بی.بی.سی گزارش داده است که نیروهای بریتانیایی برای جنگ با طالبان، دوباره به ولسوالی سنگینِ ولایت هلمند بازگشته‌اند.
به نظر می‌رسد که نشر این خبر، ماه‌ها بعد از بازگشتِ مجددِ نیروهای بریتانیایی به هلمند صورت گرفته است.
بازگشت پنهانیِ نیروهای بریتانیایی به هلمند برای جنگ با طالبان، پرسش‌های زیادی را می‌تواند در پی داشته باشد.
نظامیان بریتانیایی سه سال پس از ترک ولسوالی سنگین ولایت هلمند، برای جنگ با طالبان به این منطقه بازگشته‎اند؛ اما معلوم نیست که این بازگشت در شرایطی که سخن از خروج نیروهای خارجی از افغانستان می‌رود، چه پیامی را می‌تواند برای مردمِ ما در بر داشته باشد.
بر بنیاد گزارش بی.بی.سی، وزارت دفاع بریتانیا تأیید کرده که به درخواست ارتش افغانستان، حدود ۸۰ سرباز بریتانیایی در عملیات هشت‌روزه علیه طالبان شرکت کرده‌اند و حضور این نیروها، به منظور فراهم کردنِ چتر کمکی در عملیاتی به رهبری نیروهای ارتش افغانستان بوده است. اما در این گزارش به گونۀ واضح گفته نشده که اصل بازگشت سربازان بریتانیایی به سنگین نیز بر اساس درخواست دولت افغانستان بوده یا خیر، و چه تعداد نیروی بریتانیایی به هلمند بازگشته است.
با وصف این‌که روزنامۀ سندی‌تایمز نوشته که به‌دلیل این‌که تهدیدها علیه نیروهای بریتانیایی در منطقۀ سنگین بالا بوده، به درخواست وزارت دفاع بریتانیا، پخش خبر شرکت نظامیان این کشور، تا پایان جنگ به تأخیر انداخته می‌شود؛ اما به نظر می‌رسد که دلایل دیگری نیز می‌تواند سبب این برگشتِ خاموشانۀ نیروهای بریتانیایی به هلمند بوده باشد.
زیرا نیروهای بریتانیایی زمانی به هلمند باز می‌گردند که گفته می‌شود تلاش‌های بریتانیا و پاکستان برای واگذاری شماری از ولایت‌های جنوب و شرق به طالبان به‌شدت ادامه دارد. این طرح هم‌زمان با باز شدن دفتر امارت طالبان در دوحه، رسماً از جانب پاکستان به دولت افغانستان پیشنهاد شد که با واکنش‌های سختی در افغانستان مواجه گشت.
بنابرین، به نظر می‌رسد که نیروهای بریتانیایی، بیشتر روی اهداف سیاسی به هلمند بازگشته‌اند تا اهدافِ نظامی و جنگ با طالبان.
سه سال پیش که نیروهای بریتانیایی در هلمند به خصوص ولسوالی سنگین حضور داشتند، اتهام‌های زیادی بر آنان وارد شده بود؛ از جمله این‌که این نیروها به نحوی با طالبان همکاری دارند و هم‌چنان یک آموزشگاه نظامی را برای طالبان ساخته‌اند که در پیوند با این اتهامات، رییس‌جمهور کرزی دو دیپلمات بریتانیایی را از افغانستان اخراج کرد.
هم چنان مردم افغانستان به سیاست‌مداران بریتانیایی، اعتماد لازم را ندارند. شاید بخش قابل توجهی از این بی‌اعتمادی، ناشی از پیشینۀ روابط سنتی افغانستان و بریتانیا باشد، ولی مطمیناً بخش دیگر آن‌هم معلولِ بازی‌های پیدا و پنهانِ انگلیس‌ها در افغانستان است.
هرچند بریتانیایی‌ها بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰، بیش از یک‌صد سربازشان را در افغانستان از دست داده‌اند؛ اما امروز آن‌ها نامطمین‌ترین نیروی خارجی برای مردم افغانستان محسوب می‌شوند و بر صداقتِ آن‌ها در سیاست‌های‌شان همواره شک وجود دارد.
با این‌همه، این پرسش مطرح است که بازگشت نیروهای بریتانیایی روی کدام دلایل می‌تواند قابل قبول باشد و نیز این انتقاد متوجه حکومت افغانستان است که هم‌زمان با آن‌که از پایانِ پروسۀ انتقال نظامی خبر داده می‌شود و باید تا چند ماه دیگر نیروهای خارجی افغانستان را ترک کنند؛ دیده می‌شود که نیروهای بریتانیایی یک بازگشت پنهانی به مناطق زیر کنترل‌شان در هلمند داشته‌اند.
در چنین وضعی، چه‌گونه باور کنیم که پروسۀ انتقال، یک پروسۀ جدی و صادقانه است و نیروهای خارجی افغانستان را ترک می‌گویند؟… از جانب دیگر، حضور مجدد نیروهای انگلیسی در ولسوالی سنگین، نشان می‌دهد که نیروهای امنیتی و نظامی ما، بدون دخالت نیروهای خارجی، نمی‌توانند کاری را از پیش ببرند و این نتیجه در چنین فرصتی، مردم افغانستان را نسبت به آینده ناامید می‌سازد.