کارگردان‌های حاضر در سینمای ‌هالیوود برای رسیدن به اعتبار نیاز دارند تا مسیری طولانی را پشت سر بگذارند؛ مسیری که هر قدم اشتباه در آن مساوی با اتمام دوران کاری آن‌هاست. بودند بسیاری از کارگردان‌های مطرح که بعد از ساخت یک یا دو فلم ضعیف، از سوی کمپانی‌های تولید‌کننده کنار گذاشته شده و راهی تلویزیون شدند.
با این حال، دسته‌یی از کارگردان‌ها که وارد تلویزیون شده‌اند، با خواست خود این کار را انجام داده و در اکثر مواقع نتیجه مثبتی نیز کسب کرده‌اند. از جمله دلایل اصلی اتخاذ این تصمیم، می‌توان به نبود موقعیت مناسب برای پیاده‌سازی ایده‌ها یا رسیدن به بن‌بست خلاقیت اشاره کرد. مواردی که در نهایت باعث شده‌اند تا شاهد ساخت سریال‌هایی از سوی بهترین کارگردان‌های تاریخ سینمای جهان باشیم؛ کارگردان‌هایی که شاید هیچ وقت به تلویزیون بازنگردند.

سلطان ترس در جعبه جادویی
بعد از یک دهه کارگردانی در بالاترین سطح ممکن، آلفرد هیچکاک به یک‌باره تصمیم گرفت مجموعه تلویزیونی با نام آلفرد هیچکاک تقدیم می‌کند را تولید کند. این مجموعه تلویزیونی که از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۵ پخش شد، مجموعه‌یی از داستان‌های کوتاه را روایت می‌کرد که قابلیت تبدیل شدن به فلم سینمایی را نداشتند.
در آن زمان با توجه به قالب ساختاری سریال‌های تلویزیونی، هیچکاک موفق به پیاده‌سازی تمامی ‌ایده‌های خود نشد. این در حالی بود که بسیاری از داستان‌ها که هر کدام تبدیل به یک قسمت سریال شدند، با وجود این‌که در ژانر ترس‌ناک قرار داشتند، از بودجه ساخت بسیار پایینی برخوردار بودند. نکته قابل توجه این است که هیچکاک برای ساخت این مجموعه تلویزیونی، از تیمی ‌استفاده کرد که تجربه آن‌چنانی نداشته و به هیچ‌وجه با کارگردانی مطرحی هم‌چون او کار نکرده بودند.
در ابتدای دهه ۶۰ میلادی، زمانی که هیچکاک برای فراهم کردن بودجه فلم روانی با مشکل مواجه شد، بار دیگر سراغ تیم تلویزیونی خود رفته و فلم را با کمک آن‌ها ساخت. همین موضوع در نهایت به ساخت یکی از بهترین فلم‌های تاریخ و کارنامه هیچکاک منتهی شد؛ فلمی ‌که تنها با بودجه سریال‌های تلویزیونی آن‌زمان به مرحله تولید وارد شد.
_____________________________

پیش‌زمینه‌یی به نام سریال
دیوید لینچ یکی از کارگردان‌هایی است که با آثار سینمایی خاصش در طول سال‌های گذشته به محبوبیت بالایی دست پیدا کرده است. بعد از کارگردانی مرد فیلی که در تعدادی از شاخه‌های مختلف اسکار نامزد دریافت جایزه شده بود، لینچ آثار دیگری هم‌چون تل شنی و مخمل آبی را نیز کارگردانی کرد که هر کدام در سبک‌های کالت کلاسیک و نوآر قرار گرفته و زوایای جدیدی از کار او را به نمایش درآوردند.
هر چند لینچ در این بازه زمانی از محبوبیت بالایی برخوردار بود، اما به یک‌باره تصمیم گرفت به تلویزیون باز گردد. در ادامه لینچ سریال تلویزیونی به نام «تویین پیکز» را در سال ۱۹۹۰ تولید کرد؛ سریالی که به خوبی مورد توجه مخاطب‌ها قرار گرفته و در ادامه شرایط را برای ساخت فلم سینمایی بر اساس همین سریال مهیا کرد.
در سال ۱۹۹۲ لینچ فیلم سینمایی از روی این سریال را با عنوان «آتش ما من قدم بزن» را کارگردانی کرد. فیلمی‌که به عنوان پیش‌زمینه داستانی سریال توانست در زمینه فروش و البته از لحاظ کیفی عمل‌کرد مناسبی را به نمایش درآورد. لینچ بعد از ساخت سریال ذکر شده به تلویزیون بازنگشت. نکته قابل توجه این است که در طول چند سال گذشته شایعاتی به وجود آمده که دیوید لینچ برای ساخت سریالی بر اساس یکی از فلم‌هایش به تلویزیون باز می‌گردد.
_____________________________

زنده‌گی در میان گنگسترها
مارتین اسکورسیزی را بسیاری با ساخته‌هایش در ژانر گنگستری می‌شناسند. او که بخش عمده‌یی از محبوبیت خود را مدیون تولید فلم‌های این‌چنینی است، چند سال پیش تصمیم گرفت اولین سریال تلویزیونی با همین مضمون را تهیه و کارگردانی کند.
اسکورسیزی شخصاً قسمت اول سریال بردواک امپایر را کارگردانی کرده و حتا در سال ۲۰۱۱ میلادی جایزه بهترین کارگردانی مراسم امی‌ (معتبر‌ترین جایزه مخصوص به تلویزیون) را کسب کرد. هر چند ساخت بردواک امپایر با بازی استیو بوسکمی ‌هم‌چنان ادامه دارد، اما اسکورسیزی دیگر قسمتی از آن را کارگردانی نکرده و تنها به عنوان تهیه‌کننده در مراحل تولیدش حضور دارد.

نکته قابل توجه این است که مارتین اسکورسیزی سال‌ها پیش یکی از قسمت‌های سریال استیون اسپیلبرگ با نام داستان‌های شگفت‌انگیز را کارگردانی کرده بود. چندی پیش خبری منتشر شد که طی آن میرامکس و شخص اسکورسیزی اعلام کردند سریال دار‌و‌دسته‌های نیویارکی را برای سال ۲۰۱۴ میلادی آماده می‌کنند.
این سریال بر اساس فلمی ‌با همین نام تهیه می‌شود که در سال ۲۰۰۲ میلادی توسط اسکورسیزی کارگردانی شده و در ادامه نامزد دریافت جایزه اسکار برای بهترین فیلم نیز شد. هنوز مشخص نشده که لئوناردو دی‌کاپریو و دنیل دی لوییس به عنوان بازیگر‌های فلم در این سریال حضور دارند یا خیر.
_____________________________

بازگشت جلوه‌های ویژه
مایکل مان یکی از کارگردان‌هایی بود که به شکل جدی از جلوه‌های ویژه کمپیوتری در ساخته‌های خود استفاده کرد. مان چند سال پیش تصمیم گرفت تا سریال تلویزیونی با جلوه‌های مخصوص به سینما را تولید کند. سریالی که با نام شانس در سال ۲۰۱۱ میلادی توسط HBO پخش شد. مایکل مان در ابتدای کار با سازنده اصلی NYPD Blue شروع به همکاری کرد، اما بعد از اتمام فصل اول، نتوانست نظر مسوولین شبکه برای ادامه سریال را جلب کند. شانس که در ژانر پولیسی قرار داشت، هرچند در زمینه کیفی عمل‌کرد بسیار خوبی داشت، اما موفق به جذب مخاطب نشد.
نکته قابل توجه این است که شانس، زمانی کنسل شد که طی حادثه‌یی یک اسب مسابقه در زمان فلم‌برداری جان خود را از دست داد. در ادامه نیز گروه‌های حمایت از حقوق حیوانات با اعمال فشار‌های مختلف، خواستار توقف ساخت سریال شدند. بعد از مشکلات به وجود آمده در طول ساخت شانس، به یک‌باره پرونده فلم‌سازی مان متوقف شد. با این وجود، سال آینده میلادی جدید‌ترین فلم مایکل مان با نام سایبر به صورت جهانی اکران می‌شود. مایکل مان در طول چند سال گذشته با توجه به مشکلاتی که برایش پیش آمد، فلم سینمایی بزرگی را کارگردانی نکرد.
_____________________________

صندوقچه‌یی از افتخارات
رابرت آلتمن یکی از معدود کارگردان‌هایی است که کار خود را با تلویزیون شروع کرده و در ادامه بعد از کسب اعتبار در سینما، بار دیگر به جعبه جادویی بازگشت. جالب است بدانید که در مجموعه فعالیت‌های او به عنوان کارگردان تلویزیونی، ساخت دو قسمت از مجموعه آلفرد هیچکاک تقدیم می‌کند نیز دیده می‌شود.
بعد از حضور در برنامه‌های مختلف در نهایت آلتمن با ساخت Mash در سال ۱۹۷۰ میلادی توانست به عنوان یکی از کارگردان‌های معتبر ‌هالیوود شناخته شود. آلتمن در ابتدای دهه ۸۰ میلادی توضیح داده که از لحاظ خلاقیت دچار مشکل شده و در ادامه تصمیم گرفته تا به تلویزیون بازگشته و مشکل خود را برطرف کند. در همین دهه، رابرت آلتمن با ساخت سریال تنر ۸۸ که توسط شبکه پرطرف‌دار HBO پخش شد، بار دیگر توانست به موفقیت دست پیدا کند.
فلم‌نامه تنر ۸۸ توسط گری ترودیو به رشته تحریر درآمده و با روایت داستانی سیاسی به محبوبیت بالایی دست پیدا کرد. این مینی سری در ۱۱ قسمت پخش شده و به نوعی شروع‌کننده سبک خاصی در فلم‌برداری بود که ساختار مستندگونه را در کنار داستانی غیرواقعی قرار می‌داد. نکته قابل توجه در رابطه با رابرت آلتمن این است که وی با وجود ۵ بار نامزدی برای دریافت اسکار بهترین کارگردان، هیچ‌گاه موفق به دریافت این جایزه معتبر نشد.

منبع: برترین‌ها