با وجود نگرانی در مورد کاهش کمک‌های توسعه‌یی و ملکی به افغانستان، سازمان آلمانی کمک به گرسنه‌گان جهان گفته است که خروج نیروهای ناتو فعالیت‌هایش را به مخاطره نمی‌اندازد. این سازمان به فعالیت‌هایش در افغانستان ادامه می‌دهد.
کلاوس لوهمن، رییس پروژه‌های سازمان کمک به گرسنه‌گان جهان در برابر خبرنگاران در برلین از تصحیح برخی کلیشه‌ها در مورد افغانستان شروع می‌کند. او که از سال ۲۰۰۷ به این سو در کابل کار می‌کند، شرح می‌دهد که افغانستان صرفاً «بمب، برقع، خشونت و جنگ» نیست، بلکه تغییرات مثبت زیادی در این کشور دیده می‌شود.
ماتیاس موگه، رییس برنامه‌های سازمان آلمانی کمک به گرسنه‌گان جهان با تکان دادن سر صحبت‌های همکارش را تایید می‌کند. او می‌گوید هرچند کشت کوکنار در افغانستان افزایش یافته است، اما در ده سال گذشته پیشرفت‌هایی در بخش‌های تهیه آب آشامیدنی، مصونیت غذایی، خدمات صحی و آموزشی وجود داشته است. سازمان غیردولتی کمک غذایی جهان از سال ۱۹۹۲ به این طرف در افغانستان دفتر دارد و تصمیم دارد که فعالیت‌هایش را در این کشور ادامه دهد.
سازمان کمک به گرسنه‌گان جهان روز پنج شنبه (۲۶ جدی/ ۱۶ جنوری) در یک کنفرانس خبری خواستار ادامه کمک‌های توسعه‌یی به افغانستان بعد از خروج نیروهای ناتو در پایان سال جاری شد. به گفته ماتیاس موگه، این سازمان برای سال ۲۰۱۴ و بخشی از ۲۰۱۵ پول در دسترس دارد. با توجه به کاهش شدید کمک‌های توسعه‌یی ایالات متحده امریکا و دیگر کشورها، مسوولان سازمان کمک به گرسنه‌گان جهان نگران اند که مبادا حکومت آلمان نیز کمک‌هایش به افغانستان را کاهش دهد. به گفته آنها، «برای تامین ثبات در افغانستان به تلاش‌ها و منابع بزرگی نیاز است». ماتیاس موگه خواستار تعهد به کمک به افغانستان برای ده سال دیگر است.
«شبح شبکۀ امنیتی»
به گفته موگه، در کنار کمک‌های ملکی نیاز به تلاش‌های حکومت افغانستان است تا سازمان کمک به گرسنه‌گان جهان بتواند به فعالیت‌های خود در این کشور ادامه دهد. پیش از همه او نیازهای بزرگی در بخش‌های تامین حاکمیت قانون و مبارزه با فساد می‌بیند. رییس برنامه‌های این سازمان کمکی می‌گوید که حتی اگر وضعیت امنیتی خطیر هم باشد، بعد از خروج نیروهای بین المللی در فعالیت‌های این سازمان در ابتدا تغییری به وجود نمی‌آید. به گفته او، مهم این است که از سوی نیروهای داخلی افغانستان حمایت شود. او اطمینان می‌دهد که در حال حاضر هیچ خطری متوجه کارمندان این سازمان که در شرق و شمال افغانستان و همچنان کابل کار می کنند، وجود ندارد.
ماتیاس موگه به این باور است که زمینه فعالیت این سازمان امدادی در آینده نیز چنین می‌باشد. دلیل اطمینان او روش کار این سازمان است که به نام «استراتژی پذیرش» یاد می‌شود. براساس این روش، کارمندان این سازمان تطبیق پروژه‌های کمکی را با توافق همه جوانب محلی به شمول سیاستمداران، فرماندهان یا سردسته‌های طالبان به پیش می‌برند. بخش‌های اصلی کار این سازمان را پروژه های آب رسانی، توسعه روستایی و کمک‌های عاجل تشکیل می‌دهد.
با وجود این، کلاوس لوهمن می‌گوید برای آن سازمان‌های غیردولتی که برای بهبودی حقوق زنان کار می‌کنند، تهدیدهای دیگری وجود دارد. همچنان کارمندان زن سازمان کمک به گرسنه‌گان جهان نیز در برخی ولایت ها به ندرت می توانند دفتر را ترک کنند، زیرا با وجود همه بهبودی ها، تهدیدها علیه کارمندان زن موسسات هنوز زیاد است.
سازمان کمک به گرسنه‌گان جهان با چشمداشت از گیرد مولر، وزیر جدید کمک‌های توسعه یی آلمان، خواستار استقرار یک «امنیت شبکه یی» است که براساس آن، سازمان‌های کمکی فعالیت های خود در کشورهای در حال منازعه و بحران را با نیروهای نظامی و دیپلوماتیک هماهنگ می‌سازند. موگه در عین زمان انتقاد می‌کند که در سال های گذشته سازمان های امدادی تلاش کرده اند در همکاری نزدیک با نیروهای نظامی کار کنند. او به این باور است که همکاری میان نظامیان و سازمان های کمکی هرگز وجود نداشته باشد، زیرا چنین چیزی کارمندان امدادی را با خطر مواجه می سازد. موگه می‌افزاید که به این دلیل، در مورد «شبح شبکه امنیتی» باید تجدید نظر شود.