مقامات در کمیسیون مستقل انتخابات اعلام کرده‌اند که هنوز در بخش‌هایی از ولایت‌های ناامن، مراکز ثبت‌نام گشایش نیافته‌اند. در برخی از ولایات نیز مواد ثبت‌نام کارت‌های رای‌دهی، از راه هواه منتقل شده است که خود نشان می‌دهد هیچ ضمانتی برای تطبیق این پروسه وجود ندارد. این در حالی است که از پنجم جوزای سال جاری، برنامۀ ثبت‌نام رای‌دهنده‌گان آغاز شده است.
ناامنی‌های کنونی، یگانه عاملِ عدم توزیع درستِ کارت‌های رای‌دهی نیست؛ بل‌که این وضعیت از گذشته ادامه داشته است. چنان‌که در انتخابات‌های قبلی، به صورت بسیار ناقص کارت‌های رای‌دهی توزیع شده بودند؛ در جاهایی مردم اصلاً کارت نگرفته بودند و در جاهایی هم هر فرد، دو و یا سه کارت رای‌دهی به دست آورده بود. به این معنا که هیچ میکانیسمی برای جلوگیری از توزیع چندبارۀ کارت رای‌دهی برای یک فرد وجود نداشته است.
اکنون دیده می‌شود که توزیع کارت‌های رای‌دهی، مثل گذشته آغاز شده است؛ به‌رغم این‌که هنوز مشکلات قبلی پابرجاست، اما هیچ‌یک از افراد مسوول در این‌باره ابراز نظر نمی‌کنند.
یکی دیگر از این چالش‌ها، وجود کارت‌های تقلبی بود که در انتخابات سال ۱۳۸۸، رسانه‌ها استفاده‌های میلیونی آن را نمایش دادند. هنوز هیچ نشانه‌یی مبنی بر روشن شدنِ سرنوشت آن کارت‌های تقلبی دیده نشده و هیچ تضمینی وجود ندارد که بار دیگر آن کارت‌ها استفاده نشوند.
چه بسا ممکن است که همان‌هایی که کارت‌های تقلبی دورِ قبل را تهیه کرده بودند، بار دیگر انبوهی از آن کارت‌ها را تولید کنند و در ایام انتخابات، آن را به کار ببرند. بی‌دلیل نیست وقتی استفاده از آرای تقلبی در انتخابات قبلی پی‌گیری شد، همه‌اش در مناطقی به‌دست آمد که در آن‌جا به دلیل ناامنی، هیچ کارت رای‌دهی توزیع نشده بود و یا هم هیچ انتخاباتی برگزار.
اکنون هم ظنِ آن می‌رود که دوباره در همین ولایات که کمیسیون انتخابات از عدم تطبیق برنامۀ توزیع کارت‌های رای‌دهی به دلیل ناامنی خبر داده، در هنگام انتخابات از کارت‌های تقلبی استفاده شود.
نکتۀ دیگری که حاکی از عدم برگزاری یک انتخابات شفاف است، تعیین افراد کمیتۀ گزینش می‌باشد. کمیتۀ گزینش، حدود ۲۷ تن را به رییس جمهوری معرفی کرده است تا رییس جمهور از میان آن‌ها، کمشنرهای کمیسیون مستقل انتخابات و شاید هم رییس آن کمیسیون را برگزیند.
فهرست نام‌های این افراد که در شبکه‌های اجتماعی به نشر رسیده، ‌برخی از افراد و چهره‌ها را نشان می‌دهد که نه تنها افراد مستقل و صاحب نام‌ونشان نیستند، بل بسا از آن‌ها اشخاص بی‌تجربه و حتا کم‌سواد اند که هیچ ضمانتی مبنی بر کار دقیق و درست از ناحیۀ آن‌ها وجود ندارد. برخی از آن‌ها حتا کسانی اند که قبلاً از وظایف‌شان به جرم فساد مالی سبک‌دوش شده اند.
بنا بر تجربه‌یی که از کارکرد حکومت کنونی وجود دارد، تردیدی نیست که تمام این افراد کسانی اند که بر بنیاد رابطه‌های شخصی، گروهی، حزبی و قومی ‌از سوی کمیتۀ گزینش به رییس جمهور معرفی شده اند. زیرا اگر قرار می‌بود که رهبری کمیسیون مستقل انتخابات را افراد باتجربه و خیرخواه به دوش می‌گرفتند، حتماً میکانیسم درست‌تر و امن‌تری در نظر ‌گرفته می‌شد. بنابراین، گمانه آن است که از میان این ۲۷ نفر، همان افرادی انتخاب خواهند شد که مطیعِ جناب رییس‌جمهور اند و اوامرِ آقای کرزی و همراهانش را در جریان انتخابات، مو به مو عملی می‌سازند.
حتا برخی از گزارش‌ها می‌رسانند که افراد ثبت نام شده در کمیتۀ گزینش، بیش از ۲۰۰ نفر بوده اند و در این میان نام افرادی نیز به چشم می‌خورد که صاحب نام و نشانِ نیک و کارنامۀ پرافتخار در پروسه‌های ملی بوده اند، اما در فهرست منتشر شده نام هیچ یک از این افراد دیده نمی‌شود. به هر حال، این گزارش‌ها را تا کنون کدام منبع معتبری تأیید نکرده است، دیده شود که چنین چیزی وجود داشته است یا خیر؟
این تحلیل به این معنا هم نیست که رهبری کنونی کمیسیون مستقل انتخابات، کارش عالی بوده و نباید جایگزین داشته باشد؛ بل به این معناست که حکومت عمداً و عملاً در پی پیدا کردنِ افراد صادق و درستکار در پروسه‌های ملی از جمله پروسۀ انتخابات نیست؛ چون قصد برگزاری یک انتخابات شفاف را ندارد. برگزاری انتخابات شفاف به معنای شکست حکومت آقای کرزی است. در یک پروسۀ شفاف، هیچ‌گاه افراد مورد نظر تیم کنونی ارگ ریاست جمهوری به قدرت نخواهند رسید. به همین دلیل است که ما هیچ نشانه‌یی مبنی بر برگزاری یک انتخاباتِ سالم و شفاف را شاهد نیستیم. افزایش روزافزون ناامنی، نداشتن یک میکانیسم سراسری و دقیق برای توزیع کارت‌های انتخابات، معلق ماندنِ سرنوشت میلیون‌ها کارت تقلبی و سعی و تلاش برای به‌دست گرفتن رهبری کمیسیون مستقل انتخابات، همه از نشانه‌هایی استند که خواب‌های خوشِ آقای رییس جمهور برای انتخابات را محقق می‌سازند.