دومین سالروز شهادت استاد ربانی هم سپری شــد؛ اما هیچ خبری از بررسی پرونده شهادتِ او نیست.
اگرچه به هیچ پرونده‌یی‌ در طول مأموریتِ ۱۲ساله آقای کرزی ـ به‌خصوص پرونده‌هایی که شامل قتل‌های زنجیره‌یی شخصیت‌های ملی کشور می‌شوند ـ توجه و رسیده‌گی نشده؛ اما پرونده استاد ربانی از یک استثنا برخوردار است. زیرا بیمِ آن می‌رود که پرونده شهادت استاد، مشابهِ پرونده قتل بی‌نظیر بوتو در پاکستان باشد.
چنان‌که دو سال پیش شهادت استاد ربانی رهبر معنوی جهاد و مقاومت و رییس‌جمهور پیشین افغانستان، در یک وضعیتِ بسیار پیچیده و در یک حرکتِ کاملاً مبهم و پرسش‌برانگیر اتفاق افتاد و به نظر می‌رسد پرسش‌های بی‌شماری که در این باره وجود دارد، به نحوی تعقیب و بررسیِ پرونده را دشوار ساخته است.
با این‌هـم انتظار می‌رفت که آقای کرزی در سخنرانی‌اش در محفل یادبود از شهادت استاد ربانی، از یافته‌های جدیدی در این باره خبر بدهد؛ اما دیده شد که جناب رییس‌جمهور به چند سخنِ فرمایشی و یکی دو تعریف از استاد فقید، بسنده کرد.
بنابراین به نظر می‌رسد که آقای کرزی رسالتش را در این زمینه پایان‌یافته قلمداد کرده و فکر می‌کند که به‌سان هر پرونده دیگر، این قضیه نیز به تاق نسیان گذاشته شده است.
اما باید یادآوری کرد که آقای کرزی به عنوان فرد اولِ مسوول در این پرونده شناخته می‌شود و با پرسش‌های زیادی روبه‌رو است. زیرا بر همه‌گان معلوم است که استاد شهید فقط بر اساسِ اصرار و هدایت آقای کرزی، با آن تروریست دیدار ‌کرد و تا کنون آقای کرزی در این مورد هیچ توضیحی نداده است که چه‌گونه و با کدام اطمینان استاد شهید را ترغیب کرده که با قاتلش دیدار کند.
این پرسش نیز بی‌پاسخ است که عاملان و مارهای درون‌آستینی که ظاهراً سبب شدند آقای کرزی اغفال گردد، کی‌ها بودند و چرا با آن‌ها برخورد صورت نگرفته است.
پرسش دیگر این است که چه‌گونه آقای معصوم استانکزی معاون شورای عالی صلح، آن تروریست را مشایعت کرده و چه‌گونه این فرد انتحاری، عمامه پُر از مواد انفجاری را به‌دست آورده و چرا تا کنون کسی به معصوم استانکزی نگفته است که بالای چشمان شما جناب، ابرو تشریف دارد؟
آقای کرزی باید بداند که اگر امروز صلاح‌الدین ربانی پسر استاد شهید دوشادوشِ وی در سمت ریاست شورای عالی صلح به راه پدر ادامه می‌دهد، به معنای آن نیست که همه چیز ختم شده، و یا هم وقتی هم‌سنگران و یارانِ استاد شهید که امروز در کرسی‌های بلند حکومتی تکیه زده‌اند، پرونده شهادت استاد را جدی نمی‌گیرند، افکار عمومی نیز از این قضیه بی‌اعتنا می‌گذرند.
زیرا مردم پرسش‌های درشتی در این‌باره دارند و از هم‌سنگران و وارثان استاد شهید به‌شدت انتقاد می‌کنند که چرا چشم‌های‌شان را بر روی حقایق بسته‌اند.
دو سال پس از شهادت استاد ربانی هنوز هم به نظر می‌رسد که در ترغیب استاد برای دیدار با آن تروریست، خدعه بزرگی از جانب افراد مورد اعتمادِ او صورت گرفته است و روزی تاریخ آن را افشا خواهد نمود.
هم‌چنان قتل زنجیره‌یی سران و چهره‌های بانفوذی که مربوط به جریان مقاومت در برابر پاکستان و طالبان بودند، به‌شدت این گمان را مطرح می‌سازد که این ترورها از جانب حلقه‌هایی در داخل سامان داده می‌شوند.
نگرانی آقای صلاح‌الدین ربانی، دیروز در دومین سالروز شهادت استاد فقید نیز گویای همین نکته بود؛ اگرچه بارها این مسأله در روزنامه ماندگار مطرح شده است.
از این رو به نظر نمی‌رسد که حکومت آقای کرزی و حتا حکومت بعد از وی، جرأت به خرچ دهد و پرونده شهادت استاد ربانی را مورد بررسی قرار دهد.
خواسته و تأکید ما این است که پرونده ترور استاد ربانی، باید از سوی سازمان‌های باصلاحیت در بیرون از کشور و در سطح بین‌الملل به بررسی گرفته شود و همه چهره‌های مظنون در این این توطیه، شناسایی شده و مجرمان به جزای اعمال‌شان برسند‌.