احمدرشید نویسنده و روزنامه‌نگار پاکستانی، در تازه‌ترین مقالۀ خود در مورد افغانستان دیدگاه‌های جالبی را مطرح کرده است. به باورِ این روزنامه‌نگار که از دو دهه به این‌سو مسایل افغانستان را بررسی می‌کند، بحث بر سرِ امضای توافق‌نامۀ امنیتی دوجانبه با امریکا، سیاست‌مدارانِ افغانستان را از توجه به مسایلِ مهم‌تر باز داشته است. احمدرشید به این نظر است که امضای توافق‌نامۀ امنیتی آن‌چنان نسبت به مسایل دیگری که امنیت و آیندۀ سیاسی افغانستان را تهدید می‌کنند، از اولویت برخوردار نیست و به همین دلیل، دولت‌مردانِ افغانستان باید بیشتر به این تهدیدها توجه کنند. آقای رشید می‌نوسید: «در حال حاضر، حدود ۸۷هزار سرباز خارجی در افغانستان مستقر هستند. در سال گذشته این رقم ۱۵۰هزار بود، تا بهار آینده شمار آن‌ها به کمتر از ۴۰هزار سرباز خواهد رسید و تا آخرِ ۲۰۱۴ هیچ نیروی رزمیِ خارجی در افغانستان حضور نخواهد داشت. حیاتی‌ترین عامل در ۱۲ماه آینده، انتقال سیاسی در این کشور است و این‌که آیا انتخاباتِ پیش رو نسبتاً آزاد و منصفانه برگزار خواهد شد و در نتیجۀ آن، یک حکومت مشروع به میان خواهد آمد تا مورد قبول بیشتر افغانستانی‌ها باشد؟… وقتی در مورد انتخابات در افغانستان صحبت می‌کنیم، باید بسیار محتاط باشیم؛ آیندۀ ثبات در افغانستان به این انتخابات وابسته است، نه به شدتِ حملات طالبان یا شمار نیروهای امریکایی پس از ۲۰۱۴.»
این روزنامه‌نگار پاکستانی، به صورت آشکار برگزاری انتخاباتِ پیش رو را با اهمیت‌تر از تهدیدهای طالبان و یا حضور سربازان امریکایی در افغانستان می‌داند. این دیدگاه از هر جهت که نگاه شود، دیدگاهی واقع‌بینانه و صایب در مورد وضعیت افغانستان می‌تواند باشد. احمدرشید به‌درستی دریافته که دولت فعلی در نتیجۀ تقلبِ گسترده شکل گرفته و به همین دلیل، مشروعیتِ آن از همان آغاز زیر سوال رفته است. او می‌گوید که اگر تقلب در انتخابات آینده حتاً به اندازۀ نیمی از تقلبِ انجام‌شده در انتخابات پیشین باشد، افغانستان به امنیت و ثبات دست پیدا نمی‌کند. احمدرشید وضعیت بحرانی موجود افغانستان را به انتحابات گذشته مربوط می‌داند و باور دارد که اگر در انتخاباتِ گذشته میزان تقلب چنان در سطح بالا صورت نمی‌گرفت، افغانستان وارد فضای بحرانی فعلی نمی‌شد.
احمدرشید در بخش دیگر مقالۀ خود به نقشِ حامد کرزی رییس‌جمهوری افغانستان در انتخاباتِ پیش رو توجه کرده است. این نویسنده و تحلیل‌گر پاکستانی عقیده دارد که آقای کرزی بدون تردید از یکی از نامزدهای فعلیِ انتخابات حمایت می‌کند و برای این‌که خود و خانواده‌اش را در آینده از اتهام‌های فساد در امان نگه دارد، برای پیـروزی او تلاش خواهد کرد.
این نگرانی البته چیزی نیست که از چشم جامعۀ افغانستان پوشیده باقی مانده باشد. آقای کرزی از آغازِ فعالیت‌ها برای برگزاری انتخابات حمل سال آینده، تلاش‌های محسوسی را برای مدیریت و داشتن نفوذ بر روند انتخابات انجام داد. در این‌که آقای کرزی تلاش داشت که در افغانستان انتخابات برگزار نشود، شکی وجود ندارد. او تمام سعی و تلاشِ خود را برای رسیدن به چنین هدفی انجام داد؛ ولی سرانجام همۀ آن تلاش‌ها به بن‌بست رسید و خلاف میل باطنی خود، او مجبور شد که به گزینۀ برگزاری انتخابات رجوع کند. آیا بلند شدن صدا از قندهار، کابل و هرات در مورد این‌که شرایط افغانستان برای برگزاری انتخابات، مناسب نیست و باید تیم فعلی به دلیل داشتن تجربه یک دورۀ دیگر به کارش ادامه دهد، به گونۀ تصادفی و از روی یک باورِ خودجوش صورت گرفت؟!… نخیر، به هیچ‌وجه این صـداها خودجوش نبودند و آقای کرزی عملاً در پشتِ این سناریو قرار داشت و می‌خواست با راه‌اندازی چنین سروصداهایی، جلو برگزاری انتخابات در کشور را بگیرد. او حالا نیز ـ خلاف آن‌چه که در ظاهر می‌‎گوید ـ به انتخابات به عنوان ابزار پیـروزی خود نگاه می‌کند.
به مهمانی‌هایی که آقای کرزی نامزدهای انتخاباتِ آیندۀ ریاست‌جمهوری را می‌دهد و همان‌گونه به تأکیدهای او بر برگزاری انتخابات شفاف، نگاه نکنید. زبان و نیتِ آقای کرزی با هم موافق نیستند. او یک چیز می‌گوید، ولی در عمل چیزِ دیگری را می‌خواهد انجام دهد. در انتخابات پیشین نیز آقای کرزی چنین وعده‌هایی سپرده بود. او درآن زمان نیز با تأکیدهای فراوان می‌گفت که در افغانستان باید انتخابات شفاف و منصفانه برگزار شود. ولی در عمل چنین نشد و حالا همه می‌دانند که در آن انتخابات چه مسایلی اتفاق افتاد، چه‌گونه تیم‌ها متلاشی شدند، تقلب به چه پیمانه بود و مسایلی از این‌دست که کل روند انتخابات را صدمه زد و حتا به میزان قابل توجهی، مشروعیت آن را خدشه دار کرد. آقای کرزی پس از آن خودش نیز اعتراف کرد که یک رییس‌جمهور زخمی و مجروح است. البته این سخنِ او بیشتر جنبۀ عوام‌فریبانه داشت و صرفاً برای اظهار تظلم بر زبان رانده می‌شد.
انتخابات پیش رو نیز نمی‌تواند از نفوذ آقای کرزی به دور بماند. هرچند او شخصاً در این انتخابات به عنوان نامزد حضور ندارد و نمی‌تواند هم حضور داشته باشد؛ ولی این موضوع به هیچ‌وجه به معنای کم شدنِ علاقۀ وی نسبت به قدرت نیست. آقای کرزی قدرت را دوست دارد و می‌خواهد هم‌چنان مهار آن را در دست داشته باشد. مگر اتفاق‌هایی که پیش از ثبت نامِ نامزدان انتخابات به وقوع پیوست، تصادفی و بدون محاسبه بودند؟!… آقای کرزی از همان لحظات نخست، برنامه‌های خود را مو به مو در مورد انتخابات به اجرا گذاشت و حالا نیز این جریان را ادامه می‌دهد.
احمدرشید در مقالۀ خود به این نکته نیز توجه کرده که در انتخابات پیش رو، به میزان زیادی از نظارت خارجی‌ها به گونۀ عمدی جلوگیری شده است. عدم حضور نماینده‌گان نهادهای بین‌المللی در کمیسیون شکایات انتخاباتی، می‌تواند باور به شفافیتِ انتخابات و بررسیِ پرونده‌های انتخاباتی را کم‌رنگ سازد. در گذشته، حداقل در این کمیسیون نماینده‌گانی از نهادهای بین‌المللی حضور داشتند که تلاش می‌کردند شفافیتِ انتخابات زیاد صدمه نبیند.