یازدهمین سالروز شهادت قهرمان ملی کشور، امسال باشکوه‌تر از گذشته برگزار شد.
هرچند دشمنان افغانستان و دشمنان قهرمان ملی کشور، تلاش کردند که در سالروز شهادت قهرمان ملی، با راه‌اندازی حمله‌های انتحاری در چند ولایت، این هم‌آیی مردمی را برهم زنند؛ اما به لطف خداوند و بیداری نهادهای امنیتی، موفق به این کار نشدند.
ولی در کنار این‌که هزاران‌تن در سراسر کشور، نام پُرافتخار قهرمان ملی کشور را بر زبان داشتند و یاد و خاطره‌های آن سروِ آزادی را در صفای دل‌های‌شان گرامی می‌داشتند؛ آن‌چه که در غرب کابل به وقوع پیوست، چیزی نیست که بتوان به آسانی فراموشش کرد. این واقعه، درست در زمانی به وقوع پیوسته که کشور ما در برهه حساسی از تاریخ خود به‌سر می‌برد.
با گذشت هر سال، از سالروز شهادت قهرمان ملی کشور، باشکوه‌تر تجلیل می‌شود و با گذشت هر روز، جایگاه والای آن شهید برجسته‌تر می‌گردد. از این‌رو، کسانی دست به کار شده‌اند تا به هر گونه ممکن، از این جریان جلوگیری کنند. هم‌چنین دستانی در کار اند تا در آستانه فرا رسیدنِ زمان برگزاری انتخابات، اوضاع را به نفع خویش رقم بزنند و زمینه را برای برگزار نشدنِ انتخابات مساعد گردانند.
اتفاق‌ها و حوادث ناگوار شبیه روز شنبه در کابل، بدون تردید به گفته قهرمان ملی کشور، آب به آسیاب دشمنان افغانستان ریختن است و نتیجۀ آن نمی‌تواند به نفع مردم و کشور باشد. قهرمان ملی در سال‌هایی که جنگ ویرانگر در کشور از سوی حلقات معلوم‌الحالی به‌راه انداخته شده بود، به‌شدت از آن رنج می‌برد و در پی تامین صلح، امنیت و آرامش در کشور بود. او انسانی شکیبا و مداراگر و بود و در این عرصه از هیچ تلاشی فروگذاشت نمی‌کرد. اگر عده‌یی بخواهند به نامِ او اغتشاش به‌پا کنند و یا شرایط را به سمت ناامنی و تشنج ببرند، بدون شک به آرمان‌های آن شهید و هم‌قطارانِ راستینش جفا کرده‌اند. پیام قهرمان ملی برای افغانستان، پیامی روشن و واضح است. پیام او این است که افغانستان؛ آزاد، آباد و مستقل باشد. پیام او این است که تمام مردم افغانستان در سرنوشت سیاسیِ خود مشارکت کنند و به عنوان یک پیکر واحد و جدایی‌ناپذیر، به یک‌دیگر احترام بگذارند.
آمرشهید نه به قبیله و قوم خاصی تعلق داشت و نه به این مسایل اهمیت می‌داد. او مرد آزادی، تحمل و تساهل بود و حتا با دشمنانِ خود چنان برخورد می‌کرد که گویی دوستانش هستند. آیا خوشایند است که آرمان و پیامِ چنین انسان آزاده‌یی را با برخوردهای مستهجنِ خیابانی و درگیری‌های به اصطلاح قومی، فرو بکاهیم؟!
وضعیت کشور نابه‌سامان‌تر از آن است که پرداختن به چنین برخوردهای شرم‌آوری را تحمل کند. افغانستان بر لبه پرتگاه قرار گرفته و هر لحظه امکان سقوط آن به اعماق دره وجود دارد. در حال حاضر، در برابر مردم و رهبران آن‌ها، برنامه‌ها و الویت‌های مهم‌تری از آن‌چه که می‌تواند به برخوردهای سلیقه‌یی بیانجامد، قرار دارد. حالا زمان همدلی و یک‌پارچه‌گی است. حالا زمان آن است که تمام اقشار جامعه یک‌دست شوند و به دور رهبری واحد، حلقه زنند تا کشور از وضعیت بحرانی نجات پیدا کند.
آن‌چه که روز شنبه در کابل اتفاق افتاد، پیام واضحی است برای مردم افغانستان که باید آن را به عنوان یک هشدار در نظر داشته باشند. بسیار ضرور است که در روزهای آینده، برای تبیین و آسیب‌شناسیِ آن‌چه که در روز شنبه در کابل اتفاق افتاد، میان نهادهای امنیتی و جناح‌های سیاسی کشور، مشوره‌ صورت گیرد. از این واقعه نباید به ساده‌گی گذشت و مردم افغانستان باید در روشنیِ واقعیت‌های آن قرار گیرند. زیرا مردم افغانستان انتظار داشتند که سالروز بزرگداشت از شهدای گرانقدرشان و به ویژه قهرمان ملی، در فضایی امن و برادری برگزار شود و این فرصتی باشد تا آن‌ها یک‌پارچه‌گی و اتحاد خلل‌ناپذیرِ خود را به نمایش بگذارند.
هفته شهید و بزرگداشت از آن‌ها، تنها یک امر نمادین نیست؛ بلکه میثاقی دوباره با آرمان شهدای بزرگِ آزادی و استقلال کشور ماست. بنابراین، ارگان‌های امنیتی وظیفه دارند که در راستای روشن کردن حوادث روز شنبه، با درایت عمل کنند و عاملان این حوادث را به پنجۀ قانون بسپارند.