تابلوی «پرنسس زیبا» اثر لئوناردو داوینچی، اخیراً موضوع بحث برخی از متخصصان آثار هنری شده است.
در مورد تابلوی «مونالیزا» بیش از هر اثر هنری دیگری قلم‌فرسایی شده، بیش از هر اثر هنری دیگری از آن دیدن شده و بیش از هر اثر هنری دیگری از آن برای کشیدن تابلوهایی کمیک استفاده شده است. با این همه، متخصصان نقاشی معتقد هستند لبخند مرموز سوژه این تابلو، فقط مختص این نقاشی نیست.
تابلوی «پرنسس زیبا» که پیشتر از نقاشی معروف داوینچی کشیده شده نیز لبخند مرموزی را نشان می‌دهد که با تغییر زاویه دید، حالت آن تغییر می‌کند.
به گفته متخصصان داوینچی پیش از آن‌که از تکنیک خود (تغییر حالت چهره نقاشی با تغییر زاویه دید) در معروف‌ترین و مرموزترین اثر خود استفاده کند، در تابلوهای کمتر مشهور خود آن را به کار برده بود تا ضعف‌هایش را رفع کند.
وقتی از روبه‌رو به تابلوی «پرنسس زیبا» نگاه کنی، گوشه‌های لب‌ها رو به پایین هستند اما با تغییر زاویه، گوشه‌های لب‌ها رو به بالا حرکت می‌کنند و تنها وقتی به‌طور زاویه‌دار به تابلو نگاه کنید، متوجه لبخند سوژه می‌شوید، و این درست شبیه کاری است که داوینچی در تابلوی «مونالیزا» هم انجام داده است.
گفته می‌شود سوژه تابلوی «پرنسس زیبا»ی داوینچی، بیانکا سفورزای ۱۳ ساله دختر لودویکو سوفرزا دوک میلان پیش از ازدواجش با فرمانده ارتش میلان است. این پرنسس چند ماه پس از ازدواج فوت کرد و احتمال می‌رود دلیل مرگ او اختلال‌های بارداری بوده باشد.
الساندرو سورانزو، استاد روان‌شناسی دانشگاه هالام شفیلد که یکی از نویسنده‌گان تحقیق جدیدی درمورد داوینچی است، می‌گوید: «نتیجه آزمایش‌ها نشان می‌دهد که در تابلوی «پرنسس زیبا» تأثیر «توهم شیوه ـ نگاه» وجود دارد. البته جای این پرسش باقی است که آیا داوینچی هنگام کشیدن این تابلو از این تأثیر آگاه بوده یا خیر، چرا که او در تابلوی «مونالیزا» به کمال در این تکنیک می‌رسد.»
مایکل پیکارد، دیگر نویسنده این مقاله که در دانشگاه ساندرلند تدریس می‌کند، افزود: «با توجه به این‌که داوینچی از اوضاع متشنج دربار میلان باخبر بوده، عجیب نیست که خواسته با این تکنیک، ناآرامی ذهنی پرنسس را نشان دهد. او سعی داشته جوانی این دختر و گذارش به زنانه‌گی را در تابلو نشان دهد.»
تابلوی «مونالیزا» ۵۰۰ سال سن دارد و یکی از محبوب‌ترین تابلوهای موزیم لوور پاریس است. این تابلو چهره لیزا ژرداردینی اهل فلورانس را نشان می‌دهد. در موزیم لوور شش‌هزار تابلو به دیوار است، اما ۹۰ درصد مردم برای دیدن این اثر به لوور می‌روند.
سال گذشته، باستان‌شناسان دو اسکلت در منطقه توسکانی ایتالیا پیدا کردند و احتمال می‌دهند یکی از آن‌ها متعلق به لیزا ژرداردینی باشد. مدتی بعد از این کشف نیز، بنیادی در سویس از تابلویی رونمایی کرد که ادعا می‌شد نسخه اولیه تابلوی «مونالیزا» بوده است.
این تابلو که «ایزل‌ورث مونالیزا» نام گرفته، در ژنیو به نمایش عمومی درآمد، اما بعد از مدتی مشخص شد این تابلو حداقل ۱۰ تا ۱۲ سال زودتر از تابلوی اصلی کشیده شده است.

ایندیپندنت / ۲۱ جنوری/ برگردان: حسین عیدی‌زاده
منبع:
www.persianpersia.com/artandculture