شهر تاریخی غلغله در مرکز بامیان که در ارتفاعی بین ۱۰۰ الی ۱۵۰ متر بنا شده و نوه چنگیز مغول در آن کشته شد، بازسازی می‌شود.
این شهر تاریخی که از جمله هشت آثار باستانی ثبت شده در بامیان در سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد یونسکو است، بازسازی خواهد شد.
کبیر دادرس رییس مرکز اطلاعات و فرهنگ بامیان روز یکشنبه به رسانه‌ها گفت: مرمت و بازسازی بخش‌هایی از شهر غلغله تا یکسال دیگر به پایان خواهد رسید و گردشگران می‌توانند از این مکان تاریخی بازدید کنند.
رییس مرکز اطلاعات و فرهنگ بامیان از کشف چندین آثار باستانی در شهر غلغله هنگام بازسازی این شهر خبر داد و گفت اشیای ارزشمندی هنگام مرمت شهر غلغله به دست آمد که در معرض دید گردشگران قرار خواهد گرفت.
به گفته رییس اطلاعات و فرهنگ بامیان، ایتالیا هزینه بازسازی شهر غلغله را بر عهده گرفته است.
شهرغلغه که چهار تا پنج هکتار وسعت دارد و بر بالای تپه‌یی سنگی و مخروطی شکل که حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ متر از سطح زمین ارتفاع دارد در مقابل مجسمه‌های تخریب شده بودا قرار گرفته است.
شهر تاریخی غلغله که قدمت آن به قرن ۱۰ و ۱۱ میلادی بر می‌‌گردد، پیش از این به نام‌های شهر بامیان و بالا حصار بامیان نیز یاد می‌شد که از دوره ظهور اسلام تا اوایل قرن هفتم هجری پایتخت برخی حاکمان چون آل شنسب و شاهان غوری بوده است.
این شهر چون در بالای یک تپه مرتفع قرار دارد در گذشته به قلعه دفاعی بامیان معروف بوده است که وسعت آن به اندازه نصف ام‌البلاد یعنی نصف شهر بلخ کنونی بوده است.
به گفته کارشناسان از برج‌ها، دیوارها، علایم و آثار باقی مانده این شهر این طور به نظر می‌رسد که جمعیت آن در اوج رونق و شکوه از چهار هزار نفر بیشتر نبوده و دلیل آن این است که محدوده شهر به همراه تپه الماس گنجایشی اضافه‌تر از آن نداشته است.
پیش از حمله سپاهیان مغول به رهبری چنگیز خان در سال ۶۱۸ هـ ق ( ۱۲۲۱) میلادی به بامیان این شهر که توسط خوارزمشاهیان اداره می‌شد، با خاک یکسان شد.
در مقاومت و ایستاده‌گی حاکم خوارزمشاهی در برابر سپاهیان مغول یکی از نوه‌های چنگیز به نام «ماتکین» توسط یکی از محافظان حاکم خوارزمشاه کشته ‌شد، بعد از این حادثه چنگیز دستور داد برای انتقام خون نوه خود شهر غلغله را با خاک یکسان کنند.
گفته می‌شود زمانی که مغول‌ها بر این منطقه یورش بردند، جنگ خونینی میان آنان و حاکم خوارزمشاهی به وقوع پیوست و از هر گوشه و کناری فریاد گریه، زاری و هلهله بلند شد، شاید به همین دلیل این شهر را غلغله به معنی غوغا و فریاد، نامیده اند.
درباره سیستم آبرسانی این شهر تاریخی هم گفته می‌شود آب مورد نیاز در این شهر با کانال مخفی از دریای حیدرآباد و در فاصله چهار کیلومتری به شهر منتقل می شده که علائم ظاهری آن هنوز دیده می‌شود.
بر اساس گفته تاریخ شناسان زمانی که این شهر در محاصره سپاهیان مغول قرارداشت، دختر سلطان جلال‌الدین، راز این کانال آبرسانی را با یکی از سرداران مغول در میان گذاشت که این افشاگری باعث می‌شود، آب بر ساکنان شهر غلغله بسته شود و با سقوط شهر ساکنان آن نیز قتل عام شوند.
تنها قسمت‌هایی که طی گذشت قرن‌ها هنوز هم در شهر غلغله پا بر جا مانده است، بعضی قسمت‌های ساختمان مسجد جامع شهر است که در قسمت جنوبی تپه قرار دارد و همچنین بخشی از برج دیدبانی شهر و مغاره‌های زیر زمینی است که تاکنون پا بر جا مانده است.
این شهر که در طول سال‌ها جنگ و ناامنی‌ها در افغانستان پایگاه نظامیان بود، توسط مردم حفاری ‌شده و اشیای گرانقیمتی از آن بیرون کشیده شده است.