سفر غیررسمی رهبران ملی‌گرای اروپا به منطقۀ کشمیر هند نشان‌دهندۀ اتحاد راست‌گرایان افراطی در سراسر جهان است. در ماه اکتبر سال ۲۰۱۹، ۲۳ نفر از اعضای پارلمان اروپا از منطقۀ کشمیر بازدید کردند، دقیقاً دو ماه پس از اینکه دولت هند وضعیت ویژۀ خودمختاری را از این منطقه گرفت. وقتی فاش شد که بیشتر اعضای پارلمان اروپا به احزاب سیاسی راست‌گرای افراطی تعلق دارند، این سفر جنجال برانگیز شد. از میان این احزاب می‌توان به جبهۀ ملی فرانسه (که اکنون با نام اجتماع ملی شناخته می‌شود) و حزب آلترناتیو برای آلمان اشاره کرد. البته تنها اتحاد این افراد نبود که توجه دیگران را به خود جلب کرد؛ دولت هند به این افراد اجازه دسترسی به منطقۀ کشمیر را داده بود در حالی که خبرنگاران خارجی و سیاستمداران داخلی نیز اجازۀ ورود به این منطقه را نداشتند و دولت هند از ماه آگست دسترسی به انترنت کشمیری‌ها را قطع کرده بود.
این دیدار آخرین نمونه از گسترش روابط میان راست‌گرایان هند و اروپا بود؛ ارتباطی که ریشه در خصومت آنها با مهاجران و مسلمانان داشته و به خوبی چشم‌انداز کلی ملی‌گرایان در سایر نقاط جهان را نشان می‌دهد. امروز با توجه به روند رو به رشد عوام فریب‌های راست‌گرای افراطی در هند و چندین کشور به ظاهر دموکراتیک اروپایی، رویکرد راست‌گرایی افراط‌گرایانه به شکل فزاینده‌یی عادی شده و بخشی از گفتمان سیاسی جاری را تشکیل داده است.
پیوند میان ایدئولوژی‌های راست‌گرایانۀ افراطی در این مناطق نشان از ظهور دوبارۀ رهبران عوام فریب جناح راست می‌دهد. در دهه ۱۹۳۰، ملی‌گرایان هندو با سران ایتالیای فاشیست و آلمان نازی همکاری کردند تا به پیشرفت پروژه‌های راست‌گرایی افراطی آنها کمک کنند. وینایاک ساوارکار، یکی از پیشگامان ملی‌گرایی هندو می‌گوید: هند باید رویکردش را با «مشکل خود با مسلمانان» تطبیق دهد؛ روشی که نازی‌ها برای حل «مشکل خود با یهودیان» از آن استفاده کردند.
به همین ترتیب دیگر ایدئولوژیست‌ها نیز هیتلر را تجسمی خارجی از ویشنو، خدای هندوها توصیف می‌کردند. این ایدئولوژی هنوز هم در میان ملی‌گرایان سفیدپوست امریکایی محبوب است. آندرس برویک، تروریست نروژی که در سال ۲۰۱۱ اقدام به قتل ۷۷ نفر کرد، نسبت به رویکرد ملی‌گرایانه هندوها در قبال اسلام اظهار تمایل کرده بود؛ رویکردی که نگرش بسیاری از افراد امروزی اروپا را در قبال جمعیت مسلمانان مهاجر نشان می‌دهد. برویک پیش از بمب‌گذاری در یک ساختمان دولتی در شهر اسلو که منجر به کشته شدن چندین کودک در کمپ تابستانی شد، در خاطرات خود نوشته بود: «تنها نکته مثبت درباره جناح راست هندو این است که بر مردم کوچه و خیابان تسلط دارند. آنها بی‌عدالتی کنونی را تحمل نکرده و زمانی که کنترل اوضاع از دست شان در می‌رود، اغلب به مسلمانان حمله می‌کنند و این معمولاً زمانی رخ می‌دهد که مسلمانان بیش از حد به هندوئیسم بی احترامی کرده و نسبت به آن اعلام بیزاری می‌کنند».
او افزود: «هند رو به زوال رفته و خواهد مرد مگر اینکه ملی‌گرایان هندی به درستی متحد شده و برای پیروزی تلاش کنند. این مهم است که اروپا و هند از اقدامات مقاومتی یکدیگر درس گرفته و تا جایی که می توانند با یکدیگر همکاری کنند. اهداف ما کم و بیش یکی است».
استیو بنن، استراتژیست سابق کاخ سفید و سردبیر سایت راست‌گرای افراطی «برایتبارت نیوز» در سال ۲۰۱۵ پس از نخست وزیری نارندرا مودی، نخست وزیر هند، تأسیس نسخۀ هندی «برایتبارت» را در نظر گرفته بود. از زمانی که بنن مودی را «ترامپ پیش از ترامپ» نامید، او را تحسین می‌کند. در همین حال، خیرت ویلدرس، رهبر «حزب برای آزادی» راست‌گرای هلند از حامیان اروپایی مودی و پیام ملی‌گرایانه اوست.
بازدید اعضای پارلمان اروپا از کشمیر باعث همبستگی راست‌گرایان جهان می‌شود. اگر چه سفر آنها به دعوت «مدی شارما»، یک کارآفرین ساکن بروکسل و رییس اتاق فکر اجتماعی و اقتصادی انجمن مردم نهاد زنان انجام شد، اما تأمین هزینه و برنامه‌ریزی این سفر را یک سازمان مردم نهاد مستقر در دهلی نو به‌نام «انجمن بین‌المللی مطالعات غیرمتعهدها» بر عهده داشت. این گروه از همان پروتکل اینترنتی (آی.پی) وب سایت خبری ناشناخته «نیو دهلی تایمز» استفاده می‌کند.
ایدئولوژی روزنامۀ «دهلی نو تایمز» مشخص نیست، اما شبکه رسانه‌یی آن از نقش پاکستان در کشمیر انتقاد می‌کند و دایماً مواضع اسلام هراسانه می‌گیرد. اگر چه این مواضع در میان رسانه‌های هند غیرعادی نیست اما لابی‌گری در مقیاس جهانی از سوی آنها چندان معمول نیست.
شارما به میهمانان خود علاوه بر سفر به منطقۀ کشمیر، «دیداری ویژه» با مودی را نیز وعده داد. اعضای پارلمان اروپا اظهار کرده اند که هدف شان از سفر به این منطقه «جمع‌آوری اطلاعات» دربارۀ شرایط منطقه کشمیر بوده است. در حالی که این نماینده‌گان در واقع یک هیأت غیررسمی بودند نه تنها مجوز سفر به کشمیر را به دست آوردند بلکه اجازه دیدار با چندین عضو ارشد دولت و ارتش هند نیز به آنان داده شد. وزارتخانه‌های این کشور علناً اعلام کردند که در این دیدار نقشی نداشته اند در حالی که بعید به نظر می‌رسد که چنین مجوزی بدون تایید مقامات عالی رتبه صادر شده باشد.
نماینده‌گان مجلس پیش از سفر به کشمیر برای دیدار با مودی به دهلی نو رفتند و او گفت این هیأت «درک بهتری از تنوع فرهنگی و مذهبی منطقه» به دست خواهد آورد. این هیأت اروپایی به همراه یک راهنما از مناطق مختلف شهر سرینگر، پایتخت منطقۀ جامو و کشمیر، بازدید کردند. سپس در مرکز فرماندهی ارتش هند ناهار خورده و در آنجا با نقشه اردوگاه‌های آموزش تروریستی پاکستان آشنا شدند، جایی که گفته می‌شود حملات کشمیر در آن طرح‌ریزی شده است.
چندین نمایندۀ پارلمان اروپا مانند توماس زکوفسکی، نمایندۀ راست‌گرای جمهوری چک و ثیری ماریانی، نمایندۀ حزب جبهۀ ملی فرانسه بعداً دیدار خود با نخست وزیر این کشور را در شبکه‌های مجازی به اشتراک گذاشتند. برای مثال، ماریانی در حمایت از سیاست‌های دولت هند در کشمیر پیامی در توییتر گذاشت. او همچنین به خبرنگاران گفت: «در مبارزه با تروریست‌ها ما در کنار هند ایستاده‌ایم». این در حالی است که لارس پاتریک برگ، از حزب «آلترناتیو برای آلمان» رسانه‌ها را متهم کرد که چرا آنها را «نازی‌های متنفر از مسلمان» می‌نامند. ماریانی و برگ با فرض ارتباط میان مهاجرت و حملات تروریستی احتمالی از سوی مسلمانان (افراطی)، خواستار امنیت مرزی بیشتر در اتحادیه اروپا شده اند.
مسألۀ کشمیر به عاملی برای اتحاد بخش عمده‌یی از راست‌گرایان افراطی اروپا تبدیل شده است. ملی‌گرایان اروپا در قبال تندروهای مذهبی شدیداً موضع می‌گیرند و اکنون نیز به شدت با مواضع سفت و سخت نخست وزیر هند در قبال کشمیر همذات‌پنداری می‌کنند.
آخرین بحران در کشمیر زمانی آغاز شد که دولت مودی مادۀ ۳۷۰ قانون اساسی هند را ملغا اعلام کرد و با این اقدام، به وضعیت ویژۀ منطقه خودمختار کشمیر پایان داد. همان روزی که مودی این مسأله را اعلام کرد، وایلدرز در حمایت از لغو خودمختاری کشمیر توییت زد. ستون‌نویس انگلیسی کتی هاپکینز نیز همبستگی خود را اعلام و اخیرًا نیز ادعا کرد هندوها قربانی نسل‌کشی نژادی در کشمیر هستند. بهانۀ اصلی مودی برای انجام این کار، کنترل ناآرامی‌ها در منطقه بود. از سال ۱۹۸۹ تاکنون، جدایی‌طلبان با دولت مرکزی در جنگ بوده اند و پاکستان نیز در حمایت از گروه‌های جدایی‌طلب مسلح در این منطقه نقش عمده‌یی ایفا کرده است. حملات تروریستی همچنان یکی از واقعیت‌های روزمرۀ زنده‌گی در این منطقه است و گاهی این خشونت‌ها دامن هند را نیز می‌گیرد. از جملۀ این حوادث می‌توان به حملات بمبئی در سال ۲۰۰۸ اشاره کرد. در این حادثه، «لشکر طیبه»، گروهی مستقر در پاکستان که خواستار الحاق کشمیر به این کشور است، حمله بزرگی را در بمبئی ترتیب داد و ۱۶۴ نفر را کشت.
در ماه فبروری سال ۲۰۱۹ با حملات هوایی ارتش پاکستان به منطقۀ کشمیر، درگیری‌ها بالا گرفت و هند دست به تلافی زد. از آن زمان تاکنون حملات هوایی پراکنده‌یی انجام شده است و این امر محبوبیت مودی، نخست وزیر هند را بالا برده است. همین افزایش محبوبیت در میان طرفداران باعث انتخاب مجدد وی در انتخابات سال گذشته شد.
اگرچه بهانۀ مودی برای تغییر قانون اساسی، ناآرامی در منطقه کشمیر بود، اما اهداف بزرگتری در پس این اقدام نهفته است. ملی‌گرایان هندو از مدت‌ها پیش به دنبال گسترش سرزمین‌های هند و بازپس‌گیری مناطقی هستند که روزگاری هندوستان تحت کنترل بریتانیا را تشکیل می‌داد؛ این یعنی نه تنها کشمیر، بلکه پاکستان، بنگلادش و دیگر بخش‌های جنوب آسیا.
درست همان طوری که هندوها اسلام‌گرایان را تهدیدی علیه موجودیت ملت هند می‌دانند، راست‌گرایان افراطی اروپا نیز اغلب، حملات تندروها را تهدید خارجی می‌نامند، حتا اگر عامل آن شهروند کشور خودشان باشد. برای مثال پس از حملل سال ۲۰۱۷ در وست مینیستر لندن، مارین لوپن رهبر حزب جبهۀ ملی فرانسه (که اکنون اجتماع ملی خوانده می شود)، از سران کشورش خواست مرزها را «کنترل» کنند. این درخواست در حالی بود که همه می‌دانستند عامل حمله لندن، در انگلیس به دنیا آمده و بعداً به دین اسلام گرویده بود.
چند ماه بعد در پی بمب‌گذاری در منچستر آرنا، رهبر یکی از احزاب راست افراطی مجلس مجارستان اعلام کرد: «تروریسم با بمب‌گذار انتحاری آغاز نمی‌شود بلکه زمانی آغاز می‌شود که تروریست‌ها به شکل غیرقانونی وارد اروپا می‌شوند و بسیاری از شهروندان اروپا در عمل به آنها کمک می‌کنند.» در این مورد نیز عامل حمله متولد انگلیس بود و پدر و مادرش از لیبی به این کشور پناه آورده بودند. با این حال راست‌گرایان افراطی همچنان برای تبلیغ اسلام‌هراسی و سیاست‌های ضد مهاجرت از این حملات برای محکوم کردن تندروی اسلام‌گرایان استفاده می‌کردند.
اهالی جنوب آسیا که در کشورهای غربی زنده‌گی می‌کنند نیز با لابی‌گری و جمع‌آوری کمک‌های مالی برای سازمان‌های مستقر در هند، نقش خود را در گسترش سیاست‌های ملی‌گرایانۀ هندوها ایفا کرده اند.
اگرچه جامعۀ بین‌الملل به شدت سفر نماینده‌گان پارلمان اروپا را به‌خاطر نقض هنجارهای دیپلماتیک محکوم کردند، اما این سفر تحول جدیدی را در روابط میان هند و اروپا رقم زد و اقدامات و روایت‌های راست‌گرایان افراطی به بخشی از جریان اصلی جهان تبدیل شد. راست افراطی در این دو منطقه از یکدیگر درس می‌گیرند و توانایی آنها برای حکومت بر اساس سیاست‌های ایدئولوژیک با ریشۀ اسلام‌هراسی به موازات یکدیگر رشد می‌کند.
اگرچه پیوندهای فرا ملی میان ملی‌گرایان چندان قابل درک به نظر نمی‌رسد، اما دیدگاه ‌های آنها لزوماً در تضاد با یکدیگر نیست و تا زمانی که مسلمانان، دشمن مشترک آنها باقی بمانند، این دو گروه یکدیگر را تکمیل می‌کنند. اگر ملی‌گرایان راست افراطی به همین شیوه ادامه دهند، احتمال دارد روابط هند و اروپا مبتنی بر اسلام‌هراسی تغییر شکل یابد.