریکا به عنوان یک قدرت همه کاره در افغانستان است، طالبان باور دارند که دولت افغانستان یک نظام دست نشان‌دهندۀ بدون انسجام و اجماع داخلی است که گرفتار مسایل داخلی شده و مسوولان حکومت درگیر منافع شخصی خود اند؛ بنا بر این اولویت‌شان مذاکره با امریکا است.
آقای دهزاد، می‌گوید که در روند صلح افغانستان قدرت‌های منطقه‌یی و بازیگران محوری نقش برجسته دارند و در این» گیم/ بازی» افغانستان تنها نقش بازیگر دارد.
این استاد دانشگاه، باور دارد که مسألۀ صلح و از دست رهبران حکومت فعلی بیرون است و سناریویی جنگ-صلح افغانستان در دست قدرت‌های منطقه‌یی و جهانی قرار دارد؛ زیرا سران حکومت افغانستان بیشتر درگیر منافع شخصی هستند تا منافع ملی و این موضوع طالبان را جسور ساخته است.
آقای دهزاد، همچنان به زوایایی بیرونی و منطقه‌یی صلح افغانستان اشاره کرده و گفت: تا زمانی مسألۀ هند و پاکستان در رابطه به افغانستان حل نگردد، تأمین صلح در افغانستان با مشکلات مواجه است.
آقای دهزاد، همچنان نبود انسجام فکری و اجماع داخلی را در کشور از دیگر چالش‌های می‌داند که سبب شده تا نقش دولت افغانستان در روند مذاکرات منزوی شود.
او حکوت افغانستان را به ناکامی و بی‌ظرفیتی متهم می‌کند و می‌گوید که کشوری که نتواند به مسألۀ کوچک مانند انتخابات رسیده‌‎گی کنند، چگونه به مسألۀ بزرگ مانند صلح با مخالفان می‌پردازد.

جایگاه مردم در روند صلح
احمدولی مسعود، نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری با اشاره به مذاکرات صلح امریکا و طالبان می‌گوید که عجب آدم‌هایی داریم، هرازگاهی یک منبع خارجی، چه بهتر که امریکایی باشد، از صلح حرفی بر زبان آورد، غرق چنان توهمی می‌شویم، تو‌گویی جنگ‌ در کدام‌ کشور آفریقایی است و کلاه آبی‌های سیاسی ما آمادۀ برقراری صلح؛ به یکباره‌گی بر می‌خیزند، هی بی‌جهت سرگردان می‌چرخند، اینجا و آنجا نمایان می‌شوند. واقعیت اما سال‌هاست در خانه‌های خود چنان بی‌تفاوت در کمین قدرت نشسته اند که به‌قول معروف «سراسر کشور را آب بگیرد، مرغابی را تا زانو!»
آقای مسعود با این اشاره که حقیقت افسانه چیست؟ گفته است که طی دو دهۀ اخیر، گپ صلح و دامنۀ جنگ‌ در افغانستان ما وسعت بیشتر پیدا کرد، بازیگران بیشتری وارد صحنه شدند، تفاهمات نسبی اولیه رنگ باخت و خطوط سرخ رقابت‌ها در میدان خداداد افغانستان از خون فرزندان این سرزمین رنگین‌تر گردید. او افزوده که دهۀ اول در جنگ با تروریسم و دهۀ دوم زیر نام صلح با طالبان، این بازی‌های کلان با ابزار خشن‌تر و قربانی بیشتر در میدان ما همچنان ادامه دارد.
به باور این نامزد انتخابات ریاست جمهوری: نه حکومتیان بازیگران صحنه‌اند و نه طالبان؛ بلکه بیشتر مأموران اجیر و جنگ‌جویان کم مزد و بی‌مزد سناریوهای دیگران می‌باشند.
به گفتۀ این نامزد انتخابات ریاست جمهوری: چهره پردازی و بزرگ‌نمایی از طالبان در رسانه‌ها و حلقات خارجی فقط بهانۀ خارجی و مصرف داخلی دارد تا حقیقت مسأله. صداهای بلند افراد و‌ حلقاتی نیز که بنام صلح هیچ‌گاهی آهنگ صداقت و ندای عدالت نداشته اند، بیشتر به تبارگرایی، سیاست‌بازی، ثروت‌اندوزی و موقف خودشان معطوف بوده و می‌باشد تا موقعیت کشور و سلامت مردم. اگر غیر ازین بود باید در این همه مدت ۲۰ سالی که برمسند قدرت و صندوق ثروت نشسته بودند، انتظار دیگری نمی کشیدند، اندکی از درد و رنج مردم خود کم می‌کردند.
او گفته که امروز دستیابی به صلح واقعی در افغانستان صدای کاملاً متفاوت از دو دهه می‌طلبد، صدایی که از منبر یک زعامت ملی با اعتبار دولت مشروع و مقتدر از داخل کشور با فریاد عدالت برای همه توأم با دیدگاه نسل امروز این سرزمین طنین‌انداز شود، نه از حنجرۀ در کمین نشستگانی که انتظار دارند تا بازیگران جنگ، از آنان نام آوران صلح بسازند!

هزینۀ پنتاگون برای طالبان
این در حالی است که کانگرس ایالات متحدۀ امریکا هزینه‌یی که در سفرهای طالبان و از طرف پنتاگون یا وزارت دفاع امریکا صرف شده است را تأیید کرده است.
جان دونالی، یک خبرنگار امریکایی در روزنامۀ «رول کال» نگاشته است کانگرس امریکا هزینۀ ۱۵ میلیون دالری پنتاگون یا وزارت دفاع امریکا که جهت حمایت مالی و سفر فرماندهان طالبان برای گفت‌وگوهای صلح در سال جاری هزینه شده را تأیید کرده است.
این روزنامه همچنان نگاشته است که قانون‌گذاران، تلاش می‌کنند تا اطمنان حاصل کنند تا این پول‌ها بیجا مصرف نشده است.
این پول برای مکان بود و باش، امنیتی، انتقال، غذا و تأمین ارتباطات برای مسوولان مذاکره کنندۀ طالبان هزینه شده است.
قسمت از این پول‌ها برای آوردن طرف‌های جنگ ۱۸ ساله به میز مذاکره صرف شده است.
این در حالی است که وزارت دفاع امریکا در سال جاری برای سرعت بخشیدن به مذاکرات با امریکا ملا برادر معاون رژیم طالبان و شماری دیگر از فرماندهان طالبان که در بازداشت قرار داشتن را رها کرده و نام فرماندهان نظامی این گروه را از فهرست سیاه بیرون کرد تا به راحتی بتوانند سفر داشته باشند.
همچنان، رونالد کوبی، فرستادۀ پیشین امریکا برای افغانستان، در حساب توییترش نکاشته است، توافق صلح امریکا و طالبان زمانی امضا می‌گردد که یک آنش‌بس کامل به میان آید و مذاکرات «بین‌الافغانی» آغاز گردد.
آقای کوبی، افزوده که تا زمانی که چهار گزینه نهایی نشود، هیچ توافق نمی‌تواند به عنوان گزینه نهایی مطرح گردد.