فردا هشتم دلو، قرار است که نشستِ مهمی‌ در کابل برگزار گردد. اهداف این نشست، تفاهم عمومی ‌بر سرِ تشکیلِ یک دولت ملی، جست‌وجوی راه‌های رسیدن به صلح پایدار، تشکیل اتاقِ گفت‌وگوی نخبه‌گان، رسیدن به یک تفاهم عمومی از سوی نخبه‌گان و شخصیت‌های ملی و… پیش‌بینی می‌شود. خلافِ همۀ نشست‌های معمول و کنفرانس‌های روزمره که از سوی حکومت و نهادهای حکومتی برگزار می‌گردد، این نشست از سوی بنیـاد شهید مسعود برگزار خواهد شد و در آن محتمل است برخی از مقاماتِ حکومت نیز اشتراک ورزند. این نشست در ادامۀ بحث اجندای ملی مطرح می‌شود که از دو سال‌ به این‌سو، برگزارکننده‌گانِ آن سعی دارند زمینۀ ایجاد تفاهم میان نخبه‌گان و دریافتِ راه‌حل‌های سیاسی برای عبور از بحرانِ کنونی و نیز تدارکِ بستری سیاسی برای ثباتِ پایدار در کشور را به‌دست دهند.
یکی از فکتورهایی که از سوی برگزارکننده‌گانِ نشست اجندای ملی، به عنوان یک عاملِ عمده در رسیدن به اهدافِ بالا تشخیص شده است، تفاهم میان نخبه‌گانِ کشور است. بدیهی‌ست که به نخبه‌گانِ هر جامعه‌یی، به حیث رهبرانِ همان جامعه نگریسته می‌شود و همین رهبران‌اند که در عین زمان، هم می‌توانند مایۀ بحرانِ سیاسی در یک کشور گردند و هم موجبِ ثبات در یک جامعه. با اندکی تأمل در تاریخ، به نیکی دریافته می‌شود که یکی از دلایلِ عمدۀ آشوب‌ها و بحران‌های سی سال اخیر، اختلافِ رهبران و نخبه‌گانِ کشور بر سر مسایلِ عمدۀ کشوری بوده است که ادامۀ آن نه تنها ثبات سیاسی کشور را از میان برده، که حتا روی ساحت‌های دیگری چون اجتماع، فرهنگ، اقتصاد و… تأثیر سوء گذاشته است.
اسناد و شواهد تاریخی نشان می‌دهند که در بسا از برهه‌های زمانی، سوءتفاهم میان نخبه‌گان و رهبران کشور، بیشتر از آن بوده که آنان بتوانند متوجه منافعِ عمومی ‌گردند و با حل آن سوءتفاهم‌ها، زمینۀ تأمین منافع ملی را فراهم کنند. قرار یافته‌ها، بحران کنونی افغانستان نیز چیزی نیست جز پراکنده‌گیِ رهبران و نخبه‌گانِ کشور که در دوازده سال اخیر، نه تنها زمینۀ اتحاد آن‌ها فراهم نیامد، بل به صورت سازمان‌‌یافته از سوی حکومت، آن‌ها به حاشیه رانده شدند و نیز در نفاقِ میان آنان، تلاش جدی صورت گرفت.
اگر نخبه‌گان کشور در فرصت‌های موجودِ دوازده سال اخیر می‌توانستند بر سرِ مسایل افغانستان به دیدگاه‌ها و نقطه‌نظراتِ مشترک برسند، بی‌‌تردید که اکنون در بحران غوطه‌ور نبودیم و تنها یک فرد (رییس‌جمهور کرزی) نمی‌توانست به این آسانی کاروانِ دستاورد‌های دوازده‌ساله را به لبۀ پرتگاه سوق دهد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که در بحران کنونی، تنها آقای کرزی مقصر نیست؛ بلکه پراکنده‌گی و نفاقِ نخبه‌گان نیز زمینۀ سرعتِ عملِ آقای کرزی را مساعد کرده و از این بابت، نخبه‌گانِ افغانستان زیر سوال قرار دارند.
با این حال، اکنون یک بارِ دیگر زمینۀ تفاهم میان این قشرِ مهم و تأثیرگذار در سرنوشت سیاسیِ افغانستان فراهم آمده است، آن‌هم در شرایطی که انتخابات بسیار نزدیک است و تیم حاکم باید کرسی قدرت را برای تیمِ بعدی خالی ‌کند. در چنین فرصتی، به‌یقین که نیاز به تفاهم نخبه‌گان تحتِ یک برنامۀ مدون، بیش از پیش مطرح می‌گردد. کنفرانس اجندای ملی به ابتکار خود امیدواریِ زیادی را میان حلقاتِ سیاسی جامعه خلق کرده و با روی دست گرفتن برگزاریِ یک نشست کلان، مجالی پُرغنیمت برای ایجاد تفاهم میان نخبه‌گان و سیاست‌مردان فراهم نموده. اگر اجندای ملی بتواند این آرزو را (ایجاد یک تفاهمِ کلان میان نخبه‌گان) به واقعیت مبدل سازد، بی‌‌تردید که دیگر ترسی از آیندۀ کشور و انتخابات وجود نخواهد داشت و حتا می‌توان با توسل به نیروی انسجام‌یافتۀ نخبه‌گان و رهبران کنونی، ناکامی‌ها و ناتوانی‌های دولتِ آقای کرزی را نیز جبران کرد.