سرانجام، اداره زندان بگرام، به دولت افغانستان واگذار شد. بحث واگذاری این زندان از عمده‌ترین بحث‌ها میان آقای کرزی و مقام‌های امریکایی بوده است. حالا بعد از این واگذاری، «مسوولیت نگهداری ۳ هزار و ۸۵ تن از زندانیان بگرام به عهده دولت افغانستان خواهد بود. اما مسوولیت نگهداریِ ۶۰۰ زندانی افغان و پنجاه زندانی که از کشورهای دیگر هستند، هم‌چنان به عهده امریکایی‌ها باقی خواهد ماند.
حکومت افغانستان، حالا مسوولیت مهم‌ترین زندان را به عهده گرفته است؛ زندانی که هم از لحاظ سیاسی و هم از لحاظ امنیتی می‌تواند برای حکومت افغانستان چالش‌زا باشد. در این زندان کسانی در بند اند که مظنون به انجام عملیات تروریستی می‌باشند و حالا طبق برنامه انتقال مسوولیت‌ها و برنامه خروج سربازان خارجی از افغانستان، تا سال ۲۰۱۴ این زندان باید به کنترل دولت افغانستان درآید.
تحویل‌دهی بازداشتگاه بگرام یا هر بازداشتگاه دیگر به حکومت افغانستان، قابل ستایش است؛ اما حکومت افغانستان هنوز این توانایی را نیافته است که از آن بازداشتگاه و زندانیانش به گونه دقیق و سالم محفاظت کند. چنان‌که تجربه نیز چنین چیزی را ثابت کرده است. به نظر ما در شرایطی که معامله‌های آشکار و پنهان با طالبان جریان دارد، واگذاری مدیریت زندان بگرام به حکومت افغانستان، به نفع طالبان تمام می‌شود و مورد استقبال این گروه قرار خواهد گرفت. زیرا آقای کرزی با دست یافتن به این زندان، به‌شدت در پی رهایی زندانیان طالبان خواهد شد و درخواست آن گروه را عملی خواهد ساخت. البته برنامه رهایی زندانیان بگرام تنها از جانب طالبان یا آقای کرزی نیست؛ بل مشمول برنامه‌یی‌ست که قرار است تا سال ۲۰۱۴ عملی شود و امریکایی‌ها خود مجری آن‌اند.
همواره حکومت افغانستان در دو سال پسین، از واگذاری مسوولیت زندان بگرام به نیروهای افغانی و قطع عملیات شبانه نیروهای خارجی، به عنوان شرط‌های اساسی حکومت افغانستان در امضای پیمان استراتژیک با امریکا، یاد کرده و خیلی هم با آن مانور سیاسی داده است. اما در مقابل، ما بارها مطرح کردیم که قطع عملیات شبانه و واگذاری زندان بگرام به افغان‌ها، بر بنیاد خواست‌ها و فشار حکومت افغانستان صورت نخواهد گرفت؛ بل این دو مورد، از اجزای اصلی برنامه خروج نیروهای امریکایی تا سال ۲۰۱۴ است که از قبل، بر آن توافق صورت گرفته است؛ اما حکومت می‌خواهد از آن به عنوان یک بُرد سیاسی استفاده کند.
اکنون با تحویل‌دهی مسوولیت این زندان به نیروهای داخلی، واضح شد که این برنامه در فرایند برنامه خروج شکل گرفته و چیزی بیشتر از این نیست؛ بنابراین حکومت به خصوص آقای کرزی نمی‌تواند که با اکت ملی‌گرانه و با عنوان کردن «تحکیم تمامیت ارضی»، مردم افغانستان را بفریبد.
زیرا با تحویل‌گیری این زندان، چنان به نظر می‌رسد که بار دیگر کار شورای عالی صلح گرم‌تر می‌شود و تلاش‌هایی برای رهایی زندانیان طالبان از این زندان شدت می‌گیرد و این‌گونه صف طالبان، هم از لحاظ نظامی و هم از لحاظ سیاسی، تقویت می‌گردد. زیرا پاکستان از دیرزمانی در تلاش است که به هر شکل ممکن بتواند زندانیان زندان بگرام را آزاد سازد و حامیان طالبان و منافعِ پاکستان که در درون نظام خیمه زده‌اند نیز، به چنین اقدامی دست خواهند زد. بنابراین، آقای کرزی باید بداند که با رهایی زندانیان خطرناک و پیوستن دوباره آن‌ها به صفوف گذشتهشان و سازماندهی و اجرای حملات جبهه‌یی، انتحاری و انفجاری، شدیدترین ضربات به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی افغانستان وارد خواهد شد.