هنوز چند روز از آغازِ پیکارهای انتخاباتی نگذشته است که ادارۀ امنیت ملی افغانستان، از به دام افتادنِ یک گروه انتحاری خبر می‌دهد که قصد داشتند به برخی از محافل مبارزاتیِ نامزدان حمله کنند.
مسوولان امنیت ملی به بی‌بی‌سی گفته‌اند که این افراد روز دوشنبه در ولسوالی چهارآسیاب در جنوبِ کابل بازداشت شده‌اند. آن‌ها برنامه داشته‌اند که به همایش‌های انتخاباتیِ نامزدانِ ریاست‌جمهوری حمله کنند و اگر جلوِ این حمله گرفته نمی‌شد، به‌یقین در کابل حملاتِ بزرگی رخ می‌داد.
هنگام بازداشت این افراد، چهار جلیقۀ انتحاری، ۶ قبضه کلاشینکوف، هفت اسلحۀ کمری، چهار بمب دستی، هفت بمب کنترل از راه دور، ۹ بمب مغناطیسی و تعدادی بالونِ حاوی مواد انفجاری، به‌دست نیروهای امنیتی افتاده است.
سخنگوی امنیت ملی می‌گوید که این افراد متعلق به گروهِ حقانی بودند که تجهیزات و مواد انفجاری‌شان را از وزیرستان شمالیِ پاکستان به ولایت خوست در جنوب افغانستان انتقال داده و اخیراً با خود به کابل برای راه‌اندازی حملات انتحاری آورده بودند.
بازداشتِ این عاملان انتحاری درست زمانی صورت می‌گیرد که حکومت هنوز سیاستِ رهایی زندانیانِ طالب را روی دست دارد؛ چنان‌که اکنون هیچ زندانیِ خطرناکِ طالبی در زندان بگرام باقی نمانده و گزارش‌هایی هم وجود دارد که طالبان از زندان پلچرخی نیز رها می‌گردند.
سیاست رهاسازیِ زندانیانِ طالب از بازداشتگاه‌ها اگرچه بارها با واکنش‌های منفی مواجه شده و هیچ نتیجۀ مثبتی نیز به‌بار نیاورده است؛ اما اخیراً روی نیروهای امنیتی کشور تأثیر منفی گذاشته است. بارها شده که نیروهای امنیتی کشور، دهشت‌افکنان را با واسکت‌های انتحاری بازداشت کرده‌اند و جان‌های‌شان را به‌خاطر دستگیری آن‌ها به خطر انداخته‌اند، اما سیاست آشکار قومیِ آقای کرزی و تیم خاصِ او سبب شده که آن‌ها پس از دستگیری رها شوند و فردا با نفس‌های تازه برای گرفتنِ انتقام از نیروهای امنیتی کشور، بار دیگر وارد میدانِ نبرد شوند.
می‌دانیم که کم نیستند آن‌هایی که بارها توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده‌اند، ولی به یمنِ سیاست‌های نادرستِ حکومت از زندان رها گشته‌اند. اگر زحمت و تلاشِ نهادهای امنیتی کشور در روزهای نخستِ کمپاین‌های انتخاباتی سبب بازداشت گروهی از انتحاریان نمی‌شد، بدون شک ما در این روزها نیز شاهد به خاک‌وخون کشیده شدنِ ده‌ها انسانِ بی‌گناه این سرزمین می‌بودیم که تنها گناه‌شان شرکت در مجلس نامزدان محترمِ ریاست‌جمهوری بوده است.
بنابراین یک بار دیگر تأکید می‌کنیم که سیاست رهاسازیِ زندانیان طالبان، سیاستی نادرست بوده که ملت افغانستان به‌حتم رنج و دردهای زیادی را از این ناحیه نصیب می‌شود؛ چرا که این سیاست به این گروه، جانِ تازه‌یی بخشیده و صفوف‌شان را مستحکم‌تر ساخته است.
به هر صورت، در این شب و روزها افغانستان در موقعیتِ خاصی قرار گرفته که در آن انتقال سیاسی و انتقال امنیتی هم‌زمان صورت می‌گیرد و دشمن به‌شدت در تلاش است که با استفاده از خالی‌گاه‌هایی که در این روزها به‌دست می‌آید، اقدام کند و مردم را به خاک‌وخون بکشد.
از این‌رو فرزندان صادقِ میهن باید تلاش کنند تا امنیتِ انتخابات و پروسۀ انتقال به‌خوبی و خوشی سپری شود و هرگز سیاستِ نادرستِ رهاسازیِ تروریستان توسط ریاست‌جمهوری، از انگیزۀ خدمت‌گزاریِ آن‌ها به مردم نکاهد. نیروهای دلیر امنیتیِ کشور به عنوان فرزندان صدیقِ این سرزمین، باید در جهت مهار تروریستان و تأمین امنیتِ کشور به‌خصوص در این برهۀ سرنوشت‌ساز، نهایتِ ایثار و ازخودگذشته‌گی را به خرج دهند؛ زیرا آینده و سرنوشتِ کشور به دستانِ پُرتوانِ آن‌ها گره خورده است و انتخاباتِ شفاف و سالم، از رهگذر امنیت و ثبات میسر می‌شود.