براه انداختن تظاهرات در کابل و سایر شهرهای بزرگ کشور در این شرایط که انتحاریهای کاملا فعال اند و تروریستها از ماینهای مقناطیسی یا چسپکی وسیعا با مهارت استفاده مینمایند کار آسان نیست و تجارب گذشته از تظاهرات را که جنبش های “روشنایی” و “گذار” و دیگران اندوخته اند موید این ادعا می باشد و از طرفی هم سوءظنهای در رابطه از استفاده انتحاریون و سبوتاژیان توسط حلقات خاص در داخل حکومت قویا وجود دارد ولی با وصف این چالشهای خطیر، مساله نارضایتی وسیع از حکومت خصوصا در کابل، بیکاری قشر وسیع از جوانان، عدم پیشرفت در مذاکرات صلح، دور ساختن احزاب و چهره های مطرح از محور تصمیم گیری ارگ، فساد گسترده اداری و اخلاقی و چند عنصر دیگر مولفههای شمرده میشوند که عام مردم را به تظاهرات علیه حکومت دل خوشی میسازند. اما اینکه مدیران تظاهرات کیها اند و چه جایگاه در بین مردم دارند سوال جداست.
آیا حزب اسلامی به تنهایی قادر به راه اندازی تظاهرات میلیونی خواهد بود؟ سوال است که به مشکل می توان پاسخ مثبت به آن یافت اگرچه این حزب در راه اندازی تظاهرات تجربه کافی دارد و گسیل صدها و هزاران نفر از اطراف به شهر کابل را سال گذشته هنگام مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری تمرین نموده است.
برای همه آشکار است که رهبری حزب اسلامی بعد از وارد شدن به کابل اشتباهات استراتژیک را مرتکب شد و نتوانست از ذهنیت عام مردم خصوصا فرماندهان و مجاهدین اسبق جهادی، وارثین شهدا و ناراضیان حکومت پسا طالبانی استفاده اعظمی نماید و با چند موضوع گیری سطحی و اظهار نظر کردن در موضوعات پیش پا افتاده و غیر ضروری به جایگاه خویش لطمه بزرگ وارد کرد ولی در کنار آن چند سخنرانی و عملکرد توانست جمعی از مردم را گیرایی داشته باشد اما بسیج روز جمعه خصوصا اینکه وقت بسیار کم به آن باقی مانده کار طاقت فرسایی است.
اگر رهبری حزب اسلامی فعالانه در تفاهم و تماس حضوری با محور های مختلف صرف نظر از دیدگاههای سیاسی آنها، مراجعه کرده خصوصا نهاد های جوانان را در همسویی خویش قرار دهد میتواند از این فرصت استفاده موثر نماید و فراموش نکنیم که رهبران سیاسی امروز با اینکه به آسانی زیر بار یک دیگر نمی روند ولی هنوز هم از قدرت مدیریت افکار عامه و بسیج عمومی برخوردارند و این به رهبری حزب اسلامی تعلق دارد که چطور میتواند اعتماد آنها را جلب و راه تسامح و همدلی را به میان آورد؟ اما اکثریت شهروندان کابل و شهر های بزرگ متوسل شدن تظاهر کننده گان به خشونت و صدمه زدن به دارایی عامه را نفی خواهند کرد و مدیریت چنان تظاهرات درایت فوق العاده را ایجاب مینماید.
Comments are closed.