دبیرخانۀ کمیسیون مستقل انتخابات به نقل از وزارت داخله گفته است که پولیس کشور از تأمین امنیتِ ۲۶۰ مرکز رای‌دهی، عاجز است و این مراکز که در ۱۶ ولایت موقعیت دارند، در روز رای‌دهی به روی رای‌دهنده‌گان بسته خواهند ماند.
جالب این‌جاست که این ابراز عجز از زبان مقامات وزارت داخله پس از فرستادن جدول امنیتی مراکز رای‌دهی به کمیسیون انتخابات، بیان شده است. این حقیقت پس از آن روشن می‌شود که چندی پیش وزارت داخلۀ کشور از تأمین امنیتِ کاملِ مراکز رای‌دهی در سراسر کشور خبر داده بود.
اما به نظر نمی‌رسد که همۀ حقیقت آن باشد که از زبان مقامات کمیسیون انتخابات و وزارت داخله بیان می‌شود. به تجربه روشن است که ناامنی یکی از چالش‌های بزرگِ فراراه انتخابات است و این ناامنی فراتر از آن‌چه است که مقامات حکومتی می‌نمایانند. به این معنا که تنها ۲۶۰ مرکز رای‌دهی در روز انتخابات بسته نمی‌ماند، بل‌که شمار این مراکز بیشتر خواهد بود. چنان‌که در حال حاضر مراکز توزیع کارت‌های رای‌دهی، با چنین معضلی مواجه‌اند.
وقتی توزیع کارت‌های رای‌دهی با مشکل ناامنی مواجه باشد و نتوان پروسۀ توزیع سراسری کارت‌های رای‌دهی را تطبیق کرد، بدیهی است که شمار رای دهنده‌گان هنگام رای‌دهی به مراتب کمتر از آن خواهد بود که پیش‌بینی می‌شود.
برخی از گزارش‌های شفاهیِ شاهدان در پولیس و ارتش می‌رسانند که پولیس کشور عملاً از تأمین امنیت عاجز است. به گونه‌یی که وقتی برخی از مناطق ناامن به وسیلۀ ارتش از تصرف طالبان خارج شده و به پولیس ملی تسلیم داده می‌شود؛ ظرف چند روز دوباره به دست طالبان می‌افتـد. این مساله گواه آن است که پولیس به هیچ‌وجه نخواهد توانست امنیتِ انتخابات را در موقعِ آن تأمین کند.
زیرا از یک‌طرف بی‌ثباتی اوضاع امنیتی ـ همان‌طور که در بسیاری از کشورها در ایام انتخابات مشاهده می‌شود ـ در روزهای انتخابات، یک امر طبیعی است و سطح امنیت کشور نسبتاً کاهش می‌یابد. اما از سوی دیگر، نیروی بالفعل و بالقوۀ تروریسم و طالب نیز بیش از پیش فعال می‌شود. به این معنا که شرایط امنیتی انتخابات، کاملاً متفاوت از آن چه است که امروز ما آن را به چشمِ سر مشاهده می‌کنیم. با توجه به شرایط سیاسی کشور، در ایام انتخابات حتا نیروهای سه‌گانۀ امنیتی نیز درگیرِ مسایل انتخاباتی و سیاسی می‌شوند که وظیفۀ اصلی‌شان در گامِ دوم مطرح می‌گردد. از سوی دیگر، معلوم است که طالبان و نیز کشورهای همسایه، برای سبوتاژ پروسۀ انتخابات آماده‌گی‌های لازم را گرفته‌اند و در موقع آن، با فشار بیش از پیش سعی خواهند کرد تا این پروسه ناکام بماند.
وقتی در حالت ثبات، یعنی ماه‌ها پیش از انتخابات، حکومت از عجز در تأمین امنیت انتخابات گپ می‌زند، بدیهی است که در ایام انتخابات میدان را کاملاً برای بی‌نظمی ‌و فعالیتِ گروه‌های طالب، خالی می‌دارد.
چنین وضعی می‌تواند بیانگر دو نکته باشد. یکی این‌که حکومت واقعاً ناتوان است و نمی‌تواند از عهدۀ برگزاری انتخابات به‌در آید که در این صورت حکومت باید صادق باشد و این‌گونه گاهی از قوت و گاهی از ضعف حرف نزند. اما نکتۀ دوم آن است که حکومت خود نیز در پی سبوتاژ انتخابات است تا فضا برای تطبیق برنامه‌های گروهی آقای کرزی مساعد شود.
دست‌کم در زمانی که فقط چند ماه معدود به انتخابات باقی مانده، توقع آن است که اگر حکومت نیتی برای مصادرۀ انتخابات ندارد، با مردم صادق باشد و این‌گونه به صورت متناقض از موضعِ ضعف و قدرت حرف نزند که این خود به معنای خاک زدن به چشم مردم است.