بخش سی‌ام

در یک تعاون استراتژیکِ دیگر میان امریکا و پاکستان، هنگام محاصرۀ طالبان در شهر کندز (۲۰۰۱م)، دو هواپیمای نیروی هوایی ارتش پاکستان در میدان هواییِ این شهر فرود آمدند و چندین تن از افسران بلندپایۀ پاکستان و تعدادی از فرماندهان طالبان را به آن کشور منتقل کردند.
سایت انترنتی رِلیف‌ویب که مربوط به دفتر هماهنگی کمک‌های سازمان ملل متحد است، در ۲۳ نوامبر ۲۰۰۱م این خیانت را فاش کرد. هم‌چنان شبکۀCNN چند روز قبل از گزارش این سایت انترنتی، گزارش داده بود: «یک فروند هواپیمای نظامی پاکستان در قندهار فرود آمد و عده‌یی از افسران ارتشِ آن کشور را به پاکستان انتقال داد.»
انستیتوت جنگ‌وصلح به تاریخ ۲۳ نوامبر ۲۰۰۱، این نقل‌وانتقالات ارتش پاکستان را درحالی‌که فضای افغانستان در آن‌زمان زیر کنترول نیروی هوایی امریکا بود، نشانۀ هماهنگی سیاسیِ پاکستان و امریکا در قبال طالبان خواند. ۱۲۳
امیر ترکی‌الفیصل رییس استخبارات سابق سعودی در اوایل سال ۲۰۰۱ طی مصاحبه با تلویزیون MBC که قسمت‌هایی از آن در جریدۀ شرق‌الاوسط به چاپ رسید، گفته بود: «در سال ۱۹۹۵م (۱۳۷۴ش) به افغانستان و پاکستان رفتم. در پاکستان نصیرالله بابر وزیر داخلۀ حکومت خانم بی‌نظیر بوتو، برایم گفت: طالبان بچه‌های من‌اند.» ۱۲۴
آقای محسن مخملباف نویسنده و فلم‌ساز ایرانی، این گروه را این‌طور معرفی می‌کند: «طالبان، از دور بنیادگرایانِ خطرناک می‌نمایند؛ اما اگر آنان را با دقت بیشتر ببینید، درخواهید یافت که آن‌ها یتیم‌های گرسنه و چوپان‌بچه‌های قبایلی‌اند که شغل‌شان در پاکستان ظاهراً طلبه‌گی مذهبی بوده، آن‌هم از گرسنه‌گی. اگر اهداف و رفتار آن‌ها را مطالعه کنید، در کل منافع و مصالح سیاسیِ پاکستان را می‌خواهند. یتیم‌هایی که اکثرشان پیاده به پاکستان رفته بودند اما با تویوتاها و پیکپ‌های ساخت کشورهای استعماری غربی و پاکستان، برای تصرف کشورِ خود برگشتند. ۱۲۵
گریس تاگرت یکی از مسوولین یونیکال، پیروزی ملیشه‌های طالب را انکشافی مثبت خواند و از امریکا خواست تا حکومت طالبان را به رسمیت بشناسد.
بارنت روبین کارشناس مشهور امریکایی در ۱۹۹۶م به خبرنگار تایمز گفت: «طالبان کمترین رابطه‌یی با افراط‌گرایان بین‌المللی ندارند، بلکه از آن‌ها بیزار هستند.»
اما دانا روراباکر عضو کانگرس امریکا از ایالت کالیفورنیا، واقع‌بین‌تر از دیگران در سخنرانی ۱۷ سپتمبر ۲۰۰۱ خویش در کانگرس گفت: «حکومت امریکا، خود نقش مهمی در ایجاد طالبان داشت و همین امریکا بود که پاکستان، سعودی و کشورهای خلیج را در تأیید و تقویت سیاسی و مالی طالبان تشویق نمود.»
باکر در همین سخنرانی خویش اضافه کرد: «وقتی طالبان در وضعیت بدی قرار داشتند، آقای کلینتون رییس جمهور امریکا، ایندرفورد و بل ریچاردز را که اولی کارمند بلندپایۀ وزارت خارجه و دومی نمایندۀ امریکا در سازمان ملل بود، موظف ساخت تا اتحاد شمال را تهدید کنند و متقاعد سازند که به کدام اقدامِ هجومی علیه طالبان دست نزنند.» ۱۲۶
جنایت‌بارتر از همه این‌که هنگام ترور شهید احمدشاه مسعود قهرمان ملی و رهبر مقاومت ملی افغانستان، دگروال محمود رییس سازمان آی.اس.آی، در واشنگتن به‌سر می‌برد. در ضمن، میلیون‌ها دالر کمک امریکا به طالبان به عنوان کمک‌های بشردوستانه سرازیر می‌شد و امریکایی‌ها همیشه با طالبان در تماس بودند. و جنایت‌بارتر از آن‌هم این‌که استاد فهمی هویدی در مقاله‌یی که در اخبارالخلیج به تاریخ ۲۵ اکتوبر ۲۰۰۲ به نشر رسیده، از زبان آقای عبدالرسول سیاف رهبر حزب اتحاد اسلامی و عضو جبهۀ متحد می‌نویسد: «هنگامی که در نوامبر ۲۰۰۱ داخل کابل شدیم، می‌خواستیم عده‌یی از فرماندهان طالبان را تعقیب، خلع سلاح و محاکمه کنیم، زیرا جنایتکارانی بودند که باید مجازات می‌شدند. در این مورد با مسایل شگفت‌انگیزی مواجه شدیم و آن این‌که فرماندهان بزرگ امریکایی برای ما گفتند که آن‌ها از جملۀ دوستان ما هستند. حتا بعدها سفیر امریکا در ولایت میدان وردک در عروسی پسر یکی از این فرماندهان اشتراک کرد.»
موضوع جالب دیگر این‌که: یکی از کارمندان استخبارات انگلیس در لندن نزد سفیر افغانستان می‌آید و یادداشت تعدادی از فرماندهان طالبان را می‌دهد تا امنیت آن‌ها در افغانستان تأمین شود.‌ این فرمانده طالب هنوز هم در کابل مصون است.
هم‌چنین در اوراقی که از سوی هواپیماهای امریکایی و انگلیسی در قندهار و ارزگان قبل از سقوط طالبان انداخته شده بود، به زبان انگلیسی و پشتو این جمله نوشته شده بود: «زمونژ تر نظر لاندی یی!» یعنی ما از فعالیت و حرکات تو (ملاعمر) اطلاع داریم، به تو آسیب نمی‌رسانیم. ۱۲۷ به همین سبب مطبوعات ایران، جنگ امریکا علیه طالبان را، یک جنگ فلمی و «رامبویی» می‌خواندند.
از این قبیل، هزاران سند معتبرِ دیگر وجود دارد که همه‌گی نشان می‌دهد گروه طالبان یک گروه اجیرشده و وابسته به بیگانه‌ها بوده، هیچ دوستی و دلسوزی‌یی نسبت به وطن و مردمِ آن نداشته و قتل و کشتارِ مسلمانان ولو در حال عبادت در مساجد، از مصروفیت‌های عادیِ آن‌ها به شمار می‌رود.
آقای داکتر داوود مرادیان استاد دانشگاه امریکایی کابل، به تاریخ ۱۶ قوس ۱۳۹۱ در طلوع‌نیوز در رابطه با حمایت طالبانِ نکتایی‌دار همانند فاروق وردک وزیر معارف از طالبان لنگی‌دار می‌گوید: وردک در بیانیۀ سال ۲۰۱۱م خویش از طالبان دفاع کرده گفت: «طالبان در مکتب‌سوزی دست ندارند،‌ مکاتب به نام طالبان از سوی کسان دیگری سوختانده می‌شود.»
مرادیان می‌گوید: «این اظهارات در حالی صورت می‌گیرد که به گزارش خود وزارت معارف، حدود پنج‌صد مکتب در مناطق پشتون‌نشین یعنی زیست‌بوم طالبان، بسته است و بیش از سه‌هزار حمله و تهدید از سوی آن‌ها بالای مکاتب صورت گرفته است. بهتر آن است که آقای فاروق وردک به‌جای وزیر معارف دولت آقای کرزی، عضو شورای کویتۀ طالبان باشد.» ۱۲۸