دیپلمات‌های هشت کشور مجدداً بر مذاکرات میان افغانستان و طالبان پیش از خروج سربازان ناتو از افغانستان تمرکز کرده‌اند، اما اختلاف نظر بازیگران اصلی مذاکرات صلح مشکلاتی را پیش روی این تلاش‌ها قرار داده است.
به گزارش نیویارک تایمز، تلاش‌ها برای انعقاد توافقی با طالبان به طور ناگهانی و کاملاً علنی در معرض توجه قرار گرفته است. این تلاش‌ها سال گذشته میلادی با آغاز یک فصل درگیری دیگر افغانستان و معطوف شدن توجه امریکایی‌ها به تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری به تعلیق درآمده بود، اما اکنون دیپلمات‌ها و رهبران سیاسی هشت کشور فشرده‌ترین تلاش‌ها تا به امروز را انجام می‌دهند تا دولت افغانستان و دشمنان آن یعنی طالبان را به منظور مذاکره به منظور توافق صلح روبروی یکدیگر قرار دهند.
جدیدترین تلاش‌ها در این راستا در اقامتگاه نخست‌وزیر انگلیس در «چکرز» انجام شد که در آن روسای جمهور افغانستان و پاکستان خواهان مذاکرات صلح سریع در رابطه با افغانستان شدند.
چندی پیش نیز حامد کرزی، رییس‌جمهوری افغانستان با باراک اوباما در امریکا دیدار کرد و علناً متعهد شد تا نماینده‌گانش به منظور آغاز روند مذاکرات با یک هیات طالبان در شهر دوحه قطر دیدار کنند.
به گفته مقامات، با وجود این تاکنون تلاش‌های شدت یافته برای صلح ثمر کمی داشته به جز آن‌که اتفاق نظر فزاینده‌یی را در خصوص آنکه ثبات منطقه‌یی نیازمند نوعی توافق سیاسی با طالبان است، به همراه داشته است.
مصاحبه با بیش از ۲۴ مقام فعال در این تلاش‌ها حاکی از یک فرآیند پرسرعت است که هنوز جاذبه واقعی خود را پیدا نکرده و ظاهراً شانس کمی برای دستیابی به اهداف حداقلی خود از جمله آوردن دولت افغانستان و رهبران طالبان نزد یکدیگر در پای میز مذاکره پیش از خروج بخش عمده نیروهای امریکایی در سال ۲۰۱۴ از افغانستان دارد.
رنگین دادفر سپنتا، مشاور امنیت ملی افغانستان اظهار داشت: سال ۲۰۱۴ به عنوان یک تاریخ جادویی چه در داخل و چه در خارج افغانستان محسوب می‌شود. سخت است که دریابیم چه چیز واقعی و چه چیز خیال است.
بر طبق آنچه که در خصوص ناکامی‌ها در این روند گزارش شده بازیگران اصلی یعنی پاکستان، افغانستان و امریکا و طالبان دیدگاه‌های اساسا متفاوتی در خصوص چگونگی تحقق صلح پس از سال ۲۰۱۴ دارند.
برای افغان‌ها تنها بررسی اینکه توافق صلح به چه صورت باشد موجب بالا گرفتن اختلافات در میان دسته‌ها و گروه‌ها می‌شود.
شورای عالی صلح افغانستان که حامد کرزی حامی آن برای مذاکرات است سندی به نام «نقشه راه فرآیند صلح تا سال ۲۰۱۵» را ارایه کرده است.
با وجود اینکه بسیاری از رهبران افغان می‌گویند این سند پیشنهادی را مشاهده نکرده‌اند اما آنهایی که آن را دیده‌اند عنوان می‌کنند که حاوی امتیازات بالقوه‌یی برای طالبان و پاکستان است.
این پیشنهادها شامل تدابیری به منظور تبدیل شدن طالبان به یک حزب سیاسی و پیش‌بینی آزاد بودن دسترسی آن‌ها به برخی از مهمترین مناصب دولتی از جمله والی‌ها، ولایت‌ها، فرماندهان پولیس و مناصب در کابینه هستند.
برخی مفسران و همین‌طور افغان‌ها این نقشه راه را بازگشت به گذشته و باز کردن در به روی شکاف در کشور افغانستان می‌دانند.